โออิรัน ผู้หญิงแห่งความสุข(โสเภณีชั้นสูงในสมัยเอโดะของญี่ปุ่น)
โออิรัน' ผู้หญิงแห่งความสุข หรือโสเภณีชั้นสูงในสมัยเอโดะของญี่ปุ่น
เมื่อราวๆ 400 กว่าปีก่อนในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นได้บันทึกเรื่องราวของ โออิรัน (Oiran) เอาไว้ ซึ่งเป็นชื่อเรียกของโสเภณีชั้นสูง เริ่มถือกำเนิดขึ้นในช่วงยุคเอโดะ หรือประมาณปีค.ศ.1600 ถึง ปีค.ศ1868
ซึ่งโสเภณีชั้นสูงนั้นจะถูกแบ่งลำดับชั้น ออกเป็น 6 ชั้น ได้แก่
ทะยู (Tayu), โคชิ (Koshi), โยบิดาชิ สึเคมาวาราชิ (Yobidashi Tsukemawarashi) ซันฉะ (Sancha), สึเคมาวาราชิ (Tsukemawarashi)
โออิรันมีบทบาทในการให้ความบันเทิงเป็นหลักและได้รับความนิยมอย่างมากในซ่องโยชิวาระและย่านบันเทิงของเอโดะ โดยพวกเธอจะให้ความบันเทิงแก่ลูกค้าในห้องนั่งเล่นที่ได้รับการตกแต่งอย่างดีเพื่อสนองความต้องการส่วนของผู้มาใช้บริการ
การฝึกหัดของโออิรันนั้นเริ่มมาจากการที่ถูกส่งตัวให้ไปอยู่ในสำนักโออิรันตั้งแต่อายุประมาณ 5 ปี โดยเข้าไปทำหน้าที่เป็นเด็กรับใช้ของโออิรัน เด็กเหล่านี้จะถูกเรียกว่า คามุโระ เมื่อคามุโระอายุประมาณ 9-10 ปี ก็จะเรียกว่า ชินโซ หรือโออิรันฝึกหัด
จนกระทั่งชินโซอายุได้ 13-14 ปี ก็จะถูกแม่เล้าจับทำ พิธีมิสุอาเงะ ซึ่งพิธีนี้เสมือนการประมูลว่าใครจะได้เป็นชายคนแรกของเธอ (เรียกง่ายๆ ว่าพิธีเปิดซิง) เพื่อที่จะทำให้เธอกลายเป็นโออิรันโดยสมบูรณ์ หากชินโซยังไม่ผ่านพิธีมิสุอาเงะ แขกจะไม่สามารถซื้อตัวพวกเธอได้
พอได้เป็นโออิรันก็ต้องชิงดีชิงเด่นเพื่อให้ได้เป็นอันดับสูงๆ โดยตำแหน่งสูงสุดของโออิรันคือ ทะยู ซึ่งความพิเศษของผู้ที่ได้รับตำแหน่งนี้คือ พวกเธอสามารถเลือกแขกได้ เเละมีเกียรติเพียงพอที่จะปฏิเสธลูกค้าได้นั้นเอง
ด้วยสถานะสูงส่งของพวกเธอทำให้ค่าตัวแสนแพงและยังสามารถได้รับการไถ่ตัวจากผู้เลี้ยงดูเพื่อไปเป็นภรรยาน้อยได้อีกด้วย โดยโออิรันจะมีค่าบริการเท่าเงินเดือนหนึ่งปีสำหรับสามัญชนเลยทีเดียว
สถานะของโออิรันกับลูกค้าคล้ายผัวเมีย หากได้เสียกันแล้วจะไปยุ่งกับเด็กอื่นไม่ได้ ถ้าจับได้จะต้องเสียเงินค่าทำขวัญให้กับพวกเธอด้วย
และไม่มีโออิรันหลงเหลืออยู่ในญี่ปุ่นยุคใหม่ เนื่องจากปัจจุบันการค้าประเวณีเป็นสิ่งผิดกฎหมาย มีเเค่ธุรกิจสีเทาที่แอบแฝงค้าประเวณีอยู่เท่านั้น แต่ผู้หญิงที่ทำงานในเหล่านั้นไม่ได้เรียกว่าโออิรัน