พุทธเจ้าไม่ได้บัณญัต แต่ก็ไม่ได้ห้าม

การกรวดน้ำนั้นพระพุทธเจ้าไม่ได้บัณญัตแต่เพื่อความสบายใจของพระเจ้าพิมพิสารพระพุทธเจ้าเลยไม่ได้ห้าม เนื่องจากพระเจ้าพิมพิสานก่อนจะมานับถือพุทธเดิมได้นับถือพราห์มที่มีพิธกรรมต่างๆเป็นเอกลักษณ์ เช่นการกรวดน้ำหลังให้ทานนั้นจะเทน้ำสะอาดใส่มือพารห์ม ด้วยเหตุนี้เป็นประฐมหลังพระเจ้าพิมพ์พิสานให้ทานเสร็จจึงอนุญาตให้เทน้ำใส่มือพุทธองค์เช่นกัน เพื่อคลายทุกข์จากฝันร้ายของพระเจ้าพิมพิสาน ดังปรากฎในพระไตรปิฎกดังนี้

ติโรกุฑฑเปตวัตถุ

ว่าด้วยบุพกรรมของเปรตญาติพระเจ้าพิมพิสาร

พระผู้มีพระภาคตรัสกะพระเจ้าพิมพิสารว่า

[๙๐] เปรตทั้งหลายพากันมาสู่เรือนของตนแล้ว ยืนอยู่ภายนอกฝาที่ตรอก

กำแพง และทาง ๓ แพร่ง และยืนอยู่ที่ใกล้บานประตู เมื่อข้าว น้ำ

ของกิน ของบริโภคเป็นอันมากเขาเข้าไปตั้งไว้แล้ว แต่ญาติไรๆ ของ

สัตว์เหล่านั้นระลึกไม่ได้ เพราะกรรมเป็นปัจจัย เหล่าชนผู้อนุเคราะห์

ย่อมให้น้ำและโภชนะอันสะอาด ประณีตสมควรแก่ญาติทั้งหลายตามกาล

ดุจทานที่มหาบพิตรทรงถวายแล้วฉะนั้น ด้วยเจตนาอุทิศว่า ขอทานนี้แล

จงสำเร็จผลแก่ญาติทั้งหลายของเรา ขอญาติทั้งหลายของเราจงเป็นสุข

เถิด