[นิยาย] Chapter 3.1 : ต่างโลกหรรษา กับยัยผมม้าจอมซึน

ต่างโลกหรรษา กับยัยผมม้าจอมซึน
นามปากกา : Neptheduck
 
Chapter 3.1
ติดใจ 🔞

        แซ่ก แซ่ก

        ฝีเท้าอันหนักอึ้งของร่างใหญ่ครึ่งคนครึ่งสัตว์เลื้อยคลานคล้ายมังกรโคโมโด  กำลังเดินสำรวจไปทั่วทุกบริเวณในป่าแถบนี้เพื่อหาอาหาร

        จนกระทั่งดวงตาคู่โตปูดโปนเหลือบไปเห็นงูตัวจ้อย ที่มีปลายหางกลมฟูคล้ายดอกหญ้า กำลังเลื้อยเฉไฉไปมาบนพื้นหญ้า เจ้าสัตว์ประหลาดตนนี้จำได้ว่ารสชาติของมัน กลับหวานละมุนลิ้นยิ่งกว่าสัตว์จำพวกเดียวกัน

        งูน้อยที่ไม่ว่าภัยกำลังมาถึงตัว มันได้ตามกลิ่นหอมประหลาดที่แสนเย้ายวนใจ จนกระทั่งมาถึงร่างของหญิงสาวปริศนา ที่กำลังนอนหลับใหลอยู่บนพื้นหญ้าท่ามกลางมวลดอกไม้ และผลไม้ป่าที่ถูกกัดแทะไปหลายลูก โดยหารู้ไม่ว่าเจ้างูน้อยกำลังเลื้อยไปบนตัวของเธออยู่

        "นั่นเอลฟ์งั้นเหรอ?"

        เจ้าปีศาจค่อยๆ สืบเท้าเข้าไปใกล้อย่างระมัดระวัง ไม่บ่อยนักที่จะเห็นพวกเอลฟ์มาหลบนอนกลางป่าโดยไม่มีผู้ติดตามคอยคุ้มกัน ก่อนจะเห็นว่าใบหูคู่น้อยมนกลมไม่ได้แหลมเหมือนพวกเอลฟ์

        "มนุษย์นี่!?"

        แววตาของเจ้าโคโมโดวาวโรจน์พร้อมทั้งตวัดลิ้นเลียปากที่ยื่นยาวของตน นานแล้วที่ไม่ได้ลิ้มรสเนื้อสดๆ ของมนุษย์ แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องกำจัดเจ้าตัวเกะกะออกไปเสียก่อน

        "ถึงจะไม่มีพิษสง แต่ถ้าถูกมันกัดเข้า...ผิวงามๆ นี้คงไหม้เกรียมแน่ๆ"

        เจ้าปีศาจโคโมโดเอ่ยรำพันกับตัวเอง ก่อนจะเดินแหวกพงหญ้าเข้ามาใกล้ และใช้กรงเล็บจับมันขึ้นมากินด้วยความหิวโหย และเมื่อได้เห็นใบหน้าหวานหลับพริ้ม อีกทั้งกระโปรงที่เลิกขึ้นสูงเผยให้เห็นเรียวขาขาวเนียนและชั้นในตัวน้อย ก็ทำให้เจ้าปีศาจอดไม่ได้ที่จะเชยชมความงามของเธอ

        'ช่างนุ่มเนียนอะไรขนาดนี้'

        ทุกตารางนิ้วที่อุ้งมือหยาบที่หุ้มด้วยเกล็ดหนาลากผ่าน ราวกับว่ามันจะบุบสลายหากว่าเขากระทำรุนแรงเกินไป

        แผล่บ!

        จึงตัดสินใจใช้ปลายลิ้นสองแฉกที่เต็มไปด้วยประสาทรับกลิ่นและรส สัมผัสไปตามเนื้อกายสาวแทน รวมไปถึงโหนกเนื้อและกลีบสีอ่อนที่แย้มออกมาทักทายหลังจากถอดชั้นในตัวบางออก ก็ถูกปลายลิ้นแหลมตวัดเลียและสอดเข้าไปในโพรงแคบเพื่อดื่มกินน้ำหวาน ที่ไหลเยิ้มออกมาทุกครั้งที่ถูกกระตุ้น

        'หวานจริงๆ'

        'ช่างหวานอะไรขนาดนี้~'

        หวานยิ่งกว่าเกสรดอกไม้ยิ่งกว่าผลไม้หวานที่เขาแสนเกลียด จนอยากจะกลืนกินให้หมดทั้งเนื้อหนังและเลือดของเธอ แต่สัญชาตญาณการสืบพันธุ์กลับมีมากกว่า อีกทั้งเดือยเมือกลื่นขนาดใหญ่ที่ออกมาจากใต้ท้องทั้งสามแท่ง ก็ผงาดง้ำจนตัดจะกินหญิงสาวปริศนาผู้นี้ไม่ลงเสียแล้ว

      'เอาล่ะนะ...'

      เจ้าปีศาจเกล็ดหนาคิดอย่างลำพองใจ ขณะคุกเข่าลงบนพื้นหญ้าและยกขาเรียวทั้งสองข้างของหญิงสาว พาดท่อนแขนหยาบของตน และถูกไถปลายมนทู่ที่เคลือบไปด้วยเมือกใสทั้ง 3 ท่อนไปตามร่องสวาทที่ฟิตแน่น

      "อืม~"

      การกระทำที่อุกอาจนั้นทำให้ไอยาเนะค่อยๆ รู้สึกตัวขึ้นมา แต่ยังคงปิดตาแน่นเมื่อนึกถึงช่วงเวลาหลายชั่วโมงก่อนอันแสนรื่นรม ยามเมื่อเธอไปเก็บผลไม้ป่าร่วงบนพื้นที่มีร่องรอยของแมลงกัดแทะไปกว่าครึ่ง แต่มันอยู่สูงเกินไปและต้นก็สูงชะลูดไม่มีที่ให้ปีนป่าย แต่ยังดีที่เจ้าเถาวัลย์มีขนใสๆ เหมือนวุ้น ก็ช่วยพันรอบเอวเธอและพาขึ้นไปเก็บผลไม้

      ง่ำ!~

      ความหวานฉ่ำที่แทรกซึมไปทั่วทั้งปาก  ทำให้หญิงสาวเผลอกัดกินผลไม้ต้นนี้ไปแล้วไม่ต่ำกว่า 3 ลูก และตั้งใจว่าจะเอาที่เหลือลงไปกินข้างล่างต่อเพื่อประทังความหิว

      "ขอบใจมากนะคุณเถาวัลย์ และก็คุณต้นไม้ที่ออกลูกอร่อยๆ มาให้กิน~"

      เธอเอ่ยด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งเอื้อมมือบอบบางไปลูบเปลือกหนาของต้นไม้ใหญ่ และหันมาหาเจ้าเถาวัลย์ที่ยังพันแน่นยอมไม่ให้เธอตกลงไป

      "เอาล่ะ ฉันต้องการเท่านี้แหละ พาฉันลงไปข้างล่างที"

      ไอยาเนะเอ่ยขึ้นกำลังกอดผลไม้สุกกว่าสิบลูกไว้ในอ้อมกอด แต่เจ้าเถาวัลย์กลับนิ่งเฉยจนหญิงสาวถึงกับย่นคิ้ว  และก้มมองลงไปบนพื้นที่มีความสูงเกือบ 4 เมตรด้วยแววตากังวล

      "ฉันจะขอบคุณมาก ถ้ายอมปล่อยฉันลงอย่างปลอดภัย"

      สิ้นเสียงหวานบรรดาเถาวัลย์มากมายกว่าสิบเส้นทั้งเล็กทั้งใหญ่ ก็พวยพุ่งออกมาจากหลังต้นไม้ใหญ่ และรัดรึงร่างของไอยาเนะไว้จนผลไม้ในมือของเธอหล่นไปบนพื้นหญ้า

      "ทำบ้าอะไรเนี่ย!?"

ยังไม่ทันได้รับคำตอบเจ้าไม้เลื้อยที่น่าขยะแขยง ก็เลื้อยพันไปทั่วร่างของเธอพร้อมทั้งใช้วุ้นนุ่มลื่นของมันสัมผัสไปใต้ร่มผ้า ทั่วทั้งร่างกายตั้งแต่ลำคอ รักแร้ เนินอก หัวนมทั้งสองข้าง หรือแม้กระทั่งร่องสะโพกที่มันจงใจพุ่งเป้ามาโดยไม่ลังเล

      "อย่านะ อ้า~"

      ปลายเถาวัลย์วุ้นขยับเต้นตุบๆ และเริ่มดูดหัวนมสีอ่อนของเธอ และชอนใช้หาต้นตอของกลิ่นฟีโรโมนรุนแรง จนกระทั่งมาถึงกลีบสวาทสีอ่อนที่ยังคงตีบแคบ และในพริบตาเจ้าก้อนวุ้นที่ปลายเถาวัลย์ก็มุดหายเข้าไปในกายสาว และเริ่มขยับเข้าออกอย่างเนิบนาบสร้างความซ่านกระสันในกับไอยาเนะ  จนเผลอปิดตาแน่นรับความเสียวซ่านที่มาพร้อมความหวาดเสียว  ที่ต้องถูกทำลามกทั้งที่ลอยอยู่กลางอากาศแบบนี้

      "อร๊างงง~ นุ่มนวลจังเจ้าเด็กดี"

      เป็นความเพลิดเพลินที่ราวกับล่องลอยอยู่บนปุยเมฆที่แท้จริง จนเธอไม่อยากให้พวกเขาหยุดเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่าในตอนนี้ตามเนื้อตัวและหัวนมของเธอจะเริ่มมีรอยจ้ำสีชมพู จากแรงดูดแต่เสียงหวานก็ยังคงพร่ำบอกให้พวกเขาทำมันต่อไป...และต่อไปเรื่อยๆ

      จนในที่สุดร่างระหงก็เสร็จสม...และเข้าสู่ห้วงนิทราในที่สุด

โปรดติดตามตอนต่อไป...