เอน่า บทนำ

บทนำ

        เสียงฝีเท้าวิ่งย่ำไปท่ามกลางห่าฝนที่ตกหนัก ร่างหญิงสาวในชุดนอนสีขาวลายลูกไม้กำลังวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต

        รองเท้าที่เคยสะอาดสะอ้านเลอะไปด้วยน้ำโคลน เส้นผมสีทองประกายขาว ดวงตาใสดั่งแก้วทองคำแสดงถึงความหวาดกลัวนักหนา
       

        ริมฝีปากที่มักจะแดงฉ่ำกลับซีดเซียว และมีเลือดซิบตามผิวหนัง หญิงสาววิ่งด้วยใจระส่ำระส่าย หมายมั่นใจว่าอยากจะหนีสิ่งหนึ่งที่หวาดกลัวให้พ้น

(ขอร้องล่ะ ใครก็ได้ช่วยข้าที... )

        เธอร้องในใจอย่างดัง แต่เธอรู้คำตอบมาตลอด ว่าไม่มีใครช่วยเธอได้ ใบหน้าซีดเซียว อุณหภูมิร่างกายที่ร้อนรุ่มราวไฟแผดเผา

(ไม่ไหวแล้ว ข้าอยากหนีให้พ้น หรือไม่ก็ขอตายไปซะ)

        เธอหยุดวิ่ง และเริ่มหัวเราะอย่างเสียสติ

(โอ้ พระเจ้า โปรดรับลูกไปที ชีวิตบนโลกนี้มันบัดซบจนอยากตาย ได้โปรดให้ลูกตายไปเสีย)

        สิ้นเสียงนั้น ราวกับระเบิดแสงวาบใหญ่ แล้วก็วูบไป ภาพที่ถูกตัดนั้นทำให้หญิงสาวอีกคนต้องเบิกตากว้าง

(อีกแล้ว ภาพของนักบุญหญิงคนนั้น โผล่มาในฝันอีกแล้ว)

        หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียง เอน่า กลอส แวร์ซาน ดัชเชสสาวสวยผู้สง่างาม ดวงตาสีม่วงล้ำลึกกระจ่าง ตัดกับเส้นผมสีดำสนิท กำลังนั่งจ้องไปยังบานหน้าต่างริมระเบียง

        ภาพฝันที่น่าสงสารและเห็นใจนั้น ทำให้เธอสับสน ศัตรูเพียงคนเดียวที่เธอไม่อาจเอาชนะ แต่แล้วถึงยังไง มันก็เป็นเพียงความฝัน เพราะนักบุญหญิงคนนั้น กำลังเสวยสุขอยู่ท่ามกลางชายหนุ่มที่รักเธอ รวมถึงสามีของเอน่าด้วย

        ความรู้สึกเจ็บแปลบปะทุขึ้นที่อก ทุกครั้งที่นึกถึงสามีที่อยู่กินกันแม้จะเพียงสามปี แต่เธอก็ไม่เคยขาดตกบกพร่องในหน้าที่ภรรยาแม้สักข้อ ทั้งงานบ้าน ดูแลงบประมาณ ดูแลแขก จัดงานเลี้ยง งานพบปะ แม้แต่งานหลวง

(แต่ทำไม... สามีของข้าจึงไม่ซื่อสัตย์ต่อภรรยาของตนเลย)

        เอน่าถอนหายใจเฮือกใหญ่ และจับเชือกขยับหนึ่งครั้ง สาวใช้ก็ปรี่เข้ามาช่วยเธออาบน้ำแต่งตัวอย่างเรียบร้อยในเวลาเพียงไม่นาน

        หญิงสาวผู้งดงาม ผิวพรรณผุดผ่อง ผมดำสนิทราวหนังขัดมัน ดวงตาสีม่วงกระจ่างดุจอัญมณี รอยยิ้มที่สุขุมเยือกเย็น และหน้าที่อันไม่ขาดตกบกพร่อง เธอคือดัชเชสที่สมบูรณ์ แต่กลับต้องทานอาหารทุกมื้ออย่างโดดเดี่ยวตั้งแต่เช้าตรู่

(วันนี้ ที่คฤหาสน์ก็เงียบเหงาเช่นเคย ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ข้าหยุดพูด ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ข้าหยุดยิ้ม)

        เอน่าที่เคยสดใสและคาดหวังอนาคตกับสามีที่ดีและมีทุกอย่างคนนั้น กลับกลายเป็นเพียงภรรยาที่ทำงานในบ้านอย่างเงียบเชียบไปวัน ๆ

(หากว่าชีวิตของข้า ไม่สิ โลกที่ข้าอยู่ตอนนี้คือนวนิยาย ข้าคงจะเป็นตัวละครที่น่าสมเพชน่าดูเชียว)

        "อึก.."

        เพียงครู่เดียวที่พูดในใจ ราวกับเส้นประสาทถูกกระตุ้นจนเสียวไปทั้งตัว เสียงมีดกระทบกับจานจนเกิดเสียงดัง เหล่าคนรับใช้จึงกรูกันเข้ามาเพื่อดูเจ้านายของพวกเขา

        "นายหญิงค่ะ..!" สิ้นเสียงเรียก เอน่าก็สลบไปทันที