มนตราวายสะ ตอนที่ 11 หิว (คุณ) ต้องได้กิน (1)
+++++++++
11
หิว (คุณ) ต้องได้กิน
หลังกลับมาจากไปคุยงานกับลูกค้า และจากนี้ก็ไม่มีงานต่อวายสะดูเวลาแล้วเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก จึงสั่งงานพลิศน์มือขวาคนสนิทที่พ่วงตำแหน่งเลขาฯ ว่า “ระหว่างที่ผมไม่อยู่ฝากดูแลด้วยนะครับ”
“น่าจะให้ผมไปแทนก็ได้นะครับ” พลิศน์ที่คิดว่าวายสะสั่งงานตนเอง เพราะจะเดินทางไปดินแดนหิมพานต์ อย่างที่เคยได้คุยกันเอาไว้เสนอตัวอีกครั้งหลังจากที่ก่อนหน้าเคยทำมันมาแล้วแต่ก็โดนคนเป็นเจ้านายปฏิเสธ
“พอดีผมมีเรื่องจะคุยกับพวกสภาสูงด้วยน่ะ” วายสะบอกทิ้งท้ายขณะจะเดินออกจากห้องทำงาน และนั่นสร้างความสงสัยให้กับพลิศน์เป็นอย่างมาก “ว่าแต่จะไปตอนนี้เลยเหรอ กำหนดเดินทางคือพรุ่งนี้เช้าไม่ใช่เหรอครับ”
“เปล่าจะแวะไปหานกก่อนน่ะครับ” เมื่อเอ่ยถึงสกุณาสีหน้าของวายสะจะอ่อนโยนลงโดยที่แม้เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ แต่พลิศน์รู้ดีเลยล่ะ
“ไปคราวนี้จะไปคุยกับสภาสูงเรื่องผู้หญิงคนนี้สินะครับ”
“ถือว่าเป็นเรื่องรองละนะ” วายสะกดยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเดินผละออกไป พลิศน์ได้แต่มองตามหลังแล้วถอนหายใจออกมาอย่างทำอะไรไม่ได้ ปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทำตามใจ แต่เขาคิดว่าถึงอย่างไรมันก็ไม่มีทางสำเร็จอย่างแน่นอน กฎของเผ่าใช่ว่าอยากจะเปลี่ยนแล้วมันจะเปลี่ยนกันได้ง่าย ๆ
สกุณาตั้งตัวแทบไม่ทัน เพราะทันทีที่ประตูห้องถูกปิดลงวายสะก็ดันเธอจนหลังติดประตูแล้วจูบอย่างดูดดื่มราวกับไม่ได้เจอกันมานานหลายปีทั้งที่เพิ่งเจอกันไปเมื่อเช้านี้เอง
“เหมือนเราตกลงกันว่าจะมาทำมื้อเย็นกินกันไม่ใช่เหรอคะ” สกุณาทักท้วงเสียงเหนื่อยหอบใบหน้าแดงก่ำหลังจากปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
“ผมขอกินคุณก่อนแล้วกัน” วายสะกระซิบเสียงแหบพร่าชิดใบหู แล้วใช้จมูกซุกไซร้ซอกคอที่ยังคงหอมกรุ่นแม้หญิงสาวจะทำงานมาแล้วทั้งวัน
“เอ่อ...ฉันไม่ได้ปฏิเสธที่จะมีอะไรกับคุณนะคะ กินข้าวก่อนก็ได้” สกุณาพยายามทักท้วงแม้ร่างกายของเธอจะสั่นสะท้านจากสัมผัสที่ชายหนุ่มมอบให้
“มันก็ได้ แต่ผมอยากกินคุณหลาย ๆ รอบ” วายสะมองใบหน้าที่แดงก่ำและยั่วยวนชวนให้ใจวาบหวามแล้วยิ้มอย่างพอใจ
“แต่พรุ่งนี้นกต้องไปทำงานนะคะ”
“คุณไปกับผมไหม” วายสะถามทั้งที่ปากและมือไม่ได้อยู่นิ่ง
“ไปไหนคะ” สกุณาห้ามใจไม่ให้หลงไปกับสิ่งยั่วยวน ดันชายหนุ่มออกแล้วเบี่ยงตัวเดินไปที่โซฟา เพราะถ้าให้คุยกันแบบนี้คงคุยไม่รู้เรื่องอย่างแน่นอน
“อืม...บ้านเกิดผม” วายสะบอกขณะเดินตามหญิงสาวไปอย่างว่าง่าย
“เร็วไปมั้งคะ และอีกอย่างกะทันหันขนาดนี้คงไม่ได้” สกุณาปฏิเสธอย่างนุ่มนวล แต่ถึงจะเร็วกว่านี้เธอก็ไม่คิดจะรับปากเขาอยู่แล้ว จู่ ๆ จะโผล่ไปบ้านเขาทั้งที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานได้ยังไง อีกอย่างถึงตอนนี้เธอจะไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเขาทำงานอะไร แต่ดูจากการแต่งตัว ฐานะของเธอกับเขาคงต่างกันมาก ไปพบครอบครัวของเขาไม่รู้ว่าจะได้รับการต้อนรับหรือเปล่า และเรื่องนี้ถือว่าเป็นปัญหาหลักเลยทีเดียว