ความรักใต้แสงจันทร์
ความรักใต้แสงจันทร์
ณ ร้านกาแฟเล็ก ๆ ใจกลางเมือง
นลิน: (ยิ้มเขิน) "เอ่อ... คุณชื่ออะไรคะ?"
ธันวา: "ธันวาครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
นลิน: "นลินค่ะ เช่นกันค่ะ"
ธันวา: "มาคนเดียวเหรอครับ?"
นลิน: "ค่ะ พอดีวันนี้มีธุระแถวนี้ เลยแวะมาหาอะไรดื่มหน่อย"
ธันวา: "อ๋อ ว่าแต่... ชอบอ่านหนังสือเหมือนกันเหรอครับ?"
นลิน: "ค่ะ ชอบมากเลยค่ะ โดยเฉพาะนิยายโรแมนติก"
ธันวา: "เหมือนกันเลย! ผมชอบอ่านนิยายโรแมนติกแนวรักใส ๆ อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจ"
นลิน: "ใช่เลยค่ะ! นิยายโรแมนติกช่วยให้เราเชื่อในรักแท้และความหวังในชีวิต"
ธันวา: "จริงครับ... ว่าแต่นลินชอบอ่านนิยายของนักเขียนคนไหนเป็นพิเศษไหมครับ?"
นลิน: "ชอบหลายคนค่ะ แต่ที่ชอบที่สุดคือ... คุณกวี"
ธันวา: "โอ้โห! เหมือนกันอีกแล้ว! ผมชอบนิยายของคุณกวีมากเหมือนกัน"
นลิน: "จริงเหรอคะ? ดีใจจังเลยค่ะ! มีเล่มไหนที่ชอบเป็นพิเศษไหมคะ?"
ธันวา: "ชอบหลายเล่มครับ แต่ที่ชอบที่สุดคือ... "ความรักใต้แสงจันทร์"
นลิน: "เหมือนกันอีกแล้วค่ะ! "ความรักใต้แสงจันทร์" เป็นนิยายที่เราชอบมากที่สุดเหมือนกันเลย"
ธันวา: (ยิ้มกว้าง) "ไม่น่าเชื่อเลยนะครับ! เราเหมือนจะมีอะไรเหมือนกันเยอะเลย"
นลิน: "ใช่ค่ะ รู้สึกเหมือน... โลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพูเลย"
ธันวา: (หัวเราะ) "จริงเหรอครับ? งั้น... ผมขอจีบคุณได้ไหมครับ?"
นลิน: (หน้าแดง) "เอ่อ... ค่ะ"
ธันวา: "ขอบคุณนะครับ!"
ธันวาและนลินใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น พวกเขาคุยกันเรื่องหนังสือ เรื่องราวในชีวิต และความฝัน พวกเขาตกหลุมรักกันอย่างรวดเร็ว
ค่ำคืนหนึ่ง ธันวาพานลินไปเดินเล่นริมทะเล
ธันวา: "นลิน... ผมมีเรื่องสำคัญจะบอก"
นลิน: "ว่ามาเถอะคะ"
ธันวา: "จริง ๆ แล้ว... ผมไม่ใช่คนธรรมดา ผมเป็น..."
นลิน: "เป็นอะไรคะ?"
ธันวา: "ผมเป็น... เจ้าชายจากต่างดาว"
นลิน: (อึ้งไปชั่วครู่) "จริงเหรอคะ?"
ธันวา: "ครับ ผมมาที่นี่เพื่อภารกิจพิเศษ แต่ผมกลับตกหลุมรักคุณ"
นลิน: "ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะ"
ธันวา: "ขอบคุณนะครับ แต่... ผมจำเป็นต้องกลับดาวของผมเร็ว ๆ นี้"
นลิน: "ไม่อยากให้คุณไปเลยค่ะ"
ธันวา: "ผมก็ไม่อยากไป แต่ผมไม่มีทางเลือก"
ธันวาและนลินกอดกันแน่น แสงจันทร์ส่องสว่างลงมา เป็นสักขีพยานในรักของพวกเขา
ธันวา: "นลิน... สัญญาว่าคุณจะรอผมนะครับ"
นลิน: "ค่ะ ฉันจะรอคุณ"
ธันวา: "ขอบคุณนะครับ"
ธันวาจูบ นลินบนหน้าผาก แสงจันทร์ส่องประกายระยิบระยับ
ธันวาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย นลินรอคอยการกลับมาของเขาอย่างใจจดใจจ่อ
หลายปีผ่านไป...
นลินยังคงรอคอยธันวา เธอไม่เคยลืมคำสัญญาที่ให้ไว้
ค่ำคืนหนึ่ง นลินนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้แสงจันทร์ ทันใดนั้น เสียงคุ้นเคยดังขึ้น
ธันวา: "นลิน..."
นลินเงยหน้าขึ้น มองเห็นธันวายืนอยู่ตรงหน้าเธอ
นลิน: "ธันวา... คุณกลับมาแล้ว!"
ธันวา: "ครับ ผมกลับมาแล้ว"
นลินวิ่งเข้าหาธันวา กอดเขาไว้แน่น
นลิน: "ฉันคิดถึงคุณมาก"
ธันวา: "ผมก็คิดถึงคุณเหมือนกัน"
ธันวาจูบ นลินบนริมฝีปาก แสงจันทร์ส่องสว่างลงมา เป็นสักขีพยานในรักของพวกเขาอีกครั้ง
ธันวา: "นลิน... ผมมาเพื่อจะบอกคุณว่า... ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้ว"
นลิน: "จริงเหรอคะ?"
ธันวา: "ครับ ผมตัดสินใจที่จะอยู่ที่นี่ กับคุณ" ตลอดไป..
นลิน: "ดีใจจังเลยค่ะ"
ธันวา: "ผมรักคุณนะนลิน"
นลิน: "ฉันก็รักคุณเหมือนกันค่ะธันวา"
ธันวาและนลินกอดกันแน่น แสงจันทร์ส่องประกายระยิบระยับ
รักแท้ของพวกเขาเอาชนะทุกอุปสรรค ธันวาและนลินใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป
...จบบริบูณร์...
(ปล.นิยายที่เขียนขึ้นนั้นเน้นกระชับอ่านไม่ยาว ผิดพลาดประการใดกราบขออภัยด้วยน้า)