ที่กรุงเทพ

มีร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนึง

ขายดีมากยอดขายเดือนเป็นล้าน!!

 

 

เขาประสบปัญหานึง

ที่พยายามแก้มาตลอดคือ

ปัญหาพนักงานลาออก

 

 

ส่วนนึง ไม่สู้งาน

ไม่ชอบเนื้องาน และส่วนนึง

ที่เจอบ่อยๆคือ ลาออกเพราะที่อื่นให้มากกว่า

 

 

ร้านที่พูดถึงนี้

ให้ค่าแรงวันละ 400 บาท

เลี้ยงข้าวด้วยสองมื้อ

 

 

พอมีร้านอื่น ที่อื่น

ให้ 420 บาท คนงานก็ตัดสินใจ

ลาออกไปทำที่ที่ให้เงินมากกว่า

 

 

เป็นแบบนี้มาหลายปี

 

จนลูกชายเรียนจบจากนอก

กลับมาช่วยงาน จึงเห็นปัญหา

และแก้ไขได้อย่างชาญฉลาด

 

 

เขาเรียกพนักงาน10คน

มาประชุม เรื่องค่าแรงและ

โปรเจ็คใหม่

 

 

โดยเขา

จะลงทุนในครั้งแรกให้

สามพันบาท เพื่อซื้อไอติมกะทิมาขาย

 

 

โดยไอติมกะทิหนึ่งถังใหญ่

ขายหมดจะได้กำไรสองพันบาท

เขาจะลงให้ก่อน ออกทุนให้ก่อน

 

 

โดยมีข้อตกลงว่า!!!

 

 

กำไรจากการขายไอติม ทุกบาททุกสตางค์ 

จะเอามาหารเท่ากันหมด คือหารสิบ

 

 

ในครัวก็ได้ส่วนแบ่งด้วย

ล้างชามก็ได้ด้วย ทุกคนได้หมด

 

 

วันแรกลงถังเดียว

ขายหมดในวันเดียว

 

ในเดือนแรกขายได้

เดือนละสามสิบถัง กำไรหกหมื่น

หารสิบ เท่ากับว่า

 

 

ทุกคนในร้าน

ได้เงินเพิ่มเดือนละหกพัน

หรือวันละสองร้อยฟรีๆ

 

 

ถ้าเอาค่าแรง400+200

ที่ได้จากกำไรไอติม เท่ากับว่า

พวกเขามีรายได้วันละ 600บาท!!

 

 

เข้าเดือนที่สอง สาม สี่

ยอดขายดีขึ้นเรื่อยๆเพราะ

มีการเอาท็อปปิ้งมาขายด้วย

 

 

มีลูกจาก มีลอดช่อง

มีข้าวโพด และอีกมากมาย

กลายเป็นว่าขายได้วันละสองถัง

 

 

จากคนงานที่อยากจะออก

กลายเป็นไม่มีใครอยากออก

จากที่บ่นเหนื่อย อยากหยุด

ไม่มีใครอยากหยุด

 

 

จากปกติ ปีใหม่ สงกรานต์

พวกเขาจะขอลากลับบ้านทีสิบวัน

 

กลายเป็น 

ขอร้องให้เถ้าแก่เปิดร้าน!!

 

 

ก่อนหน้านี้

พนักงานเสริฟ ชอบทำหน้าหงิกใส่ลูกค้า

กลายเป็นยิ้มแย้มแจ่มใส่

ดูแลดูค้าอย่างดี เพื่อจะเชียร์ขายไอติม!!!

 

 

ก่อนนี้เขาคิดว่าเขาเป็น...แค่ลูกจ้าง

เดี๋ยวนี้เขาคิดว่าเขาคือส่วนนึงของร้าน

 

 

ก่อนนี้เขานั่งมองเถ้าแก่นับเงินเป็นบึกใส่กระเป๋า 

ส่วนเขานับเหรียญให้ลูกไปโรงเรียน

 

 

เดี๋ยวนี้เขารักร้าน 

รักเถ้าแก่ รักลูกค้า

 

ทุกคนกระตือรือร้น

ขยันทำงานเองโดยไม่ต้องสั่ง!

ไม่ต้องบังคับ ไม่ต้องกดดัน

 

 

พอการบริการดี...

ลูกค้าก็เยอะขึ้นเป็นสองเท่า

จากยอดขายก๋วยเตี๋ยววันละสามหมื่น 

เป็นห้าถึงหกหมื่นต่อวัน

 

ทั้งหมดนี้เพราะไอติมถังเดียว

 

ที่แก้ปัญหาคนงานลาออก

และทำให้ร้านขายดีกว่าเดิม

 

 

เขาทำธุรกิจแบบ...ใจเขาใจเรา

 

ให้คนในองค์กรมีส่วนร่วม

กับทุกอย่าง มีรายได้ร่วมกัน

เปลี่ยนใจลูกจ้างเป็นทีมงาน

 

 

คนเรา จะเอาอย่างเดียว

จะกินคนเดียว รวยคนเดียว

ลูกน้องจนลำบากใครจะอยู่

ทุกคนต่างอยากมีอนาคต

 

 

และขอให้ทราบว่า

 

คนเราอยู่ที่ไหนแล้ว

มองไม่เห็นอนาคต ก็ไม่มีใครอยากอยู่

 

แม้กระทั่งเรื่องชีวิตคู่

อยู่กับคนที่ไม่มีอนาคต

อยู่แล้วมองไม่เห็นอนาคต

เมื่อมีโอกาส รักมากแค่ไหนก็ไป

 

 

งานใหญ่ไม่มีวันสำเร็จได้

ด้วยใครเพียงคนเดียว

 

เพราะฉะนั้น

จงเห็นใจ เข้าใจ ใส่ใจ

คนที่มาช่วยเราสร้างอนาคต

สร้างองค์กร

 

 

ไม่มีพวกเขาทำงานให้

คุณทำเองคนเดียวได้หรือ?

 

เคยเห็นมั้ย

บางบริษัทประกาศผลกำไร

ปีนึงหลายร้อยล้าน แต่ลูกน้อง

พนักงานในบริษัท จนจะตายอยู่แล้ว!

 

 

ออกเรือไปจับปลาด้วยกัน

จับไม่ได้ก็อดเหมือนกัน

เวลาได้ก็ต้องแบ่งกันกิน

 

ใจเขาใจเรา

_______

ขออนุญาตเจ้าของบทความด้วยนะคะ🙏

 

ไม่ทราบว่าใครเป็นคนต้นคิดบทความนี้ แต่เราอ่านเจอมาจาก "ร้านหนมคุณหน่อย " ชอบเนื้อหาในบทความเลยเอามาแชร์ให้อ่านกันคะ

 

                                LOMA 🐬🐬