นิยายวาย

เรื่อง จาก รุก กลายเป็นนายเอก GV

บทที่ 1

ประกาศ

 

เหตุด่วน บริษัทได้รับผลกระทบจากเศรษฐกิจเป็นพิษทำให้บริษัทขาดทุนอย่างมากทำให้ต้องปิดตัวบริษัทอย่างถาวร

 

^••^......... ^●●^

 

" ห๊ะ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย" ตาโตเลยไอเชี้ย ซวย อะไรขนาดนี้จะปิดทำไมไม่บอกล่วงหน้า

 

" จะปิดทำไมไม่บอกล่วงหน้าว่ะ เงินเดือนกู เงินชดเชย ก็ไม่ได้ ชิงปิดหนี แล้วจะเอาเงินที่ไหนใช้ งานใหม่หาง่ายซะที่ไหน "

 

"โอ๊ย!! ไอ้บอสมึงซวยจริงๆ อยากจะร้องให้หาแม่~ แต่ว่าแม่กูเสียแล้วนี่หว่าช่างแม่งๆ" ถ้ากูหางานใหม่ได้นะกูจะเอาระเบิดมาปามึงไอ้บริษัท เฮงซวย เงินเดือนเงินชดเชยของกูก็ไม่ได้ พรุ่งนี้ต้องออกหางานแล้ว

 

.

 

.

 

.

 

วันรุ่งขึ้น

 

"ขอโทษนะคะ ที่นี่พนักงานเต็มแล้วค่ะ"

 

             "ขอบคุณครับ"

 

                  เฮ้อ

 

"น้องครับ ตำแหน่งนี้เต็มแล้วนะครับ"

 

             "ครับ ขอบคุณครับ"เฮ้อ เฮ้อ ถอนใจเป็นล้านรอบแล้วยังไม่ได้งานเลยหายากหาเย็นจริงลองดูอีกบริษัทหนึ่งเผื่อได้ แต่ดูเหมือนคนรับสมัครหน้าตาไม่เป็นมิตรเลยทักไปจะเป็นอะไรหรือเปล่า

 

" เออ พี่ครับ ที่นี่มีรับสมัครงานไหมครับ"

 

 " น้องดูสภาพพี่ด้วยเหมือนไม่ได้นอนสิบวันแล้ว บริษัทก็จะเจ๊งจะรับพนักงานยังไงคนยิ่งเครียดๆ"

 

 "ขอโทษๆ ครับ ผมไปก่อนนะครับ" รีบเผ่นสิครับจะรออะไรดูเหมือนพี่เขาจะ หงุดหงิดกว่าเรา ก็ไม่แปลกบริษัทจะเจ๊งก็ต้องเครียดเป็นธรรมดาขนาดตัวเราไม่มีงานทำยังเครียดขนาดนี้จะหางานได้ที่ไหนน้อ เดินมาทั้งวันยังไม่ได้เลยเครียดๆ 

 

" หงุดหงิดโว้ย"

 

ร้านคาเฟ่

 

 สุดท้ายก็มานั่งโง่ๆ ในร้านคาเฟ่พักหาน้ำดื่มให้คลายร้อนเขาว่ากันว่าหาอะไรหวานๆลดความเครียดลงบ้าง แต่ถ้าไม่มีเงินก็ไม่สามารถซื้อของหวานเครียดยิ่งกว่าเดิมอีก

 

นั่งมองในร้านคนเข้าออกกันได้เรื่อยๆน่าจะขายดี ก็คิดหางานไปด้วย เฮ้อ หรือจะสมัครงานร้านคาเฟ่มันเลย คิดเพลินๆอยู่ๆก็มีคนเดินมาชนโต๊ะ 

 

ปึก 

 

 "อ๊ะ" เจ็บชิบคิดเพลินไม่ทันระวังข้อศอกโดนโต๊ะ คนชนก็รีบขอโทษ ผมก็เงยหน้าไป 

 

"ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนมั้ยครับ"

 

"ไม่เป็นไรครับ เออมีอะไรหรือเปล่าครับ"

 

แต่ทำไมเขาจ้องหน้าอย่างนั้น กูทำอะไรผิดก็ไม่นิหว่าหรือโรคจิต หน้าผมก็เซ็ทอย่างดี การแต่งตัวเสื้อผ้าหนัง ร้องเท้าผ้าใบ ไม่น่าใช่ เชี้ย รู้จักกูได้ไงโรคจิตจริงๆ stalker ตามติดเอาไงดี

 

"บอส!! ใช่บอสมั้ย"

 

"แล้วคุณเป็นใครรู้จักผมได้ไง เป็นโรคจิตหรอผมไม่มีอะไรให้คุณหรอก หน้าตาก็ดี แต่ทำไมต้อ.."

 

"มึงหยุดเลย ใจเย็นๆ กูไม่ใช่โรคจิต กูเข้มไง บ่นไม่หยุดเหมือนเดิมนะมึง" 

 

คนร่างสูงยืนอึ้งที่ได้ยินแบบนั่น ต้องรีบห้ามคนที่กำลังด่าไม่หยุด คนมองเต็มร้านอยากเอาหน้าแทรกต้นไม้

 

"เข้ม? ไอ้เข้มตอนประถม!!"

 

" เออ!!!! "

 

"แฮะๆๆ" 

 

   ขำแห้งเลยใครจะไปจำได้ผ่านมาตั้งหลายปีแถมหน้าตาดีขึ้นมาก ไหนจะการแต่งตัวดูดีอีกอย่างบ้านก็อยู่ต่างจังหวัดไม่คิดจะมาเจอกันได้เลยด่าไปซะชุดใหญ่ไฟกระพริบ

 

"ไม่ต้องมาขำกูอายไหม คนเต็มร้านบอกกูเป็นโรคจิต" นั่งหน้าบูดจ้องมองเขา

 

"ก็แยกกันตั้งแต่ประถมใครจะจำได้ อยู่ๆมาเรียกชื่อ"

 

ขอโทษที่ด่ามันก็เดี๋ยวนี้โรคจิตมิจฉาชีพมันเยอะป้องกันไว้ก่อน ต้องออดอ้อนมันเยอะๆ ส่งสายตาหวานๆ เท้ามือยืนหน้าไปหามันดูสิจะทนลูกอ้อนไหวไหม แต่ดูทรงมันทำอะไรไม่ถูกเขินหูแดง หน้าแดงไปหมดดื่มน้ำไปหลายอึก หึหึแผนสำเสร็จ

 

"ขอโทษน๊าๆ นะเข้มนะ ก็มึงหล่อขึ้นนี้หน่า ไม่เจอนานคิดถึงวะ"

 

"อ เอ่อๆ ไม่โกรธเว้ย!! คิดถึงเหมือนกันแล้วมึงสบายดีมั้ยเป็นไงบ้างเจอนาน" ตอบแบบเลิ่กลั่กหึหึ เขินจนเปลี่ยนเรื่อง

 

"ก่อนหน้าก็สบายดี ตอนนี้โครตซวยตกงานบริษัทปิดหนียังไม่จ่ายเงินเลยหางานยังไม่ได้ แล้วมึงสบายดีมั้ยทำงานที่ไหน มึงยังอยู่ที่เดิมหรือแค่มาเที่ยว "

 

      เริ่มถามไถ่ความเป็นอยู่เพื่อนเป็นไงมาอย่างเพราะบ้านเดิมอยู่ต่างจังหวัดตอนนั้นผมต้องย้ายมาเรียนในกรุงเทพตามพ่อมาทำงานเลยสงสัยว่ามันมาเที่ยวหรือทำงานในเมืองกรุงถามทุกข์สุขดิบทั่วไป  เล่าเรื่องของตัวเองเรียนอย่างเดียวพอจบก็หางานทำเลย พ่อพึ่งเสียไป 2 ปีกว่า ส่วนแม่เสียไปตั้งแต่อยู่ ป. 5 ตายาย ปู่กับย่า เสียกันตั้งแต่ผมตอนเล็กๆไม่มีญาติที่ไหนแล้วญาติห่างก็ไม่ได้สนใจกัน และที่โครตซวยตกงานเงินเดือนก็ไม่ได้เลยบอกมันถ้ามีงานที่ทำงานมันรับพนักงานรีบบอกด้วย

 

เข้มมันก็เล่าว่ามันก็พึ่งมาทำงานได้ 3 ปีแล้วมันอยู่กับ ตายาย พ่อแม่แยกทางกันไปสร้างครอบครัวใหม่ทิ้งมันไว้ให้ตายายเลี้ยง จบแค่ ม.6 ไม่มีเงินเรียนสูงก็ออกหางานทำ เมื่อหลายปี ตายาย เสียมันก็เดินทางเข้ากรุงมาหางานทำ มันทำงานที่ผับแห่งหนึ่งรายพอกินพอใช้ไม่ได้มากมาย ทำอยู่ได้ไม่นานมีลูกค้าท่านหนึ่งเห็นหน้าดีเลยชวนมันไปถ่ายหนัง

 

หนังที่ว่าไม่ใช่หนังภาพยนตร์ทั่วไป แต่เป็นหนังโป๊ ไม่ใช่ AV แต่เป็น GV มันเห็นรายได้ดีก็ตอบตกลงไป ผมแค่ฟังว่าเป็นหนัง AV ว่าหนักแล้ว GV หนักไปอีกเลยตะโกนตกใจดังไปทั่วร้านอายอีกรอบใครจะไม่ตกใจบ้าง วันนี้ตกใจหลายรอบแล้ว เข้มมันบอกวินๆดี ได้เงิน ได้ปลดปล่อยสบายจะตาย เราทั้งก็แยกย้ายแลกเบอร์ติดต่อกันก่อนที่จะแยกมันบอกว่า

 

'ถ้ามึงสนใจติดต่อกูมาได้เดี๋ยวพาไปสมัครเจ้านายกูใจดี'