สุดจะทน! เมื่อเจอคนแบบนี้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เรามีบ้านที่สร้างห่างจากหมู่บ้านพอสมควร สร้างอยู่ท่ามกลางท้องไร่ท้องนา เพราะชอบบรรยากาศเงียบสงบ ฤดูฝนของทุกปี เราจะออกไปหาเห็ดตามป่าใกล้หมู่บ้าน แต่ก่อนก็หาได้เยอะอยู่ แต่มาปัจจุบันนี้หาได้น้อยลง เพราะมีคนจากต่างถิ่นเข้ามาหาเป็นจำนวนมาก เห็ดที่เกิดมาใหม่ก็มีจำนวนลดลงด้วย รวมถึงป่าไม้โดนทำลายไปเยอะ เราเลยคิดวิธีเพาะเห็ดบริเวณบ้านตัวเอง เห็ดที่เราเพาะคือเห็ดโคน โดยเราจะใช้วิธีเอาเศษเห็ดโคนที่เหลือๆจากการล้าง ผสมกับน้ำจุลินทรีย์จาวปลวก ซึ่งเราได้เรียนรู้จากอินเตอร์เน็ตนี่แหละ เอาไปราดตามโคนต้นไม้บริเวณรอบบ้าน ที่เราได้ปลูกต้นไม้ไว้เยอะ จากนั้นก็ต้องรอเป็นปี พอครบปีปลายฤดูฝน ปรากฏว่าเห็ดโคนขึ้นมาเต็มเลย
วันนั้นเราเห็นแล้วว่าเห็ดโคนขึ้นมาเยอะมาก แต่เรายังไม่เก็บ เพราะมันยังเล็กอยู่ คิดว่าสายๆของวันนั้นจะไปเก็บ แต่ปรากฏว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนในหมู่บ้านนี่แหละ เขาปั่นจักรยานมาแล้วเห็นเห็ดเราบริเวณรั้วที่เราเพาะไว้ รั้วไม่ได้ทำเป็นกำแพง เพียงแต่นำสแลนมากั้นไว้ ผู้หญิงคนนั้นก็ปั่นจักรยานมาจอดหน้าประตูบ้าน เราอยู่ตรงนั้นพอดี เขาตะโกนบอกเราว่า “เปิดประตูให้หน่อยจะไปเก็บเห็ด” เราถามกลับไปว่า “เก็บเห็ดที่ไหน” เขาตอบว่า “เก็บเห็ดที่ขึ้นแถวรั้ว” เราบอกว่า “ไม่ได้เห็ดนี้เราเป็นคนเพาะเอาไว้ ให้เก็บไม่ได้” แต่เหมือนเขาไม่ฟังเราเลย เราก็ไม่ได้เปิดประตูให้เขาเข้ามา จากนั้นเราก็ไม่ได้สนใจนึกว่าเขาปั่นจักรยานกลับบ้านไปแล้ว
พอเราไปดูที่ๆเห็ดมันขึ้นเพื่อจะไปเก็บ ปรากฏว่าเห็นเขานั่งเก็บอย่างสบายใจ เราตกใจมาก เขาเห็นเราเขาไม่ได้รู้สึกตกใจเราเลย คือนั่งเก็บเห็ดแบบสบายใจมากๆ เราก็สงสัยว่าเขาเข้ามาได้ยังไง ปรากฏว่าเขามุดรั้วเข้ามา สแลนที่กั้นเอาไว้เขาฉีกจนขาดหมดเลย เราโกรธมาก ขนาดพูดไม่ให้เก็บแล้วยังมาเก็บอีก คือเขาเก็บเกือบหมด ทิ้งให้เราอยู่นิดนึง จากนั้นก็มุดรั้วออกไป ไม่เคยคิดเลยว่าคนหน้าด้านหน้าทนแบบนี้จะมีอยู่จริง เราไม่ได้แจ้งความ เพราะคิดว่าเป็นคนในหมู่บ้านไม่อยากมีเรื่อง แต่ถ้าเจออีกไม่เอาไว้แน่นอน