"17 โจร ปิดตลาดปล้น" อำเภอท่าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

แต่แล้วในเย็นวันอาทิตย์ที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๐๘ ราว ๑๖.๒๐ ก็มีรถเมล์สองแถวสีเทาคันหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างช้าๆ จอดที่หน้าโรงแรมตั้งซาฮะ ภายในรถมีชายฉกรรจ์สิบกว่าคน อาวุธครบมือ แต่งกายคล้ายเครื่องแบบครึ่งท่อน นุ่งกางเกงสีกากี ผู้คนในตลาดเห็นก็นึกว่าเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจไปจับผู้ร้ายมา ทันทีที่รถจอด ชายคนหนึ่งถือปืนคาร์ไบน์และยังมีถุงผ้าหูรูดห้อยติดข้อมือ กระโดดลงมาเป็นคนแรก แล้วยิงปืนขึ้นฟ้า ๑ นัด ประกาศก้องว่า “อ้ายเสือบุก!”

จากนั้นทุกคนก็ตามลงมา พร้อมกับยิงปืนหูดับตับไหม้เป็นการข่มขวัญ อีกส่วนหนึ่งกระจายกำลังไปที่หน้าสถานีตำรวจและที่ว่าการอำเภอ สาดกระสุนข่มขวัญและตรึงกำลังไว้โดยรอบไม่ให้เจ้าหน้าที่ออกมาต่อสู้ ชาวบ้านที่มาจับจ่ายซื้อของต่างวิ่งกันอลหม่าน เจ้าของร้านก็รีบปิดร้าน โดยเฉพาะร้านทองทั้ง ๕ แต่ก็ยังช้าไปกว่า ๕ โจรที่มีอาวุธปืนสั้นซึ่งมาเฝ้าประกบร้านทองทุกร้านล่วงหน้าแล้ว

จอห์น บราโว่ รับบท เสือใบ

เสือใบเคยบวชเรียนเป็นเณรและเป็นทหารอยู่ที่ลพบุรีถึง ๓ ปี เมื่อออกจากทหารก็ริเป็นเสือปล้นจนชื่อดัง เมื่อนายสันต์ เอกมหาชัย นายอำเภอเมืองลพบุรี มีนโยบายจะใช้โจรปราบโจร เสือใบจึงถูกแต่งตั้งให้เป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่ ๓ ตำบลดอนโพธิ์ ซึ่งก็ทำให้โจรในลพบุรีสงบไปได้พักหนึ่ง

แต่เสือไม่ยอมทิ้งลาย ต่อมาผู้ใหญ่ใบกับลูกน้องอีก ๕ คนข้ามถิ่นไปปล้นบ้านผู้ใหญ่ฉุย ที่ตำบลโคกโพธิ์ อำเภอบ้านหมอ จังหวัดสระบุรี เจ้าทรัพย์ยิงสู้ถูกต้นขาขวาผู้ใหญ่ใบจนหนีไม่รอด ถูกจับดำเนินคดี ศาลตัดสินจำคุก ๑๐ ปี ลดฐานสารภาพเหลือ ๕ ปี และขาข้างนั้นพิการจนต้องเดินโขยกได้ฉายาว่า “เจ้าพ่อกำแพงเขย่ง” ในเรือนจำสระบุรี เสือใบได้รู้จักกับเสือมาย โจรรุ่นน้องที่ให้ความนับถือเรียกว่าพี่ เมื่อพ้นโทษก็ยังมีความสัมพันธ์กันตลอดมา เมื่อเสือมายคิดจะเข้าปล้นตลาดท่าเรือ โดยดูลาดเลาและวางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว จึงไปชวนเสือใบมาร่วมปล้นด้วย

เอกพันธ์ บรรลือฤทธิ์ รับบท เสือละมาย

เมื่อรู้ตัวระดับหัวหน้าของ ๑๗ โจรที่ปิดตลาดท่าเรือปล้นแล้ว ตำรวจจึงวางแผนที่จะล่าคนหนึ่งคนใดมาให้ได้ก่อน เพื่อขยายผลเอาทั้ง ๑๗ โจรมารับโทษ แต่หัวหน้าโจรที่รู้ตัวมาต่างก็อยู่ในระดับพระกาฬทั้งนั้น จะยอมให้จับแต่โดยดีคงเป็นไปไม่ได้ หากจู่โจมเข้าไปจับแบบไม่รัดกุม ก็อาจจะทำให้เสียชีวิตฝ่ายปราบปรามเป็นแน่ และถ้าหากเสือร้ายเป็นฝ่ายตาย การขยายผลก็จะหมดไปทางหนึ่งด้วย

คณะปราบปรามชุดพิเศษเฉพาะกิจประชุมปรึกษาหารือกันแล้ว กาหัวที่จะคว้าตัว “เจ้าพ่อกำแพงเขย่ง” เป็นคนแรก เพราะมีพยานยืนยันแน่ชัดว่าเป็นคนเอาปืนจี้หัวนายวิชัย คนขับรถสองแถว ทั้งยังเดินเขย่งโชว์ตัวให้คนเห็นทั้งตลาด คณะปราบปรามฯได้ตัว จ.ส.ต.พล เพียรเจริญ หัวหน้าสถานีตำรวจบ้านกุ่ม ลพบุรี ซึ่งสนิทสนมกับเสือใบและรู้จักบ้านช่องเป็นอย่างดี ฉะนั้นกลางดึกของคืนวันที่ ๗ ธันวาคม ๒๕๐๘ หลังการปล้นเพียง ๒ วัน พ.ต.อ.ตรึก สุทธิจิตต์ และพ.ต.ท. สมหวัง เพ็ญสูตร ก็นำกำลังตำรวจจำนวนหนึ่งลงเรือโดยมี จ.ส.ต.พลเป็นผู้นำทาง ไปถึงบ้านของเสือใบ กุลมา ที่ตำบลดอนโพธิ์ในเช้าตรู่ของวันที่ ๘ เมื่อวางกำลังรายล้อมไว้แล้ว จ.ส.ต.พลก็ไปตะโกนเรียกที่หน้าบ้านว่า

“ใบโว้ย ตื่นหรือยัง?”

“ใครวะ?” เสียงถามมาจากบนบ้าน

“ข้าเอง พลโว้ย”

“มาทำไมวะแต่เช้ามืด” เจ้าพ่อเริ่มสงสัย

“มีธุระโว้ย ลงมาคุยกันหน่อย”

แม้จะเรียกให้ลงมาโดยดี แต่เจ้าหน้าที่ก็เพียงต้องการให้เสือร้ายพุ่งความสนใจไปที่ จ.ส.ต.พลเท่านั้น ขณะที่หน่วยจู่โจมคืบคลานเข้าไปไม่ให้เสือร้ายรู้ตัว และตรูกันขึ้นไปล็อคตัวไว้ได้ขณะที่เสือร้ายถลาไปคว้าปืน เมื่อหมดทางที่จะต่อสู้ “เจ้าพ่อกำแพงเขย่ง” ก็ยอมจำนนให้สวมกุญแจมือแต่โดยดี เจ้าหน้าที่ค้นทั่วบ้านและบริเวณโดยรอบ พบปืนคาร์ไบน์ที่ใช้ในการปล้นพร้อมเครื่องทองของกลางยังอยู่เพียบ เสือสิ้นลายรับสารภาพและเผยตัวลูกน้องร่วมขบวนจนหมดสิ้น

วันต่อมา สายรายงานมาว่า สมบุญ มากฤทธิ์ ๑ ใน ๑๗ โจรได้หลบไปอยู่บ้านพรรคพวกที่ ต.โพธิ์เอน ในอำเภอท่าเรือนั่นเอง พ.ต.ท.สมหวังจึงพาตำรวจไปล้อมไว้ตั้งแต่ตี ๓ พอสว่างก็จู่โจมเข้าจับ เสือร้ายหันไปคว้าปืน แต่ก็ถูกปืนตำรวจจ่ออยู่หลายกระบอก เลยต้องยอมให้จับแต่โดยดีอีกราย เจ้าหน้าที่ยึดได้ปืนพก ๑ กระบอก กระสุนตุนไว้ถึง ๑๐๒ นัด นาฬิการาโดเรือนทอง ๑ เรือน พร้อมกับเครื่องทองอีกมาก

ในเวลาต่อมา ตำรวจชุดเดิมก็บุกไปรวบตัว ทวี เฉลิมสมัย คนที่สังหารเถ้าแก่ร้านทองเล้าย่งฮง และผู้ใหญ่บ้านหมู่ ๒ ท่าเจ้าสนุก ถึง ๒ ศพ ได้ที่บ้านแม่ พร้อมด้วยของกลางถึง ๘๕ รายการ

รัฐบาลถือว่าการปิดตลาดท่าเรือปล้นเป็นการกระทำที่อุกอาจและเหี้ยมโหด ไม่เกรงกลัวกฎหมาย จึงนำเรื่องเข้า ครม. ตอนนั้นยุคเผด็จการจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ได้ออกกฎหมายมาเป็นเครื่องมือครองอำนาจไว้ เรียกว่า “ธรรมนูญการปกครอง” ซึ่งมาตรา ๑๗ ของธรรมนูญนี้ให้อำนาจนายกรัฐมนตรีสั่งประหารชีวิตคนได้ จอมพลถนอม กิตติขจร ผู้รับทอดอำนาจและเป็นนายกรัฐมนตรีในขณะนั้น จึงใช้มาตรา ๑๗ ซึ่งจอมพลสฤษดิ์เคยใช้ประหารชีวิตคนมาหลายรายแล้ว สั่งประหารโจรปล้นตลาดท่าเรือ ๖ คนที่จับมาได้ ให้เอาไปยิงเป้า ณ ที่เกิดเหตุ

๒๔ มีนาคม ๒๕๐๙ โจรทั้ง ๖ ได้ถูกเบิกตัวออกจากเรือนจำโดยมีประชาชนตามดูกันแน่นขนัดนำตัวไปที่สนามโรงเรียนท่าเรือนิตยานุกุล ซึ่งปักหลักไม้กางเขนไว้ ๖ หลัก มีผ้าดิบขาวปิดบังไว้ ๓ ด้าน ด้านหน้ามีวงกลมดำเป็นเป้าตรงหัวใจพอดี ใช้คันดินของทางรถไฟเป็นกำแพงหลัง และมีกระสอบทรายกองไว้หลังหลักประหาร มือสังหารถูกวางตัวประกบเป็นรายคนคือ