ตำนานรัก คนกับยักษ์ ภูท้าว ภูนาง ''ພູທ້າວ ພູນາງ''😭😭😭

กาลครั้งหนึ่ง มีนางยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่ากินนา อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ใกล้ภูเขา นางกินนายังเป็นสาวไม่มีคู่ นางอยู่ตนเดียวโดดเดี่ยว ทุกเช้า นางกินนาจะเดินท่องเที่ยวไปตามป่าเขา จะกลับมาบ้าน ก็ต่อเมื่อถึงเวลาอาหารเท่านั้น

นางมักจะมานั่งเฝ้าดูน้ำไหล ที่ลำธารเสมอ นางชอบดูน้ำวิ่งไหลผ่านไปตามซอกหิน และต้นหญ้า บ่อยครั้งที่นางจะนั่งอยู่ใต้ต้นไทร ที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกไปกว้างใหญ่ ที่ให้ร่มเย็นแสนสบาย และเผลอหลับไปอย่างสบายใจ

การที่นางกินนา ใช้ชีวิตส่วนมาก อยู่ในป่าเขาเช่นนั้น ทำให้นางคุ้นเคยกับสัตว์ป่านานาชนิด บางครั้งนางจะนั่งเล่นอยู่กับนกจำนวนมาก นกเหล่านั้นจะร้องเพลงให้นางฟัง และหลายๆ ครั้ง ที่นางมักจะขึ้นไปนั่งบนคอช้างป่า นั่งช้างเที่ยวเล่นไปทั่ว นอกจากเรื่องกินมนุษย์ และสัตว์เป็นอาหาร ตามวิสัยยักษ์แล้ว นอกนั้นนางก็เป็นหญิงสาวธรรมดา ที่รักสวยรักงาม รักธรรมชาติและความร่มรื่นของป่าเขา

เช้าวันหนึ่ง นางกินนา ได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง กำลังเดินเข้ามาในป่า ชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างงดงามราวกับพระอินทร์ (คนลาวชอบเปรียบคนรูปงามว่า...งามราวกับอินทา ในต้นฉบับอธิบายไว้ว่า อินทาเป็นเทพเจ้าแห่งความงาม) หนุ่มรูปงามผู้นั้นถือปืนไว้ในมือ นางกินนาใฝ่ฝันอยู่นานแล้ว ที่จะมีสามีกับเขาสักคนหนึ่ง นางจึงรู้สึกปลาบปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก เมื่อแลเห็นหนุ่มรูปงามผู้นี้

ขณะที่นางกินนา กำลังรำพึงรำพันฝันหวานอยู่นั้น นางก็ระลึกขึ้นได้ว่า นางเป็นยักษ์รูปร่างหน้าตาน่าเกลียด น่ากลัวมาก เมื่อชายหนุ่มรูปงามนี้เห็นเข้า ก็คงจะไม่หลงรักนางอย่างแน่นอน

อย่ากระนั้นเลย นางจึงปลอมแปลงกายให้งดงามเสียก่อน ค่อยเข้าไปหาพูดจาเสวนาด้วย นางจึงร่ายเวทมนต์ กลายร่างจากยักษ์ เป็นหญิงสาวรูปงามน่ารัก มีเสน่ห์ ยากที่หญิงใดจะเทียบเคียงได้ เมื่อแปลงกายเสร็จแล้ว นางกินนาก็เดินเข้าไปหาชายหนุ่ม พร้อมกับถามว่า

"พี่ชายเข้ามาในป่า จะไปไหนหรือจ๊ะ ?? "

"ฉันมาล่าสัตว์จ้ะ " ชายหนุ่มตอบ แล้วถามต่อไปว่า "น้องสาวอยู่ที่นี่คนเดียวหรือ"

"จ้ะพี่ ฉันอยู่คนเดียว อยู่กับนกกับต้นไม้ " นางยักษ์แปลงตอบ

เสน่ห์ของนางกินนา ทำให้ชายหนุ่มรูปงามเริ่มจะหลงรัก เขาเดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ ๆ แล้วชวนพูดคุยถึงเรื่องต่าง ๆ เมื่อเห็นหญิงสาวไม่รังเกียจ ก็ชวนไปนั่งคุยที่ลานหญ้าใกล้ลำธาร

ชายหนุ่มได้บอกชื่อของเขา ให้นางกินนาทราบว่า เขาชื่อ "พุทเสน" แล้วเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้นางฟัง นางกินนาได้ขอร้องให้ชายหนุ่ม พักอยู่กับหล่อนนาน ๆ พุทเสนก็ยอมตกลงด้วยความยินดี พุทเสนอยู่กับนางกินนาด้วยความสุขสำราญ จนทำให้เขาลืมมารดา ที่อยู่อย่างยากจนทางบ้าน

วันหนึ่งนางกินนา ได้บอกความลับของนาง ให้พุทเสนฟัง ด้วยความไว้วางใจว่า

" พี่จ๋า ฉันลืมบอกพี่ไปว่า ในหีบใบนี้ มีมะนาวที่ไม่รู้จักสุก ไม่รู้จักเหี่ยวอยู่หลายผล เป็นมะนาววิเศษที่ตกทอดมาตั้งแต่ครั้งย่าครั้งยายของฉันทีเดียว มะนาวเหล่านี้มีอำนาจวิเศษมาก พี่เคยผ่านไปเที่ยวที่สวนของฉันบ้างไหมจ๊ะ "

" พี่ไม่เคยไปเลยนะ สวนที่มีมะนาววิเศษแบบนี้" ชายหนุ่มตอบ

"อยู่ที่ไหนล่ะ" พุทเสนถามนาง

"อยู่ห่างจากนี่สักแปดสิบเส้นเห็นจะได้จ้ะ แต่ฉันขอร้องพี่นะจ๊ะ อย่าได้คิดไปเลย มันมีอันตรายมาก" พุทเสนไม่ตอบ แต่เขาก็ยังคงคิดถึงเรื่องสวนแห่งนี้บ่อยๆ

วันหนึ่งเมื่อนางกินนาไม่อยู่ พุทเสน ก็ถือโอกาสตอนที่นางกินนาไม่อยู่นั้น ไปที่สวนนี้ ที่นางกินนาห้าม นักห้ามหนา

ในสวนแห่งนั้น พุทเสนได้พบกับกองกระดูกมนุษย์ ทับถมอยู่ในคูน้ำจนเกือบเต็ม พุทเสนจึงสังหรณ์ใจ นึกเดาประติดประต่อเรื่องราวได้ทั้งหมด เขาคิดว่านางกินนานั้น ต้องไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาอย่างแน่นอน เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็เกิดความกลัวขึ้นมาจับใจ จึงวิ่งกลับมาบ้านแล้วเข้าไปในห้องนางกินนา เปิดหีบหยิบมะนาววิเศษออกมา เขาไม่รีรอให้เสียเวลา รีบวิ่งออกจากป่าไปทันที

หลังจากที่พุทเสนหนีไปได้ไม่นานเท่าไรนัก นางกินนาก็กลับมาที่บ้าน ผิดสังเกตที่พุทเสนไม่อยู่บ้าน นางจึงรึบเข้าไปดูหีบที่เก็บมะนาวไว้ พอรู้ว่ามะนาววิเศษหาย ก็นึกรู้ได้ทันทีว่า พุทเสนรู้ความลับของนางและหนีไปแล้ว นางจึงกลายร่างกลับเป็นยักษ์ตามเดิม แล้วรีบไล่ตามพุทเสนไป

ด้วยกำลังยักษ์ นางกินนา วิ่งตามเพียงพักเดียว ก็แลเห็นหลังพุทเสนไวๆ นางกินนาร้องเรียกให้พุทธเสนหยุด เพื่อพูดกันก่อน แต่พุทเสนไม่ยอมฟังเสียงเลย เมื่อเห็นนางกินนาใกล้เข้ามา พุทเสนก็ล้วงเอามะนาวในย่ามออกมาผลหนึ่ง แล้วขว้างไปตรงหน้านางกินนา ทันใดนั้น ก็เกิดเป็นกองไฟกองมหึมา ลุกลามกั้นนางกินนาไว้ ได้ยินแต่เสียงนางกินนาร้องเรียก แต่มองไม่เห็นตัว เพราะเปลวไฟลุกโพลงบังอยู่

พุทเสนไม่รอช้า ขณะที่ไฟกำลังลุกโชติช่วงอยู่นั้น เขาก็วิ่งหนีต่อไปทันที แต่หนีไปได้ไม่ไกลเท่าไรนัก ก็ได้ยินเสียงนางกินนาร้องเรียก ใกล้เข้ามาอีก นางกินนาได้ใช้เวทมนต์ดับไฟ จนสามารถไล่ตามเขามาได้ทัน พุทเสนเห็นจวนตัว จึงหยิบมะนาวอีกผลหนึ่งออกมาจากย่าม แล้วขว้างไป คราวนี้มะนาววิเศษกลายเป็นทะเลสาบกว้างใหญ่ มองแทบไม่เห็นฝั่ง

นางกินนาถึงจะเหนื่อยอ่อน จนแทบจะขาดใจ แต่ก็ยังไม่ลดละความพยายาม ที่จะติดตามสามี นางกระโจนลงน้ำ ว่ายข้ามทะเลสาบมาอย่างกล้าหาญ เมื่อนางกินนามาถึงฝั่งตรงข้าม นางก็เหนื่อยอ่อนเต็มทีแล้ว นางฟุบลงนอนหลับอยู่ริมตลิ่งนั่นเอง นางไม่สามารถจะขยับเขยื้อนร่างกายต่อไปได้อีก นางได้อ้อนวอนต่อสวรรค์ ขอให้ลงโทษต่อสามี ที่ไม่ซื่อสัตย์ของนาง ที่ละทิ้งความรักของนางหนีไป เมื่อนางอ้อนวอนสิ้นสุดลง ดวงตาของนางก็ปิดสนิททันที นางกินนาขาดใจตายเสียแล้ว

เมื่อพุทเสน แลเห็นนางกินนานอนนิ่ง ไม่ขยับเขยื้อนกายเช่นนั้น ก็นึกว่านางคงจะเหนื่อย อ่อนกำลังไม่สามารถจะทำอะไรเขาได้แล้ว เขานึกๆ ไปก็เกิดความสงสารนางกินนาขึ้นมา เพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน นางกินนาได้เอาอกเอาใจเขาเป็นอย่างดี นางกินนารักพุทเสนด้วยใจจริง เมื่อคิดถึงความหลังขึ้นมา พุทเสนก็ใจอ่อน เดินกลับไปหานางกินนา ที่นอนอยู่ริมตลิ่งนั้น

และพอรู้ว่านางกินนา ขาดใจตายไปแล้ว พุทเสนก็ทรุดตัวลงข้างๆ ร่างของนางกินนา พยายามจะช่วยให้นางฟื้นขึ้นมาอีก แต่อนิจจา ไม่สำเร็จเสียแล้ว พุทเสนเสียใจมาก เขาล้มฟุบลงเคียงข้างร่างของนางกินนา ขาดใจตายตามไปอีกคน

ร่างของพุทเสน และนางยักษ์กินนา ที่ตายตกตามกันอยู่ตรงนั้น หลายร้อยปีต่อมา จึงเกิดเป็นภูเขาขึ้น ได้ชื่อว่า ภูท้าว ภูนาง เป็นภูเขาที่อยู่ใกล้เมืองหลวงพระบาง ประเทศลาว เป็นเรื่องเล่าตำนาน สืบทอดกันมา ตราบจนทุกวันนี้