นิทาน เรื่อง เด็กชายขอทาน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อว่าโจอี้ เขาเป็นเด็กชายที่ยากจนและต้องขอทานเพื่อหาเลี้ยงชีพ วันหนึ่งโจอี้เดินไปที่ตลาดและขอเศษเงินจากผู้คน แต่ไม่มีใครให้เขาเลย

ทันใดนั้น มีหญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามาและยื่นขนมปังให้โจอี้ เธอบอกว่า "เด็กน้อย จงใช้ขนมปังนี้อย่างฉลาด แล้วมันจะนำโชคดีมาให้เจ้า" โจอี้รับขนมปังมาและขอบคุณหญิงชรา เขาตัดสินใจว่าจะไม่กินขนมปังทันที แต่จะไปหาวิธีใช้ขนมปังนี้ให้เป็นประโยชน์

โจอี้เดินไปจนถึงป่าใหญ่ และพบว่ามีลูกไก่ตัวหนึ่งกำลังร้องไห้ เขาถามลูกไก่ว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกไก่ตอบว่า "แม่ของข้าหายไป ข้าหิวมาก" โจอี้จึงแบ่งขนมปังครึ่งหนึ่งให้ลูกไก่ ลูกไก่ดีใจมากและบอกว่า "ข้าจะพาเจ้าไปหาสมบัติที่ซ่อนอยู่ในป่า"

ลูกไก่พาโจอี้เดินทางไปจนถึงต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง มีประตูเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ โจอี้เปิดประตูและพบกับห้องที่เต็มไปด้วยทองคำและเพชรพลอย เขาตกใจมากและไม่เชื่อสายตาตัวเอง แต่ลูกไก่บอกว่า "เจ้าใช้ขนมปังนั้นเพื่อช่วยเหลือข้า สมบัตินี้จึงเป็นของเจ้า"

โจอี้ขอบคุณลูกไก่และนำสมบัติกลับไปบ้าน เขาไม่ต้องขอทานอีกต่อไป และใช้สมบัติที่ได้มาเพื่อช่วยเหลือผู้คนในหมู่บ้าน ทำให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้น

จากนั้นเป็นต้นมา โจอี้เป็นที่รักและเคารพของผู้คนในหมู่บ้าน และเขาเรียนรู้ว่า การแบ่งปันและช่วยเหลือผู้อื่นคือกุญแจสำคัญในการนำความสุขและโชคดี

มาสู่ชีวิต