บ้านร้างริมทะเล
เสียงคลื่นซัดสาดฝั่ง ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ท้องฟ้าทอประกายสีส้ม น้ำฝน หญิงสาวผู้รักการผจญภัย ยืนมองบ้านร้างริมทะเล บ้านหลังนี้มีชื่อว่า "บ้านมณีรัตน์" เคยเป็นของตระกูลเก่าแก่ที่ร่ำรวย แต่ถูกทิ้งร้างมานานหลายปี
น้ำฝนเคยได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับบ้านมณีรัตน์ ว่ากันว่ามีวิญญาณของหญิงสาวสิงสถิตอยู่ ผู้คนเล่าว่าเธอกรีดร้องด้วยความโศกเศร้าทุกค่ำคืน
น้ำฝนไม่เชื่อเรื่องผี แต่เธออยากพิสูจน์ความจริง เธอตัดสินใจเข้าไปในบ้านมณีรัตน์
ภายในบ้านมืดมิด เต็มไปด้วยฝุ่นหนา เฟอร์นิเจอร์เก่าแก่ น้ำฝนเดินสำรวจไปเรื่อยๆ
ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังมาจากชั้นบน
น้ำฝนใจเต้นรัว เธอค่อยๆ เดินขึ้นบันได
เสียงร้องดังขึ้นใกล้ๆ น้ำฝนเห็นเงาร่างสีขาวลอยอยู่หน้าห้อง
เธอสูดหายใจลึกๆแล้วเปิดประตูห้องนั้น
ภายในห้องมีเตียงนอนเก่าแก่ บนเตียงมีหญิงสาวในชุดสีขาวนั่งอยู่
หญิงสาวมีใบหน้าซีดขาว ดวงตาสีดำสนิท
เธอร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า
น้ำฝนรู้สึกสงสารหญิงสาว เธอเลยถามหญิงสาวว่าเกิดอะไรขึ้น
หญิงสาวเล่าว่า เธอชื่อ "มณีรัตน์" เธอถูกฆาตกรรมโดยคนรัก
วิญญาณของเธอถูกกักขังอยู่ในบ้านหลังนี้ ทำให้เธอไปเกิดไม่ได้
น้ำฝนพูดคุยกับมณีรัตน์อยู่ครู่นึง จนได้ทราบความจริง
น้ำฝนสัญญากับมณีรัตน์ว่า เธอจะช่วยให้มณีรัตน์พ้นจากบ่วงกรรม
แล้วน้ำฝนจึงเริ่มสืบหาความจริงเกี่ยวกับการตายของมณีรัตน์
เธอค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลมณีรัตน์
และเธอพบว่า มณีรัตน์มีความสัมพันธ์ลับกับ "ชัย" ชายหนุ่มจากตระกูลศัตรู
ครอบครัวของมณีรัตน์ไม่ยอมรับความสัมพันธ์นี้
ชัยจึงถูกจับและถูกฆ่าตาย
มณีรัตน์เสียใจเป็นอย่างมาก เธอจึงฆ่าตัวตายตามชัย
ตั้งแต่นั้นวิญญาณของมณีรัตน์จึงถูกกักขังอยู่ในบ้านหลังนี้มาตลอด
น้ำฝนตัดสินใจช่วยมณีรัตน์
เธอไปที่สุสานของชัย
เธอขอขมาลาโทษจากวิญญาณของชัย
วิญญาณของชัยจึงปลดปล่อยมณีรัตน์
มณีรัตน์จึงสามารถไปสู่ภพภูมิที่ดี
น้ำฝนรู้สึกดีใจที่เธอช่วยมณีรัตน์ได้
เธอกลับไปที่บ้านมณีรัตน์อีกครั้ง
จากนั้นบ้านมณีรัตน์ก็ไม่น่ากลัวอีกต่อไป
บรรยากาศอบอวลไปด้วยความสงบ
และน้ำฝนรู้ว่า วิญญาณของมณีรัตน์ไปสู่สุขคติแล้ว
เธอรู้สึกภูมิใจที่เธอได้ช่วยหญิงสาวผู้โชคร้าย
(ปล.นิยายที่เขียนขึ้นนั้นเน้นกระชับอ่านไม่ยาว ผิดพลาดประการใดกราบขออภัยด้วยน้า)