นิทานเรื่อง : ดาวน้อยกับแสงแห่งความฝัน

บนท้องฟ้ายามค่ำคืน มีดาวน้อยดวงหนึ่งชื่อ "ลูมี่" ที่มีความฝันอยากส่องแสงให้สว่างที่สุดในจักรวาล แต่แสงของลูมี่กลับสลัวมาก ไม่มีใครสังเกตเห็นเธอเลย เธอรู้สึกท้อแท้และคิดว่า "ฉันคงไม่มีค่าแน่ๆ"  

คืนหนึ่ง เด็กน้อยคนหนึ่งชื่อ "น้องพลอย" นั่งมองท้องฟ้าอยู่ที่สนามหลังบ้าน พลอยสังเกตเห็นดาวดวงหนึ่งที่แสงสลัวมาก แต่เธอกลับรู้สึกว่ามันพิเศษ เธอชี้ให้พ่อของเธอดูและบอกว่า "พ่อค่ะ ดาวดวงนั้นสวยมากเลย แม้แสงจะไม่สว่าง แต่ลูกชอบมัน"  

พ่อของพลอยยิ้มและบอกว่า "บางครั้งสิ่งเล็กๆ ก็มีความหมายมากนะลูก แสงสลัวๆ ของดาวดวงนั้นอาจทำให้ใครบางคนรู้สึกอบอุ่นก็ได้"

ลูมี่ได้ยินคำพูดนั้นจากบนฟ้า เธอรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมา เธอคิดว่า "ฉันอาจไม่สว่างที่สุด แต่ฉันก็มีค่าในแบบของฉัน" จากนั้นเธอก็เริ่มส่องแสงด้วยความมั่นใจ แม้แสงจะไม่จ้าเหมือนดาวอื่น แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้พลอยและพ่อของเธอยิ้มได้

คืนต่อมา ดาวอื่นๆ บนฟ้าก็เริ่มสังเกตเห็นลูมี่ พวกเขาชื่นชมเธอที่กล้าเป็นตัวเอง และช่วยกันส่องแสงให้ท้องฟ้าสวยงามมากขึ้น  

นิทานเรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า :

ทุกคนมีค่าในแบบของตัวเองไม่ว่าเราจะเป็นใครหรือมีความสามารถอย่างไร การเป็นตัวของตัวเองและเชื่อมั่นในคุณค่าของตัวเองคือสิ่งสำคัญ แม้ในชีวิตการทำงานหรือการใช้ชีวิตประจำวัน การยอมรับและสนับสนุนซึ่งกันและกันจะทำให้เราทุกคนเปล่งประกายได้ในแบบของตัวเอง