นิยายวาย 'หวนรักนายแฟนเก่า' EP.5 อวสาน

บทที่ 5

อวสาน

 

                และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึงสักที วันที่ธนาและโตโต้จะได้เป็นคู่ชีวิตกันอย่างถูกต้องตามประเพณี งานใหญ่ของวันนี้จัดขึ้นที่โรงแรมห้าดาวที่ใหญ่เป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศ แขกเหรื่อที่มาร่วมงานนั้นล้วนเป็นคนสนิทของทั้งคู่ โตโต้แทบไม่เชื่อว่ามันจะเป็นความจริงที่ได้แต่งงานกับผู้ชายที่เป็นรักแรกและรักเดียว แม้จะเคยห่างหายกันนานถึงสิบปีก็ตามที

            เขารู้สึกว่าวันนี้ตนเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก ที่มี่เจ้าบ่าวอย่างธนา งานเลี้ยงกำลังดำเนินไปพร้อมกับเสียงเพลงที่ถูกบรรเลงจากนักดนตรีมืออาชีพที่จ้างมาในราคาสมน้ำสมเนื้อ ซุ้มดอกไม้ถูกตกแต่งตามจุดต่าง ๆ เพื่อให้แขกได้มาถ่ายรูปเป็นที่ระลึก มั่นใจว่าคนในออฟฟิศคงจะต้องอิจฉาเขามากที่ได้มีโอกาสเป็นภรรยาของท่านรองประธานบริษัทแบบสายฟ้าแล่บอย่างนี้

            คู่วิวาห์เดินเคียงคู่ในชุดสีขาวล้วนจากห้องเสื้อแบรนด์ดัง ใคร ๆ ก็บอกอย่างนั้นเป็นเสียงเดียวกัน

            “ฝากดูแลน้องชายฉันด้วยนะคะคุณธนา ไอ้นี่มันรักเดียวใจเดียว รอคุณธนามาตลอดจนฉันคิดว่ามันจะขึ้นคานเสียแล้ว” จุรีเอ่ยกับฝ่ายเจ้าบ่าวในขณะจับมือโตโต้เอาไว้

            “ครับ ผมจะดูแลโต้ให้ดีที่สุดเลยครับ คุณจุรีไม่ต้องเป็นห่วง” เจ้าบ่าวกล่าวด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ มือยังคงเกี่ยวเอวคอดของเจ้าสาวไว้ตลอด

            “แกก็เหมือนกัน มีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วต้องรักษาเขาไว้ให้ดี ๆ นะ มารยามีกี่เล่มเกวียนก็งัดเอามาใช้ให้หมด อย่าให้คุณธนาต้องเบื่อล่ะ”

            “รับทราบครับพี่สาวสุดสวย ขอบคุณที่อยู่ข้างผมมาโดยตลอดนะครับ” พูดไปน้ำตาก็จะไหลลงมา เพราะไม่มีญาติที่ไหนก็มีเพียงจุรีที่คอยอยู่เคียงข้างและให้คำแนะนำมาโดยตลอด

            ทั้งสองสวมกอดกันอย่างแนบแน่น ต่างก็น้ำตาซึมเมื่อได้มีโอกาสอยู่ในวันสำคัญร่วมกันเช่นนี้ จำได้ว่าเมื่อตอนที่สูญเสียมารดาก็มีจุรีอยู่ข้าง ๆ คอยช่วยเหลืองานจนเสร็จสิ้นผ่านไปด้วยดี จึงรักและผูกพันกับผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน

            “เราไปทางโน้นกันดีกว่า ยังไงต้องขอตัวก่อนนะครับ มีอะไรขาดเหลือเรียกน้อง ๆ ได้เลยนะครับ” ธนาเอ่ยกับคนที่นั่งร่วมโต๊ะกับจุรีเป็นการทิ้งท้าย

จากนั้นคู่วิวาห์ก็เดินไปทักทายแขกโต๊ะอื่นจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่โต๊ะของแขกสำคัญ นั่นคือญาติผู้ใหญ่ของทางฝ่ายเจ้าบ่าว มีมารดาและพ่อเลี้ยงของธนา และคนสำคัญอีกคนก็คือพี่สาวฝาแฝดนั่นเอง ข้างกันนั้นก็คือแฟนหนุ่มของเธอ

            โตโต้ยกมือไหว้อย่างนอบน้อม โปรยรอยยิ้มอันหวานละมุนมัดใจผู้ใหญ่ทุกท่านในฐานะลูกสะใภ้ ก่อนหน้านี้มีโอกาสได้สนทนาพูดคุยและคลุกคลีกันพอสมควรแล้ว และรู้ว่าทุกคนเป็นมิตรและยินดีต้อนรับเขาเข้าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว จึงไม่มีอะไรจะต้องเป็นกังวลแล้วในตอนนี้

            “เหนื่อยกันหรือยังจ๊ะ” ปดิวราเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แม้อายุจะเข้าเลขหกแล้วก็ยังดูสวยและผิวพรรณดีราวกับสาววัยแรกรุ่น

            “ยังเลยครับกำลังสนุกอยู่เลย ต่อให้เดินทั้งวันก็ไม่หวั่นครับคุณแม่”

            “พูดอะไรถามเมียแกหรือยังล่ะ”

            “ไม่ต้องถามก็รู้ครับเพราะเราใจตรงกัน จริงไหมโต้”

            “ไม่รู้สิ” ตอบกลับพร้อมรอยยิ้มยวนยั่ว

            “เดี๋ยวเถอะ แต่งงานวันแรกก็กวนเราเลย เดี๋ยวจะโดน”

            “ไม่กลัวหรอกเพราะมีคุณแม่หนุนหลังอยู่ จริงไหมครับคุณแม่”

            “จริงจ้ะ ถ้าเจ้าธนามันทำอะไรหนูรีบบอกแม่เลยนะ เดี๋ยวแม่ไปจัดการให้”

            “โห เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ ผมคงตกกระป๋องแล้วสินะ” ธนาแสร้งทำหน้าบูดบึ้งทำให้ทุกคนต่างก็ขำกันยกใหญ่

            พูดคุยทักทายกับแขกคนสำคัญแล้วก็วนเวียนไปโต๊ะอื่น ๆ จนครบ กระทั่งงานเลี้ยงจบลงแล้วก็มาส่งเข้าห้องหอ ซึ่งตอนนี้ใช้คอนโดของธนาเป็นเรือนหอชั่วคราวเพราะทุกอย่างมันเร็วเกินกว่าจะสร้างบ้านได้ทันใช้

            ผู้หลักผู้ใหญ่เดินทางกลับแล้วก็เหลือเพียงคู่วิวาห์ ตอนนี้ธนานั่งอยู่บนเตียงสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือรอเวลาที่โตโต้อาบน้ำเสร็จและขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน ถึงจะเคยมีอะไรกันแล้วแต่คืนแรกของการเข้าห้องหอมันก็รู้สึกตื่นเต้นไม่ใช่น้อย

            “ทำอะไรอยู่นานจัง” เมื่อเห็นอีกฝ่ายเดินผ่านปลายเตียงชายหนุ่มจึงเอ่ยถามทันที

            “ก็อาบน้ำน่ะสิ ธนานั่นล่ะทำไมยังไม่นอนอีก”

            “จะนอนได้ยังไงล่ะ วันนี้วันเข้าห้องหอของเรานะ เราไม่มีทางนอนก่อนแน่ ๆ” ว่าพลางปิดหน้าจอมือถือแล้ววางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ลุกขึ้นแล้วเดินไปสวมกอดจากด้านหลังโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

            “อะไรเนี่ย เรายังไม่ได้เปลี่ยนชุดเลยนะ”

            “ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกน่า เพราะถึงยังไงก็ต้องได้ถอดอยู่ดี”

            เอ่ยเสียงกระเส่าพร้อมทั้งกดปลายจมูกคมดอมดมที่ซอกคอระหง มือหนาก็พยายามปลดชุดคลุมอาบน้ำออกมาอย่างเร่งรีบ โตโต้ยิ้มพลางจับมือเขาห้ามเอาไว้เพราะเนื้อตัวยังไม่แห้งดีเลยด้วยซ้ำ

            “อย่าเพิ่งสิ เราขอตัวไปทาครีมก่อน”

            “ไม่เอา ไปมีความสุขกันนะครับ เราทนไม่ไหวแล้ว”

            ธนากล่าวด้วยน้ำเสียงออดอ้อน พยายามปลดเปลื้องอาภรณ์ของร่างเล็กออกจนสำเร็จ ร่วงหล่นกองบนพื้น จากนั้นก็ถูกอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวพาขึ้นไปบนเตียงจนสำเร็จ เมื่อร่างเล็กถูกวางไว้บนเตียงแล้วก็ขึ้นมาคร่อมตัวเอาไว้ จ้องมองใบหน้าพร้อมทั้งส่งมือไปลูบไล้อย่างเสน่หา

            “ในที่สุดก็มีวันนี้จนได้ วันที่เราเรียกโต้ว่าเมียได้เต็มปาก มีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวโต้”

            “เราก็ดีใจที่ได้เป็นเมียคนที่ชื่อธนา ได้อยู่กับธนาทุกวันทุกคืนและตลอดไป”

            “ปากหวานอย่างนี้ต้องลองชิมซะแล้ว”

            กล่าวแค่นั้นก็โน้มลงมาประกบริมฝีปากอย่างดูดดื่ม ตรึงข้อมือทั้งสองไว้เหนือศีรษะ บดเบียดเรือนกายกำยำทับทาบเสียดสีเพื่อปลุกไฟราคะอันร้อนแรงให้ลุกโชติช่วงยิ่งขึ้น มันเป็นความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ด้วยถ้อยคำใด ๆ เลย

            “อ๊ะ อื้อ”

            โตโต้ครางลั่นเมื่อยอดอกสีหวานถูกปากของเขาครอบครองดูดดุน อย่างเมามัน ธนาเลื่อนตัวลงมาเรื่อย ๆ ชายหนุ่มยิ้มร้ายก่อนส่งปลายลิ้นเข้าไปทักทายเจ้าโตโต้น้อย ร่างเล็กสั่นเทิ้มความด้วยความซ่านเสียว ส่งเสียงร้องครางดังลั่น มือน้อยกำผ้าปูที่นอนจนยับย่น ราวกับกำลังทรมานเหลือเกิน

            “ซี๊ดดด ธนาครับโต้เสียว อ่าห์ เสียวมาก”

            เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายพร้อมแล้วก็เลื่อนตัวขึ้นไปโอบกอดไว้ กายสัมผัสโดยปราศจากสิ่งใดกั้นขวางทำให้ได้รับไออุ่นของกันและกันอย่างเต็มที่ รู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ส่งผ่านมา ทำให้รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและมีความสุขมาก

            “เรารักโต้นะ”

            “เราก็รักธนา”

            ยิ้มให้กันแล้วก็ประกบจูบอีกครั้ง คราวนี้ธนาพลิกร่างเล็กให้ขึ้นคร่อม พร้อมส่งสัญญาณผ่านทางสายตาบอกว่าให้เจ้าตัวนั่งให้ แม้ใบหน้าจะแดงก่ำเพราะความเขินอายแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของเขา แน่นอนว่ามันก็เป็นความต้องการของตนด้วยเช่นกัน จับแท่งร้อนจ่อที่ปากทางเข้าก่อนกดตัวลงอย่างช้า ๆ จนท่อนเนื้อใหญ่มุดหายเข้าไปในตัวอย่างแน่นสนิท ร่างทั้งสองเชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

            “อื้อ แน่นมากเลยธนา”

            “โอยยย ขย่มเลยครับโต้”

            เมื่อได้รับภารกิจอันแสนซ่านเสียวโตโต้ก็เริ่มโยกตัวอย่างช้า ๆ ความสุขสมทำให้ใบหน้าเหยเก สูดปากเสียวตลอดเวลา ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องล่างประสานนิ้วเรียวไว้ แรงกระแทกอันแสนหวามไหวนี้ทำให้ร่างหนาสูดปากร้องไม่หยุด สุขสมดังใจหมายเป็นที่สุด

            เมื่อพอใจแล้วก็พลิกร่างเล็กลงด้านล่าง ประกบจูบอย่างดูดดื่ม บดขยี้กลีบปากสีหวานไม่มีหยุด ไม่นานหลังจากนั้นก็แทรกสอดท่อนเนื้อใหญ่เข้าไปอย่างช้า ๆ ไม่เร่งรีบ

            แรงเสียดสีอันถี่กระชั้นทำให้เกิดเสียงเสียวอย่างต่อเนื่อง ส่วนที่กระทบกันแดงเถือกหากทว่านั่นคือร่องรอยแห่งความสุขที่มิอาจปฏิเสธได้ ในเมื่อวันนี้คือวันแรกของการเป็นสามีภรรยาอย่างเป็นทางการ ธนาจึงจัดหนักจัดเต็มให้อย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย งัดความเก่งกล้าออกมาใช้ทุกกระบวนท่า แสดงให้อีกฝ่ายตื่นตาและตื่นใจ โลดโผนไปกับบทรักอันร้อนแรงอย่างมีความสุข

            นานสามชั่วโมงกว่าพายุแห่งรักจะจบลง บัดนี้โตโต้นอนอยู่ภายในวงแขนแกร่งของผู้เป็นสามี เขายิ้มอย่างมีความสุขที่สุด ไม่นึกฝันว่าวันนี้จะเป็นจริง ไม่เสียแรงที่รอผู้ชายคนนี้ให้กลับมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

            “เอาอีกไหมครับที่รัก” คนถามยังคงมีอาการเหนื่อยหอบอยู่ นั่นทำให้โตโต้ขำออกมาเล็กน้อย

            “ยังจะเอาอีกเหรอ เราไหวแน่แต่ธนาไหวเหรอ”

            “พูดอย่างนี้เดี๋ยวพ่อก็จัดหนักให้หรอก”

            “เอาเลยสิ เราไม่เคยหวั่นอยู่แล้ว” ว่าแล้วก็กระชับกอดเขาแน่นยิ่งขึ้น ธนาเองก็กอดตอบด้วยความรักและหวงแหนเป็นที่สุด

            “เราจะไปฮันนีมูนกันที่ไหนดี”

            “เราอยากไปทะเล อยากไปอยู่ในที่ไม่มีผู้คนพลุกพล่าน อยากให้มีแค่เราสองคน นอนฟังเสียงคลื่นทะเล ดูพระอาทิตย์ตกในยามเย็น คงจะเป็นอะไรที่มีความสุขมากแน่ ๆ”

            “งั้นเราไปทะเลกัน พรุ่งนี้เลย”

            “อะไรจะเร็วอย่างนั้นเนี่ย”

            “ก็เราอยากให้โต้มีความสุขยังไงล่ะ ผัวจะตามใจเมียทุกอย่างเลยครับ แต่ตอนนี้เมียต้องตามใจผัวก่อนนะ”

            ว่าแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างทั้งสองเอาไว้ เพื่อเล่นจ้ำจี้ต่อหลังจากพักยกมาครู่หนึ่ง ทั้งสองกำลังสนุกนานกันภายใต้ผ้าห่มผืนหนา มีเสียงหัวเราะดังอย่างต่อเนื่องบ่งบอกว่าช่วงเวลานี้มีความสุขมากเพียงใด

            .

            .

            และแล้วการฮันนีมูนอันเร่งด่วนก็มาถึง ทั้งสองมาถึงเกาะเล็ก ๆ ทางภาคใต้ในช่วงบ่ายแก่ ๆ หลังจากจองห้องพักเอาไว้เมื่อคืนนี้ มาให้ทันช่วงเวลาพระอาทิตย์ตกอย่างที่โตโต้ต้องการ รีสอร์ตแห่งนี้ติดชายทะเล สามารถมองเห็นทิวทัศน์อันงดงามได้อย่างถนัดตา

            ทั้งสองเดินจับมือกันเดินย่ำบนพื้นทรายสีขาวด้วยเท้าเปล่า สวมใส่ชุดลำลองสบาย ๆ รับลมเย็น ๆ อย่างรู้สึกมีความสุข เห็นรอยยิ้มของกันและกันแล้วก็ทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำ อยากเก็บความทรงจำนี้เอาไว้ให้นาน ๆ

            “ที่นี่สวยมากเลยธนา ขอบคุณที่พาเรามานะ”

            “ขอบคุณทำไมเราไม่ใช่คนอื่นคนไกล ตอนนี้เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ ต่อไปนี้โต้อยากได้อะไรบอกเราเลยนะ เราหามาให้ได้ทุกอย่าง”

            “เราไม่อยากได้อะไรนอกจากความรักและความเอาใจใส่จากธนา เราต้องการแค่นั้นจริง ๆ”

            “รับรองว่าโต้จะไม่ผิดหวังแน่นอน”

            ทั้งสองส่งรอยยิ้มหวานให้แก่กันก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมหาดจุดหนึ่งเพื่อยืนชมภาพที่พระอาทิตย์เคลื่อนคล้อยลอยต่ำลงเรื่อย ๆ แสงสีส้มที่สะท้อนลงมายังผืนน้ำทะเลทำให้บรรยากาศสุดแสนจะโรแมนติก อบอุ่นกายและใจ ยิ่งเมื่อมีคนรู้ใจอยู่เคียงข้างยิ่งรู้สึกมีความสุขมาก

            “ภาพที่โต้อยากเห็นอยู่ตรงหน้าแล้ว เรายืนอยู่ตรงนี้กันนะ นานเท่าที่โต้จะพอใจเลยดีไหม” คนพูดโอบไหล่บางเอาไว้หลวม ๆ เอ่ยด้วยโทนเสียงอ่อนโยน

            “ดีที่สุดเลย เราดีใจมากรู้ไหมเมื่อคนที่ยืนอยู่ข้างเราตอนนี้เป็นธนา”

            “เราก็ดีใจที่ได้ยืนอยู่ข้างโต้ อยู่ข้างคนที่เรารัก”

            “เราก็รักธนานะ”

            กล่าวแล้วก็โผเข้าสวมกอดอย่างแนบแน่น รู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาซึม โอบกอดร่างหนาอย่างนั้นอยู่นานไม่พูดจาคำใด ธนายิ้มพลางกระชับกอดภรรยารักไว้อย่างแนบแน่น เขาสัญญาว่าจะโอบกอดและรักสุดหัวใจไปตราบนานเท่านาน จะไม่มีวันทำให้คนที่ชื่อโตโต้ต้องเสียใจเป็นอันขาด

 

จบบริบูรณ์