ตอน : ตัวร้ายจู่โจมรัก

 

สะใภ้ขัดดอก 

ตอน : คุณมันตัวร้าย

นิยายออนไลน์ จำหน่ายในรูปแบบ ebook 
ลิงค์สำหรับโหลดซื้อ นิยาย(สะใภ้ขัดดอก) - https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6IjQ3NDE3Ijt9

ราคา ebook 159.-
 

ตอน...ตัวร้ายจู่โจมรัก

 

นิดาต้องชะเง้อคอมองหาชายหนุ่มเจ้าของบ้าน อย่างรู้สึกกระวนกระวายใจอยู่ไม่น้อย นายจ้างที่เธอยังไม่เคยพบหน้าคาดตาเขามาก่อนเลยด้วยซ้ำ เธอได้ยินเพียงแต่กิตติศัพท์ ถึงด้านแย่ๆของเขาเสียส่วนใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น เอาแต่ใจ ปากร้าย ขี้โมโหหงุดหงิดง่าย เจ้าอารมณ์ คำสั่งทุกคำสั่งต้องเด็ดขาด และไม่มีคำว่าไม่ได้ถ้าหากเขาต้องการ แต่กลับเป็นเรื่องน่าแปลกใจ ทำไมคนงานในไร่แห่งนี้ ถึงยังให้ความจงรักภักดีกับน่านพยัคฆ์กันด้วยหัวใจทุกคนด้วยนะ...

เพราะเธออยากจะหนีจากเรื่องเลวร้ายต่างๆที่เกิดขึ้น เธอจึงรีบตกปากรับคำมาทำงานในไร่แห่งนี้ตามคำชักชวนจากคุณวรสิทธิ์เจ้านายเก่ากับคุณน้ำฟ้าผู้เป็นภรรยา ทั้งสองคนนี้ นอกจากจะเป็นเจ้านายที่แสนจะใจดีกับเธอแล้ว พวกเขายังเป็นผู้มีพระคุณกับเธออีกหลายๆเรื่อง รวมถึงเรื่องราวอันน่าเศร้าเรื่องนั้นด้วย...

ถึงแม้เธอจะพยายามไม่อยากหวนกลับไปคิดถึงมันอีก แต่ร่องรอยบางอย่าง ถึงอยากจะลบมันออกไปจากใจมากเท่าใดมันกลับยิ่งจดจำมากขึ้นเท่านั้น ก็คงไม่ต่างจากลมหายใจของคนเรา ถึงแม้จะมองไม่เห็น แต่เราก็รู้ว่ามันมีอยู่จริง...

เมื่อเช้าสายบัวบอกกับเธอเอาไว้ น่านพยัคฆ์จะกลับเข้ามาทานข้าวเย็นด้วย แต่นี่ก็เลยเวลาอาหารค่ำมามากว่าชั่วโมงเห็นจะได้ แต่เธอก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าน่านพยัคฆ์จะกลับเข้ามาในบ้านพักเสียที ถึงเธอจะไม่ได้รู้สึหิวมากมาย แต่ก็อยากจะพบหน้าของผู้ว่าจ้างงานเสียมากกว่า นี่ก็มาอาศัยที่อยู่ที่กินเขาจะเกือบครบวันแล้ว เธอยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ เจ้านายของเธอมีหน้าตาเป็นเช่นไร...

“คุณนิขา...” เสียงเจื้อยแจ้วของสาวใช้ดังขึ้นทำลายความคิดหลากหลายของนิดาลง

“ว่าไงจ๊ะสายบัว…” นิดาขานรับออกไปด้วยรอยยิ้ม หรือคุณน่านพยัคฆ์คงจะกลับมาแล้วสินะ...

“นายพยัคฆ์ให้พี่มืดมาบอก ให้คุณนิทานข้าวไปก่อนได้เลยค่ะ ไม่ต้องรอนายแล้ว พอดีแม่ม้าสีนวลจากไร่คุณพี มันจะตกลูกวันนี้ นายเลยต้องไปช่วยดู เลยไม่รู้เวลาแน่ชัดเสียด้วยสิคะว่าจะเสร็จกันกี่โมง ไม่แน่วันนี้นายอาจจะอยู่ค้างที่ไร่ของคุณพีเลยก็ได้...” สายบัวเดินหน้าบานเข้ามารายงานนายสาวคนสวย หลังจากพี่มืดโทรศัพท์มาบอกเมื่อกี่นี้ เพราะตอนนี้น่านพยัคฆ์กำลังวุ่นวายกับการช่วยเหลือทำคลอดให้กับแม่ม้าท้องแก่อยู่

นิดาพยักหน้ารับอย่างเสียดาย แววตาหวานหม่นวูบลงเล็กน้อย...

“อย่างนั้นหรือคะ...น่าเสียดายจัง เลยไม่ได้ทำความรู้จักกับนายพยัคฆ์ของสายบัวสักทีเลยนะ...”  แต่สิ่งที่ทำให้นิดาผิดหวังมากกว่า เมื่อเธอแอบชำเลืองมองด้านหลังของสายบัว คิดว่าคนบอกข่าวจะเดินตามสายบัวเข้ามาด้วยอีกคน แต่ก็ต้องผิดหวัง เมื่อคนบอกข่าวไม่ได้ตามเข้ามาอย่างที่เธอแอบหวังไว้ในใจ...

“แม่สีนวลเคยเป็นลูกม้าของไร่นายพยัคฆ์มาก่อนค่ะ พอมันโตเป็นสาว นายเลยยกให้ทางไร่ของคุณพีไป ก็คงจะตอนวันเกิดของคุณพีเมื่อหลายปีก่อนนู่นน่ะค่ะ คุณพีแกชอบเรื่องเกี่ยวกับม้ามาก  จนแกได้เมียเป็นคนสอนขี่ม้าไปซะเลย...ต่างจากคุณพยัคฆ์ของสายบัวยังกับฟ้ากะเหวเลยค่ะ รายนี้ไม่ค่อยชอบเลี้ยงสิ่งมีชีวิตสักเท่าไหร่หรอก แต่ถ้าเรื่องชกต่อยนี่ขอให้บอกเลยค่ะ นายถึงไหนถึงกันเลยก็ว่าได้...” สายบัวยังคงพูดไปเรื่อยเปื่อยตามนิสัยของคนช่างพูดช่างเจรจา

“ว่าแต่คุณพีนี่เป็นใครเหรอสายบัว แล้วไร่ของเขาอยู่ที่ไหนกันล่ะอยู่ไกลจากไร่ของเราหรือเปล่า...”

 “ไร่ของคุณพีอยู่ติดกับไร่ของเราแค่นี่เองค่ะ คุณพีแกปลูกไร่องุ่น คุณทั้งสองคนแกเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่จำความได้แล้วมั้งคะ เพราะถูกเลี้ยงมาด้วยกันทั้งคู่ แม่ของนายพยัคฆ์ท่านเสียตั้งแต่นายยังเด็กๆอยู่เลย คุณพาดา แม่ของคุณพี ท่านก็เลยอดสงสารนายพยัคฆ์ไม่ได้ ท่านเลยมักจะพานายพยัคฆ์ไปเลี้ยงที่ไร่ของท่านอยู่เป็นประจำ จนใครๆแถวไร่นี้  หลงเข้าใจผิด คิดว่านายพยัคฆ์เป็นลูกชายของคุณพาดาท่านอีกคนหนึ่งแล้วล่ะค่ะ บางทีคุณพาดาก็เอานายพยัคฆ์ไปเลี้ยงที่ไร่ของตัวเองเป็นเดือนๆเลยก็มีนะคะ...”  สายบัวขยายเรื่องราวของเจ้านายให้นิดาฟังคราวๆ ส่วนมือก็ตักข้าวใส่จานให้นายสาวไปด้วย

 “อ้าว...ทำไมคุณน่านสิงห์ท่านถึงได้ยอมให้คนอื่นเอาลูกไปเลี้ยงได้ล่ะ แบบนี้แล้วท่านไม่คิดถึงลูกชายแย่หรอกเหรอ...” นิดาแย้งข้อสงสัย

“สมัยหนุ่มๆนายใหญ่ท่านเจ้าชู้ค่ะ พอนายหญิงเสีย ท่านก็ไม่ค่อยจะกลับเข้าบ้านสักเท่าไหร่ ตกเย็นมาก็เข้าแต่ในเมือง พอกลับเข้ามาก็มักจะมีพวกสาวๆติดไม้ติดมือกลับมาด้วยอยู่เป็นประจำ นายพยัคฆ์แกเลยเกลียดนิสัยเจ้าชู้ของนายใหญ่เข้ากระดูกดำ เพราะนายพยัคฆ์แกคิดมาตลอด สาเหตุที่ทำให้นายหญิงเสีย ก็เพราะนิสัยความเจ้าชู้ของนายใหญ่ท่านนี่ล่ะค่ะ...”  สายบัวเล่าไปตามที่ได้ฟังจากปากแม่สายใจมาอีกที

“อ้อ...ค่ะ” นิดาทำเพียงรับฟังเฉยๆไม่ได้ออกความคิดเห็นหรือซักถามอะไรเพิ่มเติมอีก

“นายใหญ่กับนายพยัคฆ์ทั้งสองคนแกไม่ค่อยจะลงลอยกันซักเท่าไหร่หรอกนะคะ จะพูดจาดีๆใส่กันนี่นับครั้งได้เลย เจอหน้ากันทีไรเป็นได้ทะเลาะกันเสียบ้านแทบแตกทุกที นี่สายบัวก็มักจะโดนลูกหลงของนายพยัคฆ์มาตั้งหลายครั้งหลายหนแล้วด้วย พูดแล้วก็ยังอดเสียวสันหลังไม่หายเลย เพราะตอนล่าสุดนี่...ก็ก่อนคุณนิจะมาไม่กี่วันล่ะค่ะ เฟอร์นิเจอร์พวกนี้ก็พึ่งจะถูกสับเปลี่ยนเข้ามาใหม่เหมือนกัน...” สายบัวเบ้หน้าเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ครั้งล่าสุด

“แม่สายใจบอกกับสายบัวว่า...จริงๆแล้วนายใหญ่ท่านน่ะรักนายพยัคฆ์ยิ่งกว่าอะไรเสียอีกค่ะ ถึงจะพูดจาร้ายๆให้กันอยู่ตลอดเวลาก็เถอะนะ แต่หัวอกคนเป็นพ่อ ให้อย่างไรก็ตัดกันไม่ได้หรอก...” สายบัวหยุดหายใจเล็กน้อยก่อนจะจ้อขึ้นมาใหม่ นิดาฟังไปก็ทานข้าวไปด้วยความรู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก บางความรู้สึกเธอเองก็อดสงสารน่านพยัคฆ์ไม่ได้ การมีพ่อที่เหมือนไม่มีมันคงแย่น่าดูเลยสินะ เมื่อครั้งหนึ่งเธอเองก็เคยมีพ่อ และเธอก็ได้รับความรักความอบอุ่นจากท่านอย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ก่อนที่ท่านจะจากเธอไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมา...

“ ยิ่งตอนนายพยัคฆ์เป็นวัยรุ่นนั่นยิ่งแล้วใหญ่เลยค่ะ... นายชอบมีเรื่องชกต่อยมาให้นายใหญ่ต้องปวดหัวอยู่เป็นประจำ ดูเหมือนจะวันเว้นวันเสียด้วย แต่นายใหญ่ก็ออกหน้ารับผิดแทนนายพยัคฆ์ทุกครั้งเลยนะคะ จนผู้หลักผู้ใหญ่ในเมืองนี้ยังต้องส่ายหัวให้เลย...” สายบัวหัวเราะคิก นึกภาพตามคำบอกเล่าของมารดาตัวเอง ขนาดตอนนี้นายพยัคฆ์ของเธออายุก็ปาเข้าไปสามสิบกว่าๆแล้ว แต่ก็ยังมีเรื่องชกต่อยกับพวกมีอิทธิพลไม่เว้นแต่ละวันไม่ต่างจากสมัยวัยรุ่นเลย...

 

**********************

 

“คุณพยัคฆ์ไม่อยู่ค้างที่ไร่ก่อนหรือคะ นี่ก็จะตีสามกว่าแล้ว น้ำผึ้งเตรียมห้องไว้ให้คุณพยัคฆ์เรียบร้อยแล้วด้วยค่ะ” ภรรยาสาวสวยของไร่พีรยุทธ์เอ่ยปากชวนเพื่อนรักของสามี

“นั่นสิไอ้พยัคฆ์ มึงจะรีบกลับไร่ไปทำไมกันวะ อยู่ค้างในไร่กูนี่แหละ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะสว่างแล้ว จะฝืนร่างกายตัวเองกลับทำไม ปกติมึงก็อยู่ค้างไร่กูทุกทีนี่หว่า วันนี้มันดูแปลกๆไปโว้ย...หรือมึงแอบซ้อนใครไว้ที่บ้านแล้วไม่ยอมบอกกู...” พีรยุทธ์เอ่ยสำทับคำของภรรยา เชิญชวนให้เพื่อนรักนอนค้างที่บ้านของตัวเอง ก่อนจะวาดลำแขนหนาโอบกอดร่างอุ้ยอ้ายไว้อย่างหวงแหน แววตาสีนิลจับจ้องมองใบหน้ารกครึ้มอย่างคาดคั้น

“หรือว่า...” พีรยุทธ์นึกขึ้นมาได้เกี่ยวกับเรื่องเมียขัดดอกของน่านพยัคฆ์ เมื่อวรสิทธิ์ได้โทรมาเล่าถึงวีรกรรมที่น่านพยัคฆ์ลงไปก่อไว้ที่กรุงเทพฯ

“หรือว่าอะไรของมึงไอ้พี กูไม่ได้แอบซ้อนใครไว้ทั้งนั้นแหละ มึงอย่ามากล่าวหาลอยๆนะโว้ย กูจะเสียหายเอาได้...” คนร้อนตัวรีบเสียงดังเป็นการช่วยกลบเกลื่อน

“แล้วนางฟ้านี่ใคร?...กูได้ยินคนงานในไร่มึงมันพูดถึงกันดังไปทั่วทั้งไร่ แถมยังลอยมาเข้าหูคนงานในไร่ของกูเสียด้วยสิ...” พีรยุทธ์คาดคั้นไม่เลิก ทำไมเขาจะไม่รู้จักนิสัยและความร้ายกาจ ของไอ้เพื่อนตัวดีคนนี้  มันร้ายขนาดลงไปฉกเอาเมียขัดดอกมาไว้ข้างกายตัวเอง โดยไม่ยอมบอกความจริงกับสาวเจ้าสักคำเดียว และดูเหมือนสิ่งที่วรสิทธิ์เล่าให้เขาฟัง มันดันไปรังแกทำปู้ยี่ปู้ยำจับเอาเขามาทำเมียเรียบร้อยโรงเรียนพยัคฆ์ไปแล้วด้วยนี่นะสิ ถ้าไม่ด่ามันว่าร้ายกาจสุดๆ ก็ไม่รู้จะไปสรรหาคำใดเอามาด่ามันอีกแล้ว...

“เหลวไหลนะมึง...มีที่ไหนกันนางฟ้า พวกคนงานมันก็พูดไปเรื่อยเปื่อย”

“ระวังเอาไว้นะคะ ถ้าเขารู้ตัวว่ากำลังถูกหลอกอยู่ คุณพยัคฆ์เองนั่นแหละค่ะที่จะมานั่งเสียใจเอาทีหลังได้” มาติกาวางชาร้อนสองแก้วให้สามีและเพื่อนของสามี ก่อนหญิงสาวจะนั่งลงยังโซฟาข้างกายกับสามีของตัวเอง ปากก็เอ่ยเตือนน่านพยัคฆ์ออกไปด้วยความหวังดี

“น้ำผึ้งเป็นผู้หญิงเหมือนกัน จะเตือนเอาไว้ให้นะคะ ผู้หญิงที่ดูภายนอกอ่อนหวานนิ่มนวล ดูเหมือนจะหัวอ่อนยอมใครง่ายดาย แต่ความจริงแล้วภายในจิตใจของพวกเธอเหล่านั้น มักจะแข็งแกร่งและใจแข็งสุดๆเลยล่ะค่ะ...” มาติการะบายยิ้ม ถึงเธอจะยังไม่เคยเห็นหน้าตาของนิดามาก่อน แต่จากคำบอกเล่าของมืด เธอเองก็พอจะเดานิสัยใจคอของผู้หญิงด้วยกันได้ไม่ยาก

“น้ำผึ้งก็ไปขู่ไอ้พยัคฆ์มัน ดูสิหน้ามันซีดยิ่งกว่าตูดของตาม้าน้อยของเราเสียอีกแน่ะ...”  พีรยุทธ์พูดแซวเพื่อนใบหน้าระรื่น เขาเองก็อยากจะเห็นนางฟ้าตัวเป็นๆของพวกคนงานในไร่ราชพยัคฆ์ขึ้นมาตงิดๆอยู่เหมือนกัน  อยากจะรู้นักคนที่สามารถปลุกเสือหลับให้ตื่นขึ้นมาได้หน้าตาจะเป็นเช่นไร

  เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า เขาต้องพาน้ำผึ้งบุกไปเจอตัวจริงของเธอผู้นั้นให้ได้เสียแล้วสิ ผู้หญิงคนนี้มีดีอะไรกันหน่อ  ถึงได้ทำให้ไอ้เสือใจหินกลายเป็นเสือหินกร่อนไปได้แบบนี้..

“มึงก็พูดเกินไปแล้วไอ้พี...หน้ากูซีดเพราะกูพักผ่อนน้อยโว้ย กูไม่สนใจหรอก  กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียว...เหอะ!!!”

“แล้วกูจะคอยดู...เน่อะ...ที่รักของพี่พีจ๋า” พูดจบพีรยุทธ์ก็หันไปอ้อนเมีย หอมแก้วขาวๆโชว์ไอ้เพื่อนปากแข็งมันเสียเลย

น่านพยัคฆ์ได้แต่เบ้ปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ ส่ายหน้าระอากับความหวานจนเว้อของไอ้เพื่อนรัก แต่เขาก็อดจะนึกไปถึงใบหน้าหวานๆแก้มหอมๆของใครบางคนไม่ได้เช่นกัน...

ดึกขนาดนี้เธอคงจะหลับแล้วสินะแม่เมียตัวหอมจ๋า...

***********************

 

ประตูบานไม้ค่อยๆแง้มออก ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของแมวขโมยจะทำทีเป็นย่องเข้ามาในห้องอย่างเงียบกริบ สองเท้าย่องเบาก่อนไปชะโงกใบหน้าไล่สายตาคมมองร่างงามบนเตียง ทุกการกระทำน่านพยัคฆ์ต้องทำใหเงียบที่สุด  เพราะเขากลัวร่างน้อยที่กำลังนอนหลับสบายอยู่จะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียก่อน

หึ...แม่เนื้อหอม หลับอุตุเลยนะ ดูสินอนน้ำลายไหลยืดเชียว...

น่านพยัคฆ์อดอมยิ้มกับท่านอนของหญิงสาวไม่ได้  ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูน่ารักน่าใคร่ไปเสียหมด จนเขาร่ำๆอยากจะทำอะไรต่อมิอะไรมากกว่ามายืนมองร่างงามเฉยๆแบบนี้เสียแล้วสิ แต่ก็ต้องข่มใจตัวเองเอาไว้ เขายังไม่อยากได้ขึ้นชื่อว่าลักหลับใคร โดยเฉพาะกับเมียของตัวเองด้วย มันเสียเชิงชายหมดกันพอดี...

แต่รับรองต่อไปอีกไม่นาน เขาจะไม่ยอมปล่อยให้หญิงสาวได้นอนหลับอย่างสบายอารมณ์แบบนี้อีกต่อไปแล้ว เขาจะเรียกร้องสิทธิ์ในตัวเธอ แบบชนิดที่เรียกว่าทบทั้งต้นทบทั้งดอก...

เธอนี่มันเป็นแม่มดตัวน้อยๆสำหรับฉันจริงๆเลยนะแม่ตัวดี ดูสิเธอทำให้ฉันปวดร้าวไปหมดอีกแล้ว... น่านพยัคฆ์ต้องหักห้ามใจของตัวเองสุดพลัง เมื่อไอ้ลูกชายตัวเก่งของเขา มันอยากจะเข้าไปทักทายแม่ของมันขึ้นมาอีกแล้วนะสิทีนี้...

น่านพยัคฆ์ยืนมองร่างงามอยู่สักครู่ด้วยแววตาอิ่มเอมหัวใจ เขาอยากจะเก็บรายละเอียดของเธอเอาไว้ในทุกซอกของหัวใจทั้งด้านซ้าย ทั้งด้านขวา เอาไว้เป็นแรงใจในการทำงานหนักในวันพรุ่งนี้ก็ยังดี...

ก่อนชายหนุ่มจะเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างบางด้วยท่าทางอ่อนโยน เมื่อมันตกลงไปกองอยู่ตรงปลายเท้าของหญิงสาว ร่างใหญ่ของน่านพยัคฆ์ค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งบนเตียงกว้าง แล้วทอดกายหนาของตัวเองนอนราบลงข้างกับกายสาว ทุกการกระทำล้วนเป็นไปอย่างเชื่องช้า เขากลัวจะทำให้นิดารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเสียก่อน แววตาสีสนิมเหล็กทอดมองใบหน้าหวานด้วยความรู้สึกอุ่นซ่าน นิ้วใหญ่เกลี่ยลงแผ่วเบาบนใบหน้างดงาม ก่อนใบหน้าคมคายจะโน้มลงจนได้กลิ่นหอมเฉพาะกายของนิดา ริมฝีปากหยักหนาได้รูปสวย กดลงบนแก้มใสอย่างรักใคร่ไล้เรื่อยไปจนถึงหน้าผากมนและย้อนกลับมายังอีกฝั่งหนึ่งของแก้มใส

นอนหลับฝันดีนะครับคนดีของพี่...

น่านพยัคฆ์ก้มกระซิบกล่าวลานิดาข้างใบหูเล็ก ก่อนเขาจะปิดเปลือกตาลงจากอาการง่วงเต็มที ชายหนุ่มซบวงหน้าคมคายลงกับศีรษะทุย สูดดมความหอมจากผมอ่อนละมุนเสมือนเป็นยานอนหลับชั้นดี จนในที่สุดน่านพยัคฆ์ก็หลับสนิทลงอีกคนหนึ่ง โดยในวงแขนของเขาได้โอบกอดร่างอรชรเอาไว้ไม่ยอมห่าง และในขณะเดียวกันในความฝัน นิดากับรู้สึกเหมือนร่างกายได้รับไออุ่นจากใครบางคน ใครบางคนที่เธอเฝ้าฝันหา ในฝันเธอพยายามดึงรั้งความอบอุ่นนั้นไว้ด้วยความหวงแหน ไม่ยอมปล่อยมือออกแม้เพียงเศษเสี้ยวของนาที และในความเป็นจริง หญิงสาวกลับผลิกร่างน้อยของตัวเองหันเข้าหาร่างใหญ่ ยกวงแขนเรียวเสลาของตัวเองขึ้นกอดตอบร่างใหญ่เอาไว้อย่างเหนียวแน่นไม่แพ้ในฝันเลยทีเดียว...

 

************************

 

 หมายเหตุ...สามารถเข้าอ่านนิยายฉบับเต็มได้ตรงลิงค์ด้านล่าง

ลิงค์เข้าอ่านเนื้อหานิยาย(สะใภ้ขัดดอก) ต่อ (dek-d) - https://dekd.co/w/n/1439520