ในปี 2012 เกิดความร่วมมือของ 3 ประเทศ ได้ทำการทดลอง "ทำเครื่องบินตก" เพื่อหาว่าที่นั่งบริเวณใดปลอดภัยที่สุด

    เรื่องราวของการทดลองที่แสนอันตรายนี้ เกิดขึ้นในปี 2012 ทีมนักวิทยาศาสตร์ชาวเม็กซิกันกลุ่มหนึ่งตั้งใจให้เครื่องบินโบอิง 727 ตก เพื่อทดสอบว่าที่นั่งตรงไหนมีโอกาสรอดชีวิตสูงสุด การทดลองที่น่าเหลือเชื่อนี้เกิดขึ้นได้จากความร่วมมือของ 3 ประเทศ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร และเยอรมนี โดยมีทีมผู้เชี่ยวชาญด้านต่างๆ มารวมตัวกันเพื่อเตรียมวิเคราะห์ข้อมูลจากการทดลองครั้งประวัติศาสตร์นี้ พวกเขาใช้เวลา 4 ปี ในการวางแผนอย่างพิถีพิถัน

 ทีมนักบินทดสอบของสหรัฐฯ ต้องเลือกจุดตกที่แน่นอน จนได้ทำเลบริเวณทะเลสาบ ลากูนา ซาลาดา ที่แห้งแล้วในเม็กซิโก ส่วนสาเหตุที่ไม่เลือกในอเมริกาก็เพราะว่ารัฐบาลไม่อนุญาตให้ทำการทดลองนี้ ที่นี่เป็นสถานที่แห้งแล้ง ราบเรียบ ท้องฟ้าปลอดโปร่งเสมอ และผู้คนที่อาศัยอยู่ใกล้ที่สุดก็อยู่ห่างไปไกลหลายร้อยกิโลเมตร เครื่องบินโบอิง 727 ออกเดินทางจากสนามบินเม็กซิคาลี พร้อมกับลูกเรือ 3 คน

ได้แก่ กัปตัน ผู้ช่วยกัปตัน และวิศวกร หลังจากเครื่องบินไต่ระดับไปถึง 6,000 ฟุต ห่างจากตำแหน่งเป้าหมาย 30 นาที ผู้ช่วยกัปตันและวิศวกรได้กระโดดร่มลงมาอย่างปลอดภัย โดยปล่อยให้กัปตันจิม บ็อบ สลอคัม อยู่คนเดียวในห้องนักบิน ต่อมา กัปตันจิมได้ลดระดับเครื่องบินไปที่ 3,000 ฟุต ก่อนที่มอบการควบคุมให้กับ ชิป แชนเล ซึ่งเป็นช่วง 3 นาทีสุดท้ายก่อนถึงเป้าหมาย

กัปตันกระโดดร่มออกจากเครื่องบินได้อย่างปลอดภัย เหลือแต่เครื่องบินที่ว่างเปล่าเอาไว้ข้างหลังในนาทีสุดท้าย ชิป แชนเล ที่อยู่ในเครื่องบบินเล็กได้ควบคุมให้เครื่องบินดิ่งลงกะทันหันด้วยความเร็ว 2,000 ฟุตต่อนาที ซึ่งปกติแล้ว เครื่องบินจะลดระดับลงอย่างช้า ๆ ด้วยความเร็ว 600 ฟุตต่อนาทีความเร็วในการตกต้องสมบูรณ์แบบ หากช้าเกินไป

เครื่องบินจะลงจอดด้วยแรงกระแทกที่รุนแรง หากเร็วเกินไป เครื่องบินก็จะระเบิด ดังนั้นการทำให้เครื่องบินตกด้วยความเร็วที่คำนวณมาแล้ว จะทำให้เกิด อุบัติเหตุที่สมบูรณ์แบบที่สุด ในที่สุด เครื่องบินก็ตกลงสู่พื้นทะเลทรายด้วยความเร็ว 140 ไมล์ต่อชั่วโมง ร่อนลงสู่พื้นด้วยความเร็ว 1,500 ฟุตต่อนาที เครื่องบินแตกออกเป็น 3 ส่วน

ห้องนักบินฉีกขาดออกจากส่วนที่เหลือของตัวเครื่อง สรุปแล้ว ที่นั่งไหนปลอดภัยที่สุด ? นักวิจัยพบว่า ที่นั่ง 7A เหวี่ยงออกไปเกือบ 150 เมตรจากจุดที่เครื่องบินตก ห้องนักบินก็กระเด็นออกไปไกล จมูกเครื่องบินหักออกและย่นไปด้านหลัง ทำให้ที่นั่งแถวหน้าได้รับผลกระทบที่รุนแรงที่สุด โดยมีแรงปะทะมากกว่าถึง 12 เท่า ส่วนผู้โดยสารตั้งแต่แถวที่ 8 จะมีโอกาสรอดชีวิตได้มากกว่า

ในขณะที่ผู้โดยสารที่อยู่แถวหลังสุดของเครื่องมีโอกาสรอดสูงที่สุด นอกจากนั้น ผู้โดยสารที่อยู่ใกล้จุดหักของเครื่องบิน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็มักจะไม่รอด ดังนั้น ถ้าหากคุณต้องนั่งตรงกลางเครื่อง

การนั่งเหนือปีกจะทำให้เพิ่มโอกาสรอดได้มากกว่า เนื่องจากเป็นส่วนที่ไม่หักของเครื่องบิน และการนั่งในระยะ 5 แถวจากทางออกจะทำให้ผู้โดยสารมีโอกาสอพยพได้เร็วขึ้น ปิดท้ายกันด้วยเรื่องน่าสนใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนพยายามทดลองทำเครื่องบินตกแบบตั้งใจ ในปี 1984 นาซ่าเคยพยายามนำเครื่องบินโบอิง 720 ลงจอดฉุกเฉินแต่ก็ล้มเหลว เมื่อเครื่องบินสูญเสียการควบคุมและเกิดไฟไหม้ทั้งลำนั่นเอง