เขียนอ่านโอฬาร์

              ธรรมดาเมื่อมีโอกาสไปแสดง คนรับงานก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่สุด ไม่ควรเว้น แม้แต่ครูที่รับแสดงเป็นวิทยากร แม้ในเรื่องเกี่ยวกับงานสอนที่ตนทำอยู่เป็นนิจ

              แน่นอนครับ เนื้อหาของบทนี้ ผมจะขอพูดถึงการเตรียมตัวที่จะไปงานในวันจันทร์ที่ 30 กันยายน 2567 ที่จะถึงนี้ ที่ผมได้รับเชิญจากสาขาวิชาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ

              ใช่ครับ ผมก็ต้องเตรียมเนื้อหา สื่อ และลำดับการแสดง ในหัวข้อที่รับงานมาคือ "ความเท่าทันการอ่านการเขียนตัวบทในโลกยุคดิจิทัล"

              เมื่อวิเคราะห์เนื้อหาจากหัวข้องานแล้ว แยกคำสำคัญได้ 4 คำคือ ความเท่าทัน การเขียนตัวบท การอ่านตัวบท และ โลกยุคดิจิทัล

              ก่อนจะเตรียมเนื้อหาสาระตามหัวข้อ ผ่านคำสำคัญทั้ง 4  นี้ เราควรมาพิจารณาผู้ฟังที่เป็นเป้าหมายหรือผู้รับสารกันก่อน

              ผมพิจารณาแล้วว่า จากข้อมูลของเจ้าของโครงการคืออาจารย์วิทยา บุษบงค์ ทราบว่าผู้ฟังเป็นนักศึกษาปีที่ 1 สาขาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร เคยเรียนและสร้างงานละครวรรณคดีมรดกมาแล้ว

              นักศึกษากลุ่มนี้เป็นนักเรียนที่พร้อมเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อาจารย์ที่ปรึกษาท่านว่ามาอย่างนี้

              ส่วนที่ยังไม่รู้ และจำเป็นมาก ๆ คือตัวตนในโลกออนไลน์ของนักศึกษากลุ่มนี้ เดา ๆ ว่า ทุกคนน่าจะมีตัวตนอยู่ในนั้นอยู่ไม่น้อย อย่างพื้นฐานเลย ทุกคนก็ต้องมีบัญชีในแฟล็ตฟอร์มใด สักหนึ่งที่เป็นแน่ ส่วนแหล่งที่เป็นพื้นที่เขียน-อ่านโดยเฉพาะ อย่าง เด็กดี รี้ดอะไรต์ ธัญวลัย จอยลดา ฯลฯ อาจจะมี แต่คงไม่ถึงครึ่ง (เดา ๆ)

              เอาล่ะ ถ้าผู้ฟังมีพื้นฐานแบบนักศึกษาทั่วไปเช่นนี้ ก็เตรียมตัวง่ายหน่อย การพูดของผม ก็มีทางเลือกสำคัญคือตั้งจุดประสงค์ตามหัวข้องานให้ชัดที่สุด

              คิดอยู่หลายวัน ตั้งแต่หัวหน้าสาขาวิชาฯ อาจารย์ชัชภน จินภัทรพรกุล หรือนามนักเขียนของท่านคือ ชัชวาลย์ โคตรสงคราม ได้เปรย ๆ ไว้ เมื่อครั้งพบกันที่ค่าย "สานฝัน เติมไฟ หัวใจนักเขียน" เมื่อวันพุธที่ 25 กันยายน 2567 ทีจัดโดย กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย โรงเรียนเบ็ญจะมะมหาราช อุบลราชธานี ที่เพิ่งผ่านมา  

              สรุปถึงตอนนี้ได้จุดประสงค์ในการพูดครั้งนี้คือ สร้างความตระหนักให้แก่นักศึกษาว่า "โลกออนไลน์ดิจิทัลเป็นโลกที่มีความเท่าเทียมในการเขียนอ่าน เพราะทุกคนต่างเข้าถึงโลกอันเคลื่อนตัวเร็ว แรง ครอบคลุมพื้นที่โลกจริง และเข้าถึงง่ายใบนี้ได้เหมือน ๆ กัน แต่ผู้เขียน-อ่านในโลกใบนี้ ก็จำเป็นต้องซื่อตรงต่อสารและสื่อที่ตนเองสร้าง-เสพ โดยควรแสดงข้อมูล ความรู้ ความคิด มุมมอง ... และรวมถึงสำนวนภาษา อันเป็นคุณเป็นคาทั้งต่อตนและคนอื่น เพื่อจรรโลงโลกจริง โลกเสมือน และโลกแห่งความรักแห่งความปรารถนาของตน ๆ ไปพร้อมกัน นักศึกษาภาษาไทยเพื่อการสื่อสาร ควรยึดถือแนวทางทั้งหมดนี้ให้มั่นคง และรู้เท่าทันด้วยว่า ความเป็นจริงของโลกออนไลน์ดิจิทัลใบนี้ ก็คือ มีสารและสื่อจำนวนมากที่ผู้สร้าง-เสพ กระทำการในทางตรงกันข้าม ดังนี้ ในฐานะอ่าน-เสพ จึงควรคัดสรรใช้ในส่วนที่เป็นหลักการ เป็นข้อมูลที่อ้างอิงได้ และแม้เป็นไปในทางบันเทิง ก็ควรเลือกเสพสร้องในส่วนที่เป็นต้นฉบับและโคพเวอร์ที่ให้ความเคารพต่อผู้ประกอบสร้างงานเป็นสำคัญ"

              โอ้ว จุดประสงค์ช่างยืดยาวนัก...

              ต้องยืดยาว เพราะเป็นการอธิบายขยายความให้ชัดเจนทีสุด เพราะนี่คือ แก่นเรื่อง และคือ เนื้อหา อยู่ในตัวแล้ว

              ผมจำเป็นต้องย้ำให้นักศึกษาตระหนักรู้ด้วยตนเอง สร้างสำนึกในใจตนเอง ผ่านคำพูด ท่าทาง และสื่อของวิทยากร

              เอาล่ะ แล้วสื่อที่จะใช้เปิด-ปิดการแสดงคืออะไรดีนะ เอางี้ดีกว่า เขียนเป็นบทกวี แล้วให้เอไอทำเป็นเพลงให้ดีกว่า 

              ผมนั่งแต่งบทกวีชื่อ "เขียนอ่านโอฬาร์" สำหรับการนี้ ใช้เวลาเมื่อคืน ราว ๆ สองชั่วโมง จากสองทุ่มถึงราวสี่ทุ่ม ปรับแก้อีกราวครึ่งชั่วโมง เพื่อให้ได้งานชิ้นที่ดีที่สุด ในเวลาอันกำหนดไว้ไม่เกินหกทุ่ม จากนั้นจึงโยนลงเว็บ SUNO ให้ทำเพลงให้

              ผมต้องกดให้เอไอทำเพลงให้ 10 ครั้ง ต้องใช้บัญชีถึง 2 บัญชี เพราะบัญชีหนึ่งกดได้แค่ 5 ครั้ง แตละครั้งเขาให้เพลงมาให้เราเลือก 2 เพลง ก็เป็นอันว่า ผมได้เพลงให้เลือกใช้ถึง 20 เพลง ฟังไปฟังมา ก็เอาเพลงนี้ครับ ลองกดฟังตามลิ้งได้เลย

              ในที่นี้ ขอลงเนื้อเพลงไว้ด้วยนะครับ

                                         เขียนอ่านโอฬาร์

                          เขียนจริงจากใจเจนแจ่ม        ตะวันเดือนดาวแย้ม 

              คิดคลื่นจินต์คลี่มณีคำ

                          อ่านเทียบเปรียบถ้วนส่วนขำ        อ้างจริงอิงจำ  

              ชำนาญชาญเชี่ยวช่ำชอง

                          เขียนเองอ่านเองเอี่ยมอ่อง        เต็มภูมิปูมผอง  

              คุณค่าดั่งทองทานทน

                          สื่อสารออนไลน์หลากล้น         “สมเหตุสมผล”   

              “คน-ความ” ควรค่าคุณคง

                          กระทู้เท่าทันกระทง                  เขียนตนซื่อตรง   

              อ่านท่านเห็นธาตุปรารถนา

                          โลกจริงเอกล้ำโอฬาร์                โลกดิจิทัลจัตวา  

              บัณฑิตเสพ-สร้างโลกรักฯ

                                                                                 ธีรยุทธ บุษบงค์

              จบการเตรียมสื่อสำหรับเปิด-ปิดการแสดงแล้ว ก็มาถึงสื่อหลักล่ะ ผมตัดสินใจจะได้การด้นผ่านการท่องโลกออนไลน์ ว่าตัวตนทางการเขียนอ่านตัวบทของผม "ผมเป็นใครในโลกอนนไลน์ใบนั้น"

              ผมหลงหลุมพรางและรู้เท่าทันในวังวนของโลกใบนั้นมาอย่างไรมาบ้าง ก็จะด้นไปใน คำแต้มดอทคอม หอมคำรี้ดอะไรต์ บ่าวทิยูทูบ ธีรยุทธยูทูบ ทางหอมบุ๊คเฮ้าส์ติ๊กต๊อก และจบลงที่ ธีรยุทธโพสต์จัง

              เอาล่ะครับ เล่ามาเสียยืดยาว นี่เป็นแค่การเขียน-อ่านตัวบทเท่านั้นนะครับ การเตรียมตัวจริง ๆ คงต้องเริ่มไปเตรียมแล้วล่ะ

              หวังว่าการแสดงในงานวันจันทร์-พรุ่งนี้ ของผม ก็ผ่านไปได้ด้วยดี เอาใจช่วยด้วยนะครับ คุณผู้อ่าน