โดมะเป็นอสูรข้างขึ้นลำดับที่ บุคลิกและนิสัยของโดมะนั้นภายนอกเขาอาจดูเป็นมิตร เข้าถึงง่ายและมีเสน่ห์ แต่ลึกๆแล้วเขาเป็นคนเย็นชา ชอบคิดคำนวณบางอย่างภายใต้ท่าทางที่ไร้กังวล และมีสติปัญญาเฉียบแหลม ความฉลาดของเขาอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงดูถูกมนุษย์ และเขายังกวนประสาท แต่มีอยู่คนเดียวที่เขาไม่คิดแบบนั้นคือY/N

Y/N : ท่านโดมะค่ะ มีคนมาหาค่ะ

Doma : บอกเขาไปเลยว่าฉันยังไม่ว่าง

Y/N : รับทราบค่ะ

โดมะคิดอยู่ในใจคำพูดนั้นห่างเหินจังน้า แล้วโดมะก็ได้ทำงานของเขาต่อไป งานของเขาก็คือการประชุมว่า อสูรที่ชื่อว่าเนซึโกะนั้นโดนแดดได้ทำให้ท่านมุซันนั้นดีใจจนอยากจะได้ตัวเนซึโกะ แต่หารู้มั้ยยูก็เป็นอสูรเหมือนกันแต่ยังไม่มีคนจับได้ซึ่งเธอนั้นโดนแดดได้ และไม่ต้องกินมนุษย์ มีพลังเทียบเท่าอสูรข้างขึ้น ที่คนอื่นจับไม่ได้ว่ายูเป็นอสูรเพราะเธอยังมีกลิ่นไอของมนุษย์อยู่ และเช่นเดียวกันโดมะนั้นก็ยังไม่รูว่าอยู่เป็นอสูร การที่ยูเป็นอสูรได้เพราะเผลอไปดื่มเลือดของโดมะซึ่งอยู่ไม่รู้เลยว่านั้นคือเลือด

วันต่อมาโดมะได้เรียกยูเข้ามาหา

Y/N : ท่านโดมะเรียกฉันมามีอะไรให้รับใช้ค่ะ

Doma : ห่างเหินจังน้ายู

Y/N : ค่ะ?

Doma : มาใกล้ๆข้าสิ

ยูได้เดินมาใกล้ๆโดมะทำให้เขาได้กลิ่นแปลกๆ ตัวเธอวันนี้เริ่มมีกลิ่นไอของอสูร แต่โดมะไม่รู้ว่าเธอเพลอดื่มเลือดของโดมะไป ทำให้เขากังวลมากว่าอสูรตัวไหนมันเข้าใกล้เธอ

Doma : มีใครทำร้ายเจ้ามั้ยมีใครเข้าหาเจ้ามา

Y/N : ไม่มีนะคะ ฉันอยู่แต่ในอารามตลอดไม่ได้ออกไปไหนเลยวันนี้

Doma : แล้วทำไมเจ้าถึงได้มีกลิ่นแปลกๆ

Y/N : กลิ่นแปลก?

Doma : ใช่เจ้ามีกลิ่นแปลกๆ

Y/N : ท่านจมูกไม่ดีรึป่าวค่ะฉันไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลย

Doma : (โดมะคิดอยู่สักพักเพราะเขาแอบดูเธอมาตั้งนานแล้วและเข้าก็พึ่งรู้ว่ายูเผลอดื่มเลือดของเขา) ข้ารู้นะว่าเข้าเคยทำอะไรหรือเผลอทำอะไรไป

Y/N : ท่านรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ

Doma : ข้ารู้ตั้งแต่ที่เจ้าทำตัวแปลกๆแล้วข้าก็เลยแอบดูเข้าอยู่ตลอด ทำไมเจ้าไม่คิดจะบอกข้าบ้างเลยละ

Y/N : ฉันไม่รู้จะบอกนายท่านยังไงดี ฉันขอโทษค่ะ

Doma : มาใกล้ๆข้า

(ยูได้ยินนายท่านเรียนจึงเดินมาใกล้ๆ โดมะจึงดึงแขนเธอเข้ามากอดไว้)

Y/N : เอิ่ม คือนายท่านค่ะ จะทำอะไร

Doma : ข้าแค่เป็นห่วงเจ้า เจ้าเป็นอสูรที่โดนแดดได้จะให้ท่านมุซันรู้ไม่ได้เด็ดขาด

            Y/N : ท่านมุซัน ?

            (ยูได้แต่งงว่าที่เขาพูดมาหมายถึงอะไร)

            Doma : ท่านมุซันก็เป็นอสูรเหมือนเราและเป็นนายท่านสูงสุดของอสูรอีก เขากำลังจะตามหาเด็กสาวที่ชื่อเนสึโกะที่เป็นอสูรแต่โดนแดดได้เหมือนเจ้า ข้าไม่อยากให้เขารู้ว่าเจ้าก็เป็นอสูรที่โดนแดดได้ ข้ากลัวเหลือเกินกลัวที่จะเสียเจ้าไป

            (ยูได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกกลัวขึ้นมา และโดมะก็กอดอยู่แน่นทำให้รู้ว่าโดมะก็เป็นห่วงยูมากเช่นกัน)

            (โดมะได้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความรับเพื่อที่จะไม่ให้เสียยูไปถึงเขาจะเทิดทูมุซันแค่ไหนเค้าก็ไม่ยอมให้คนที่เขารักไปให้มุซัน)

             Y/N : ฉันไม่เป็นอะไรหรอค่ะ ปล่อยฉันได้แล้ว

            Doma : วันนี้อยู่กับข้าเถอะนะยูข้าจะได้สบายใจที่เจ้ายังอยู่

            Y/N : แต่ฉันต้องไปทำงานนะคะท่าน

 Doma : เจ้าไม่ต้องทำแล้ว ข้าจะให้คนอื่นทำแทน

Y/N : แต่ว่าท่าน

Doma : ไม่มีแต่ข้าจะให้เจ้ามาเป็นภรรยาข้า

Y/N : ห่ะ ว่าไงนะ

Doma : เข้าต้องเป็นภรรยาข้า เจ้าก็รู้ข้ารักเจ้ามาแค่ไหน

Y/N : ท่านจะบ้าไปแล้วหรอ

Doma : ข้าไม่บ้าข้าพูดจริง ข้าเก็บความรักที่มีต่อเจ้าไว้ไม่ได้แล้วอยู่กับข้าเถอะนะ

Y/N : ฉันเหนื่อยจะเถียงท่านแล้ว(พูดงี้แต่ก็แอบเขินนิดๆ)

Doma : ข้ารู้สึกที่จังที่ได้เจ้าเป็นภรรยา

Y/N : ท่านเลิกพูดได้มั้ยฉันก็เขินเป็นนะ(หน้าขึ้นสีเล็กน้อย)

Doma : เจ้าจะเขินทำไม เดี๋ยวเราก็เป็นของกันและกันแล้ว

Y/N : ท่านหยุดความคิดนั้นเลย เรายังไม่ได้แต่งานกับเข้าห้องหอเลยด้วยซ้ำ

Doma :  ข้าลืมคิดเรื่องนี้เลยว่าพวกมนุษย์ มีการแต่งานก่อนที่จะเป็นสามีภรรยากัน

Y/N : ท่านดูจริงจังมาเลยนะคะ

Doma : อะไรที่เกี่ยวกับเจ้าข้าจริงจังหมด เพราะข้ารักเจ้ามาตั้งนานแล้ว

Y/N : พอเลยท่านเลิกหยอกข้าได้แล้ว

Doma : ก็ได้ข้าไม่พูดแล้วๆ

(หลังจากนั้นอยู่กับโดมะได้อยู่ตัวกันทุกที่ที่ยูไปไหนโดมะก็จะไปด้วยยกเว้นตอนกลางวันที่ออกไปข้างนอกเพราะว่าเขาถูกแสงแดดไม่ได้ แต่ไม่ใช่กับยูที่เป็นอสูรแต่ถูกแสงแดดได้)

            Y/N : ท่านโดมะค่ะ ข้าออกไปซื้อของใช้ข้างนอกก่อนนะคะ

            Doma : ไม่ไปไม่ได้รึ ข้ามีรางสังหรณ์แปลกๆ ข้าว่าเข้าอย่าออกไปเลยดีกว่า

            Y/N : ไม่เป็นไรหรอกมั้งค่ะ ข้าไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว

            Doma : ก็ได้ แต่เจ้าต้องระวังตัวด้วย

            Y/N : ฉันรู้แล้ว ไปก่อนนะคะ

(โดมะเป็นห่วงคุณมากแต่เขาทำอะไรไม่ได้เพราะเขาออกไปโดนแสงแดดไม่ได้)

            Doma : ถ้าข้าโดดแสงแดดได้ก็คงจะดีไม่ใช้น้อย

ตัดภาพมาที่คุณ เธอโดนคนที่มุซันจ่างวานให้จับตัวคุณ เพราะมีอสูรตนหนึ่งได้รู้ว่ายูเป็นอสูรเป็นอสูรที่โดนแดดได้

ณ ประสาทไรขอบเขต

            Y/N : ปล่อยฉันนะ

            มุซัน : ข้าไม่ปล่อยเจ้าหรอกเลือดเข้ามันสำคัญนะแม่หนู

            Y/N : คุณเป็นใคร

            มุซัน : ข้าจะบอกให้ก็ได้นะ นามของข้าคือ คิบุตสึจิ มุซัน

(แล้วมุซันเลยให้ รวมตัวอสูรข้างขึ้นมาที่ประสาทไร้ขอบเขต เพื่อที่จะมาประชุม)

โดมะที่มาถึงจึงตกใจว่ายูถูกจับตัวมาอยู่ที่นี้ได้ยังไงตั้งแต่เมื่อไหร่

            Doma : ได้ไปจับตัวผู้หญิงคนนี้มาได้เมื่อไหร่ที่ไหน (โดมะร้อนรนมากเมื่อเห็นคนรักถูกจับตัวมา)

            มุซัน : ข้าได้ยินข่าวจากอสูรตัวอื่นมาว่าแม่หนูนี้เป็นอสูรที่โดนแสงแดดได้ ข้าเลยจ้างวานให้พวกมนุษย์ให้ลักพาตัวมา เลือดของแม่หนูนี้จะทำให้อสูรโดนแดดได้

(ยูที่สรบได้ก็ได้ตื่นขึ้นแล้วเห็นโดมะเธอก็ไม่ได้พูอะไรเกี่ยวกับโดมะเพราะกลัวคนที่เธอรักจะถูกทำโทษ)

            Y/N : แกมันอสูรเฮ็งซวย ทำแม้กระทั้งผู้หญิงไม่มีทางสู้ปล่อยฉันนะ

(มุซันเดินมาที่ยูละบีบแก้มแน่น)

            มุซัน : ใครมันจะปล่อยเจ้ากันละ (หันไปหาโดมะ) ใช่มั้ยมั้ยโดมะ

            Doma : (เงียบไม่พูดอะไร สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ)

            มุซัน : ฮาๆๆๆ อะไรกันทำไมไม่พูดเลยละโดมะความสัมพันเจ้ากับแม่หนูนี้มันยังไงกัน

(ยูที่หันไปหาโดมะจึงสายหัวไม่ให้เขาพูดถึงความสัมพันของตัวเอง)

            Doma : ทนไม่ไหวจึงรีบพุ่งไปหายูและจะพาอยูออกจากประสาทไร้ขอบเขต

            Y/N : ท่านทำอะไรของท่านเดียวท่านก็โดยฆ่/าหรอก

            Doma : ข้าทนไม่ไหวที่เห็นเจ้าเป็นแบบนั้น ข้าบอกให้เจ้าระวังตัวไงยู

            Y/N : ฉันขอโทษ แต่หนีมาแบบนี้มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรอยู่แล้วท่านก็รู้

            Doma : ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตายคนเดียวหรอกนะยู ถ้าเจ้าจากข้าไปข้าจะอยู่ยังไง

(ระหว่างที่นี้กันอยู่ พวกมุซันได้ตามมาทันแล้ว)

            มุซัน : ข้านึกอยู่แล้วว่าเจ้ากับแม่หนูนั้นต้องมีอะไรแน่ๆ

            Doma : ข้าไม่ยอมให้ท่านทำอะไรภรรยาข้าเด็ดขาด

            มุซัน : เจ้าคิดว่าเจ้าจะเอาชนะข้าได้หรอโดมะ

            Doma : ถึงข้าจะสู้ท่านไม่ได้ข้าก็จะสู้เพื่อภรรยาข้ารอด

(การต่อสู้มุซันกับโดมะดุเดือดมาก โดมะเสียเปรียบมาก โดมะจึงรีบหนีออกมาจากประสาทไร้ขอบเขต)

            Y/N : ท่านเป็นยังไงบ้าง (ร้องไห้ที่เห็นคนรักบาดเจ็บหัก)

            Doma : ข้ายังไหว เจ้าอย่าร้องไห้เลยน้ำตามันไม่เหมะกับเจ้า

(พวกมุซันหาพวกเข้าอยู่สักพักก็เจอ โดมะที่กำลังจะลุกขึ้นสู้ต่อแต่ยูขวางไว้ยูจะต่อสู้แทนเอง)

(พลังของยูเหนือกว่ามุซันซึ่งยูไม่รู้เพราะไม่ได้ปลุกพลังนี้ให้ตื่นขึ้น ยูสู้กับมุซันจนหมดสติทำให้พลังนั้นตื่นขึ้นและสู้กัยอสูรทุกตัวจนราบคาบ)

(ยูได้ตื่นขึ้นแล้วรู้สึกตัวจึงรีบวิ่งไปหาโดมะ)

            Y/N : โดมะฉันมาแล้ว อย่าพึ่งเป็นอะไรนะ

            Doma : เจ้าเก่งมากเลยยูจัดการกับพวกท่านมุซันได้ แต่ตอนนี้ใกล้จะเข้าแล้ว ข้าคงต้องหายไปแล้แหละสภาพเจ้าตอนนี้คงพาข้ากลับไปที่อารามไม่ได้หรอก

            Y/N : ท่านอยู่เฉยๆไม่ต้องพูดแล้ว ท่านดื่มเลือดฉันเดียวนี้เลยเราจะได้อยู่ด้วยกันฉันไม่อยากเสียท่านไปนะ

            Doma : ข้าไม่อยากดื่มเลือดคนรักสักหน่อยนะยู

            Y/N : ขอร้องละ ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว เราจะได้อยู่ตัวกันทุกที่ไงท่านจะได้ไม่ต้องกังวลอีก ขอร้องละดื่มเลือดฉันเถอะ (ร้องไห้)

            Doma : (โดมะที่เห็นแบบนั้นจึงดื่มเลือดยู) ขอโทษนะที่ทำให้เจ้าเจ็บ

            Y/N : ข้าไม่เจ็บเลย

(แสงแดดที่กำลังส่องขึ้นมาทางพวกเขาสองคน ยูก็กลัวอยู่นิดว่าการที่โดมะดื่มเลือดเธอมันจะไม่ได้ผล)

            Doma : ไม่ต้องกังวลไปหรอกยู มันจะไม่เป็นอะไร

            Y/N : ฉันแค่กลัวว่ามันจะไม่ได้ผล

(โดมะจับแก้มยูแล้วยิ้ม พร้อมจับยูมาประกบริมฝีปาก กับแสงแดงที่กำลังสาดส่องมา เลือดที่โดมะดื่มได้ผลทำให้โดนแสงแดดได้)

            Doma : เห็นมั้ยข้าบอกแล้วไม่ต้องกังวล ภรรยาขี้แงจริงๆ

            Y/N : (ยิ้มกับน้ำตาไหลด้วยความดีใจ)

            Doma : แดดในยามเช้าดีมันดีแบบนี่นี้เอง

            Y/N : ใช่ค่ะ

            Doma : ที่นี้ข้ากับเจ้าก็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขแล้วสินะ

            Y/N : คงงั้นมั้งค่ะ (หัวเราะ)

(โดมะที่โดนแสงแดดได้ก็ออกไปไหนมาไหนกับยูทุกที่ เขาทั้งสองก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข)