เรื่องเล่าตอนเด็กกกก

ชีวิตไม่สบายเหมือนใครรรรรรร .......

ชีวิตที่ต้องดิ้นรนนน ขอเด็กคนหนึ่งที่เคยเเอบฝัน สักวันที่จะรวยเหมือนเพื่อนที่มหาวิทยาลัยเอกชน เด็กคนหนึ่งสู้ชีวิตจนตัวเอง ไม่รู้จะสู้ชีวิตได้ถึงเมื่อไหร่ สู้ไปเพื่อใครในชีวิต เพราะเขาเป็นเด็กกำพร้า พ่อเเม่เสียชีวิตตั้งเเต่เขาอายุเเค่ 15ปี ต้องส่งตัวเองเรียนเเละค่าใช้จ่ายในชีวิตทุกบ้านต้องเป็นคนหาเงินนน เองเพื่อดำรงชีวิต จนเรียนจบมัธยมศึกษาตอนต้น เขาเรียนสายอาชีพ หรืออาชีวะศึกษา เพราะเขาจะได้มีทางเลือกในอาชีพได้เลยระหว่างเรียน เขาหรือเรียนก่อสร้างภาคค่ำช่วงเช้าทำงานเพราะต้องหาเงินเรียน ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเทอม ค่าเน็ต ในชีวิตประจำวันของเขา โดยไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร นอกจากตัวเองตื่นตั้งเเต่เช้ามืด

ไปรับส่งหนังสือพิมพ์ เป็นล้างรถบาง พอถึงเวลาเขาเรียนก็เรียนโดนไม่มีเพื่อนสนิทจริง เพราะด้วยฐานเขาไม่เหมือนเพื่อน ไม่มีเงินมากเพื่อนไปเที่ยวเล่นเหมือนเพื่อน

เขาต้องเก็บไว้เพื่อใช้จ่ายในยามจำเป็นหรือฉุนเฉิน เพราะต้องนึกถึงอนาคตของเขาไว้ทางใช้เงินหมดตอนนี้เขาจะไม่มีเงินเหลือใช้จ่ายสักบาท จนเขาบอกกับตัวเองว่าสักวันเขาต้องทำให้ได้ ต้องธุรกิจใหญ่เเละต้องมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบบ สู้เพื่อวันที่ดีกว่านี้ นึกได้สักพักจนหมดคาบเรียน เข้าก็ไปทำงานร้านอาหารกึ่งบาร์ ที่วัยรุ่นนัดกันไปเที่ยวสังสรรค์ ใช้เงินที่พ่อเเม่ให้ เเต่เขากลับไม่มีเหมือนเพื่อน เเต่เขาก็ไม่โทษโทษโชคชะตาหรือโทษพ่อเเม่ที่ให้กำเนิด เขากัดฟัดสู้จนถึงฝัน ตอนนี้เขาก็ทำงานต่อไป เเล้วช่วงชีวิตที่ขาดหายไป  เเต่เขาจะทดแทนให้กับลูกเขาในอนาคตว่า ลูกเขาต้องมีทุกอย่างเหมือนเพื่อน เเละต้องมีครอบครัวที่สมบูรณ์ เเต่ตอนนี้เขาได้เเต่ฝันก่อน ทำงานเเละเรียน ไปก่อน เขามีการตั้งความฝัน จนชีวิตร่วงเลยจนถึงมหาลัย เขาเลือกเรียนสาขาวิศวะกรรมโยธา เพราะในอนาคตจะเหมางานก่อสร้างหรือออกเเบบบเเต่ที่เหลืออันนี้เพราะมันอาจจะต่อยอดได้อีกหลายด้าน ชีวิตก็วนไปวนมาเหมือนเรียนเเละงาน จนขึ้นปีสาม จนมีการรับนักศึกษาเขารั่วมหาวิทยาลัย มีการรับน้องแบบต่าง เลี้ยงสายรหัส ซึ่งเข้าก่อนไม่ตอนที่เข้าเป็นน้องรหัส จริงทำให้เขาไม่ค่อยข้างไม่รู้จักใครเลย นอกจากรุ่นน้องสายรหัสเขาปี1 เเต่เขาไปสดุดตารุ่นพี่คนหนึ่งที่เป็นผู้ชายในสายรหัสเขา น่าจะเเก่กับ1ปี  เเต่เขาก้ไม่รุ้จักหลอกเพราะไม่มีเวลาทำเรื่องอะไรแบบนี้ ต้องทำงานต้องหาเงิน เอง จนไม่รู้จักคนในสายรหัสของตัว ได้เเต่เเอบมองเเบบว่า พี่เขาหล่อเเละอาจะเป็นไอดอลของหลายคน

เพราะพี่เขารู้จักทุกคนเเละก็รู้จักเขาด้วย เเต่เขาก้ไม่รู้จักพี่เขาเลย เขารู้จักเเค่อั้มรุ่นปีสอง เเละ ก็เจม รุ่นน้องปี1 ส่วนรุ่นพี่เเละเพื่อนเขาแถมไม่รู้จักเเละเข้าสมาคมใคร เพราะชีวิตต้องทำงานกับเรียน เป็นส่วนใหญ่  จนรุ่นพี่มาทัก++++ ( คำทักทาย จากคนไม่รู้จักกัน) ขออนุญาติเอ๋ยชื่อคนที่รู้จัก เพื่อเข้ามาเจอในนี้

พี่เปรมมม :นี้คือสายรหัสของพี่ใช้ไหม พี่ชื่อเปรมน่ะ เรียนปี4 วิศวะโยธา เเละช่วยเเนะนตัวให้เพื่อนรู้จักหน่อยได้ไหม เรียนเเผนกอะไรกัน

เรา:      ผมชื่อเพลงคับพี่ อยู่ปีสาม เรียนวิสวะโยธา คับ เเต่ผมไม่ค่อยเข้าสายรหัสหลอกส่วนใหญ่ผมทำงาน เเละเรียน เลยไม่ค่อยได้กิจกรรมคับพี่ ขอโทษด้วย

ไม่รู้จักพี่ก่อนหน้านี้คับ

พี่เปรม: ไม่เป็นไรน้องพี่เข้าใจคับ   เพราะเเต่คนต้องมีหน้าที่เหมือนกันหมด มีภาระเหมือนกัน เเล้วอีกสองคนชื่ออะไรคับ

อั้ม : ผมชื่ออั้มคับ  เรียนวิศวะไฟฟ้าคับ ปี2 เรียนหนักคับ เลยไม่ค่อยได้เข้ากิจกรรม

รับน้อง เเต่ได้กินข้าวกับพี่เพลงคับ พี่เพลงเทคผมดีมาก ผมจะดูเเลสายรหัสให้ดีคับ

เจม : ผมชื่อเจมคับ เรียนวิศวะโยธา ปี1  ขอบคุณพี่ๆๆทุกคนที่เอาของขวัญมาให้ผม เเละเลี้ยงอาหารผมด้วย

พวกเราก็คุยกันนานสักพัก ก็แยกย้ายกันบ้านกัน ส่วนผมนั้นเหรอคับ ไปทำงานจากเดินเสริฟ ผู้ช่วยพ่อครัว ตอนนี้ทำงานเป็นนักดนตรี มีเงินกินทุกจากเงินทิปจากลูกค้ามีเงินเก็บจากการทำงาน เพราะอยากสร้างอนาคตไม่ให้ลำบาก จนทำงานไปสักพักใหญ่ ก็เลิกงานนนน เดินกลับหอพักที่เช่าไว้ติดกับมหาลัยเเละที่ทำงาน จนผมมาถึงห้อง มีเบอร์แปลก โทรเข้ามา เเต่ผมไม่สนใจหลอกคับ เพราะรีบไปอาบน้ำเเละมาทำงานที่อาจารย์ส่งไว้ จนเวลาล่วงเลยไปถึง 04.30น. เงินเสร็จเรียบร้อย ผมเอามือถือไปชาร์ทแบต เเละเข้านอนโชคดีพรุ่งนี้เข้าเรียนบ่าย เลยได้นอนช่วงเช้า เเละทำงานบ้านด้วย

+++++เดียวหนูค่อยมาต่อใหม่ เป็นเรื่องเหล่าจากเพื่อนหนุ่ม +++++