นิทานเรื่อง หมากับเงา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสุนัขตัวหนึ่งที่ชื่อว่า "เจ้าดำ" เจ้าดำเป็นหมาที่โลภมาก วันหนึ่งหลังจากที่มันออกไปหาอาหาร มันก็พบกับชิ้นเนื้อชิ้นใหญ่ชิ้นหนึ่ง มันดีใจมากและคาบเนื้อนั้นไว้ในปาก ก่อนจะวิ่งกลับบ้านด้วยความเร็ว
ระหว่างทางกลับบ้าน เจ้าดำต้องข้ามสะพานเล็กๆ ที่พาดผ่านลำธาร เมื่อมันเดินไปถึงกลางสะพาน มันเหลือบมองลงไปในน้ำและเห็นเงาของตัวเองในลำธาร แต่เจ้าดำไม่รู้ว่านั่นคือเงาของมันเอง มันคิดว่าหมาที่อยู่ในน้ำตัวนั้นมีเนื้อชิ้นใหญ่กว่าที่มันมี
"ถ้าฉันได้เนื้อชิ้นนั้น ฉันก็จะมีเนื้อเพิ่มขึ้นอีก!" เจ้าดำคิดในใจด้วยความโลภ
ด้วยความหวังที่จะได้เนื้อชิ้นใหญ่อีกชิ้น เจ้าดำจึงอ้าปากเพื่อแย่งเนื้อจากหมาในน้ำ ทันใดนั้นเอง เนื้อในปากของมันก็หล่นลงไปในลำธารและจมหายไปในน้ำ
เจ้าดำตกใจและเสียใจมากที่มันสูญเสียเนื้อไปเพราะความโลภของมัน มันพยายามหาเนื้อชิ้นนั้นในลำธาร แต่ทุกอย่างก็สายเกินไป
เจ้าดำเดินกลับบ้านด้วยความเศร้า มันได้เรียนรู้ว่า ความโลภทำให้มันสูญเสียสิ่งที่มีค่าไปในที่สุด
**นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:** ความโลภมักจะนำพาไปสู่ความสูญเสีย สิ่งที่มีอยู่ในมือควรพอใจและรักษาไว้ให้ดี