ความรักใต้แสงจันทร์

ณ ร้านกาแฟเล็ก ๆ ใจกลางเมือง

นลิน: (ยิ้มเขิน) "เอ่อ... คุณชื่ออะไรคะ?"

ธันวา: "ธันวาครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

นลิน: "นลินค่ะ เช่นกันค่ะ"

ธันวา: "มาคนเดียวเหรอครับ?"

นลิน: "ค่ะ พอดีวันนี้มีธุระแถวนี้ เลยแวะมาหาอะไรดื่มหน่อย"

ธันวา: "อ๋อ ว่าแต่... ชอบอ่านหนังสือเหมือนกันเหรอครับ?"

นลิน: "ค่ะ ชอบมากเลยค่ะ โดยเฉพาะนิยายโรแมนติก"

ธันวา: "เหมือนกันเลย! ผมชอบอ่านนิยายโรแมนติกแนวรักใส ๆ อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจ"

นลิน: "ใช่เลยค่ะ! นิยายโรแมนติกช่วยให้เราเชื่อในรักแท้และความหวังในชีวิต"

ธันวา: "จริงครับ... ว่าแต่นลินชอบอ่านนิยายของนักเขียนคนไหนเป็นพิเศษไหมครับ?"

นลิน: "ชอบหลายคนค่ะ แต่ที่ชอบที่สุดคือ... คุณกวี"

ธันวา: "โอ้โห! เหมือนกันอีกแล้ว! ผมชอบนิยายของคุณกวีมากเหมือนกัน"

นลิน: "จริงเหรอคะ? ดีใจจังเลยค่ะ! มีเล่มไหนที่ชอบเป็นพิเศษไหมคะ?"

ธันวา: "ชอบหลายเล่มครับ แต่ที่ชอบที่สุดคือ... "ความรักใต้แสงจันทร์"

นลิน: "เหมือนกันอีกแล้วค่ะ! "ความรักใต้แสงจันทร์" เป็นนิยายที่เราชอบมากที่สุดเหมือนกันเลย"

ธันวา: (ยิ้มกว้าง) "ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ! เราเหมือนจะมีอะไรเหมือนกันเยอะเลย"

นลิน: "ใช่ค่ะ รู้สึกเหมือน... โลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพูเลย"

ธันวา: (หัวเราะ) "จริงเหรอครับ? งั้น... ผมขอจีบคุณได้ไหมครับ?"

นลิน: (หน้าแดง) "เอ่อ... ค่ะ"

ธันวา: "ขอบคุณนะครับ!"

ธันวาและนลินใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น พวกเขาคุยกันเรื่องหนังสือ เรื่องราวในชีวิต และความฝัน พวกเขาตกหลุมรักกันอย่างรวดเร็ว

ค่ำคืนหนึ่ง ธันวาพานลินไปเดินเล่นริมทะเล

ธันวา: "นลิน... ผมมีเรื่องสำคัญจะบอก"

นลิน: "ว่ามาเถอะคะ"

ธันวา: "จริง ๆ แล้ว... ผมไม่ใช่คนธรรมดา ผมเป็น..."

นลิน: "เป็นอะไรคะ?"

ธันวา: "ผมเป็น... เจ้าชายจากต่างดาว"

นลิน: (อึ้งไปชั่วครู่) "จริงเหรอคะ?"

ธันวา: "ครับ ผมมาที่นี่เพื่อภารกิจพิเศษ แต่ผมกลับตกหลุมรักคุณ"

นลิน: "ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะ"

ธันวา: "ขอบคุณนะครับ แต่... ผมจำเป็นต้องกลับดาวของผมเร็ว ๆ นี้"

นลิน: "ไม่อยากให้คุณไปเลยค่ะ"

ธันวา: "ผมก็ไม่อยากไป แต่ผมไม่มีทางเลือก"

ธันวาและนลินกอดกันแน่น แสงจันทร์ส่องสว่างลงมา เป็นสักขีพยานในรักของพวกเขา

ธันวา: "นลิน... สัญญาว่าคุณจะรอผมนะครับ"

นลิน: "ค่ะ ฉันจะรอคุณ"

ธันวา: "ขอบคุณนะครับ"

ธันวาจูบ นลินบนหน้าผาก แสงจันทร์ส่องประกายระยิบระยับ

ธันวาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย นลินรอคอยการกลับมาของเขาอย่างใจจดใจจ่อ

หลายปีผ่านไป...

นลินยังคงรอคอยธันวา เธอไม่เคยลืมคำสัญญาที่ให้ไว้

ค่ำคืนหนึ่ง นลินนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้แสงจันทร์ ทันใดนั้น เสียงคุ้นเคยดังขึ้น

ธันวา: "นลิน..."

นลินเงยหน้าขึ้น มองเห็นธันวายืนอยู่ตรงหน้าเธอ

นลิน: "ธันวา... คุณกลับมาแล้ว!"

ธันวา: "ครับ ผมกลับมาแล้ว"

นลินวิ่งเข้าหาธันวา กอดเขาไว้แน่น

นลิน: "ฉันคิดถึงคุณมาก"

ธันวา: "ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน"

ธันวาจูบ นลินบนริมฝีปาก แสงจันทร์ส่องสว่างลงมา เป็นสักขีพยานในรักของพวกเขาอีกครั้ง

ธันวา: "นลิน... ผมมาเพื่อจะบอกคุณว่า... ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้ว"

นลิน: "จริงเหรอคะ?"

ธันวา: "ครับ ผมตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ กับคุณ" ตลอดไป..

นลิน: "ดีใจจังเลยค่ะ"

ธันวา: "ผมรักคุณนะนลิน"

นลิน: "ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะธันวา"

ธันวาและนลินกอดกันแน่น แสงจันทร์ส่องประกายระยิบระยับ

รักแท้ของพวกเขาเอาชนะทุกอุปสรรค ธันวาและนลินใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป

...จบบริบูณร์... 

(ปล.นิยายที่เขียนขึ้นนั้นเน้นกระชับอ่านไม่ยาว ผิดพลาดประการใดกราบขออภัยด้วยน้า)