หมอผีจอมขมังเวทย์ปะทะเสือสมิงดงพญาไฟ

หมอผีจอมขมังเวทย์ปะทะเสือสมิงดงพญาไฟ

ในหมู่บ้านเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางป่าดงดิบของภาคเหนือ มีตำนานเล่าขานมาช้านานถึง "เสือสมิงดงพญาไฟ" สัตว์ร้ายที่มีพลังเหนือธรรมชาติ ควบคุมไฟและลมพายุได้ดั่งใจ เสือสมิงตัวนี้ไม่ใช่เสือธรรมดา แต่เป็นวิญญาณที่ได้รับการสาปแช่งจากการกระทำโหดร้ายในอดีต และได้รับพลังจากอาคมดำจนกลายเป็นสัตว์ร้ายที่ไม่มีวันตาย และมันจะออกมาทำลายทุกสิ่งในคืนพระจันทร์เต็มดวง

ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เสือสมิงตัวนี้ได้สังหารหมู่บ้านข้างเคียงไปหลายหมู่บ้าน ทำให้ชาวบ้านต้องหนีออกจากพื้นที่ แต่ยังมีหมู่บ้านหนึ่งที่กล้าเรียกตัว หมอผีจอมขมังเวทย์ ที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วทั้งภาคเหนือในการปราบวิญญาณร้าย หมอผีผู้นั้นคือ "หมอหลวงสมิง" นักเวทย์ผู้มีชื่อเสียงและมีความชำนาญในศาสตร์การต่อสู้กับปีศาจวิญญาณ

หมอหลวงสมิงไม่ใช่เพียงแค่หมอผีที่ใช้คาถามากมาย แต่เขามีความรู้และทักษะที่ลึกซึ้งในการจัดการกับสิ่งเหนือธรรมชาติ เขาเป็นผู้ที่สามารถใช้เวทมนตร์เพื่อควบคุมธาตุทั้งสี่และเคยปราบสัตว์ร้ายขนาดมหึมาไปแล้วหลายครั้ง

ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง หมอหลวงสมิงเดินทางมายังดงพญาไฟ ท่ามกลางความมืดมิดของป่าและความเงียบสงัดที่แฝงไปด้วยความน่ากลัว เขามาเพื่อปกป้องชาวบ้านจากเสือสมิงดงพญาไฟ ที่กำลังรอคอยเหยื่อของมัน

ในขณะที่หมอหลวงสมิงเดินลึกเข้าไปในป่า เสียงคำรามของเสือสมิงก็ได้ยินดังมาจากที่ไกลๆ ดังก้องไปทั่วป่า เสียงราวกับฟ้าร้องและคำรามของสัตว์ร้ายที่ทำให้ต้นไม้สะท้านและใบไม้หล่นลงจากต้น เสือสมิงตัวนี้มีกายใหญ่โต ขนสีดำสนิทที่สะท้อนแสงจากพระจันทร์ มันมีเขี้ยวยาวและตาแดงฉานเหมือนไฟที่กำลังลุกโชน

หมอหลวงสมิงยกมือขึ้นท่องคาถาเบาๆ ด้วยท่าทางที่สงบ “มะเสือสมิง เจ้าจะไม่สามารถทำร้ายผู้บริสุทธิ์ได้อีกต่อไป”

ทันใดนั้น เสือสมิงที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็ปรากฏตัวออกมา มันยิ้มเหยียดด้วยความเหี้ยมโหด พร้อมกับกล่าวเสียงต่ำ “หมอผีจอมขมังเวทย์… เจ้าคิดว่าจะสามารถปราบข้าได้หรือ?”

หมอหลวงสมิงยืนนิ่ง ค่อยๆ ยกเหรียญทองที่เก็บไว้ในกระเป๋าออกมา ท่องคาถาอาคมที่ทรงพลังขึ้น พลังเวทในตัวเขาสะท้อนออกมาในรูปของแสงสีฟ้าอ่อน ราวกับกระแสลมที่หมุนวนจากรอบตัว

เสือสมิงไม่รอช้า มันกระโจนเข้าใส่หมอหลวงสมิงด้วยความเร็วและแรงที่ไม่น่าเชื่อ แต่หมอหลวงสมิงก็หลบได้อย่างฉับพลัน เขากางมือออกไปและกล่าวคำคาถาอีกบทหนึ่ง

"จงถูกควบคุม!" หมอหลวงสมิงตะโกน และทันใดนั้นก็มีเงามืดขนาดมหึมาปรากฏขึ้นล้อมรอบเสือสมิง มันพยายามดิ้นรนและคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว แต่มันไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการที่หมอหลวงสมิงสร้างขึ้นได้

หมอหลวงสมิงไม่รอช้า เขาหยิบไม้เท้าที่ทำจากไม้ศักดิ์สิทธิ์ยกขึ้นสูง ท่องคำสั่งศักดิ์สิทธิ์จากตำราเวทมนตร์ที่มีอายุกว่า 300 ปี ก่อนที่จะทุบลงที่พื้น

แสงสีทองส่องสว่างออกมาจากพื้นดินและเปลวไฟเริ่มลุกโชติช่วงขึ้นไปบนท้องฟ้า พลังแห่งธาตุไฟและธาตุดินรวมตัวกัน ร่างของเสือสมิงถูกพันธนาการเอาไว้ด้วยกรงเวทที่ลุกเป็นไฟ

"เจ้าจะไม่สามารถหลุดพ้นจากคำสาปนี้ได้!" หมอหลวงสมิงกล่าวเสียงหนักแน่น

เสือสมิงคำรามสุดเสียง พยายามปลดปล่อยตัวเองจากพันธนาการ แต่ทุกครั้งที่มันพยายามไฟก็ยิ่งลุกท่วมมากขึ้นจนมันไม่สามารถทนทานได้ มันหายใจถี่รัวด้วยความเจ็บปวดและความโกรธ

ในที่สุด เสือสมิงตัวนั้นก็พยายามปลดปล่อยวิญญาณของตัวเองจากร่างกายที่ถูกพันธนาการ มันไม่สามารถทนต่อการกักขังนี้ได้อีกต่อไป และในที่สุดมันก็หลุดหายไปจากโลกนี้

หลังจากที่เสือสมิงถูกปราบ หมอหลวงสมิงยืนมองความสงบที่กลับคืนมาในป่า เสียงคำรามของสัตว์ร้ายได้หายไปแล้ว และทุกสิ่งในป่าก็กลับเป็นเงียบสงบอีกครั้ง

“ภารกิจของข้าสำเร็จแล้ว” หมอหลวงสมิงพูดกับตัวเองและเดินออกจากดงพญาไฟกลับไปยังหมู่บ้าน

ชาวบ้านที่รอคอยอยู่ที่หมู่บ้านต่างพากันมาเฝ้าดูหมอหลวงสมิงเดินออกมา พวกเขารู้ดีว่าหมอผีจอมขมังเวทย์ผู้นี้ได้ทำให้หมู่บ้านกลับมาสงบสุขอีกครั้ง และเสือสมิงดงพญาไฟที่เคยทำให้พวกเขาหวาดกลัวมานานก็ไม่ได้มีโอกาสกลับมาทำร้ายใครได้อีก

หมอหลวงสมิงยิ้มเล็กน้อยให้กับชาวบ้าน ก่อนที่จะหายตัวไปในความมืด ราวกับว่าเขาเป็นแค่เงาในคืนพระจันทร์เต็มดวงที่ยังคงส่องแสงสว่างไปทั่วป่าใหญ่