พระลักษมณ์ไม่เคยหลับใหล เป็นเวลา 14 ปี

เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อพระรามถูกพระบิดาเนรเทศออกจากวังที่อโยธยา มีพระราม นางสีดา พระลักษมณ์ ที่ไปด้วยกัน ...พระรามออกมาด้วยความปิติยินดี เพื่อไม่ให้ครอบครัวบาดหมางกัน พระพรตจึงออกตามพระรามไป แล้วทูลขอให้กลับมาครองราช แต่พระรามไม่กลับไป พระพรตจึงเสด็จกลับมาครองราชย์แทน และขอ “ปาทุกา” หรือเท้าของพระราม เอาทูนหัวขึ้นไปประดิษฐานไว้ที่พระราชบัลลังในพระราชวัง เสมือนพระรามประทับอยู่ รอพระรามกลับมาครองราชย์ในอนาคต

พระลักษมณ์ ครั้นตามไปอยู่กับพระรามในป่า ตัวเองอดหลับอดนอน คอยยืนเฝ้าพี่ชายในเวลากลางคืนและกลางวัน เพื่อที่จะปกป้องพระรามทั้งตอนหลับและตื่น - ป้องกันภัยจากสัตว์และอมนุษย์ทั้งหลาย จนมีอยู่คืนนึง นางนิทราเทวี หรือ เทวีแห่งการนอนเข้ามาหา มากล่อมว่าตามปกติวิสัยสัตว์และมนุษย์ก็ต้องนอนเป็นธรรมดา สิ่งมีชีวิตต้องนอนนะ ไม่นอนไม่ได้ พระลักษมณ์จึงจับนางมัดไว้ ขอให้นางไม่มาหาตลอด 14 ปี เพื่อพระลักษมณ์จะได้เฝ้ายามได้โดยไม่ง่วง 

แต่แล้วนางเห็นแก่ความรักที่มีต่อพระรามจึงยอมไป แต่ขอว่า ถ้าพระลักษมณ์ไม่ยอมนอนก็ต้องหาคนมานอนแทน พระลักษมณ์ จึงบอกให้นางเทวีแห่งการนอนไปหาพระชายาของตัวเอง คือ นางอุลมิลลา หรือ อูรมิลา พระเทวีแห่งการนอน จึงไปยังอโยธยา นางอุลมิลลา หรือ อูรมิลาทราบความต้องการของสามี ...จึงยอมนอนแทนพระลักษมณ์ กลางวันนอนแทนส่วนของพระลักษมณ์ กลางคืนนอนส่วนของตนเองจึงเป็นอันว่านางอุลมิลลาต้องนอนทั้งกลางวันกลางคืนตลอด 14 ปีก็ด้วยความรักของสามีที่มีต่อพี่เขยและพี่สะใภ้ ก็เลยกลับกัน พระลักษมณ์ไม่นอนเลยเป็นเวลา 14 ปี เมียพระลักษมณ์ไม่ได้ตื่นเลยเป็นเวลา 14 ปี