2 จังหวัดของไทยที่มีความหมายว่า "ดอกบัว"

1. จังหวัดอุบลราชธานี

        จังหวัดอุบลราชธานี ได้ชื่อว่าเป็น ราชธานีแห่งอีสาน ดินแดนรับตะวันใหม่ก่อนใครในสยาม เนื่องจากบริเวณผาชะนะได ในเขตอุทยานแห่งชาติผาแต้ม อ.โขงเจียม เป็นจุดที่เห็นดวงอาทิตย์ขึ้นก่อนบริเวณอื่นในประเทศไทย โดยจะเห็นดวงอาทิตย์ก่อนกรุงเทพมหานคร ประมาณ 19 นาที

        จังหวัดอุบลราชธานี เป็นเมืองใหญ่ริมฝั่งแม่น้ำมูลที่มีประวัติศาสตร์ที่ยาว นานมากว่า 200 ปี มีพื้นที่กว้างใหญ่ ภายหลังถูกแบ่งออกเป็นจังหวัดใหม่คือจังหวัดยโสธรในปี พ.ศ. 2515 และจังหวัดอำนาจเจริญในปี พ.ศ. 2536 ซึ่งถ้ารวมพื้นที่อีกสองจังหวัดที่แยกออกไป จังหวัดอุบลราชธานีจะมีพื้นที่เป็นอันดับ 1 ของประเทศไทย ปัจจุบันจังหวัดอุบลราชธานีมีพื้นที่ทั้งหมด 16,112 ตารางกิโลเมตร หรือประมาณ 10 ล้านไร่ อยู่ห่างจากกรุงเทพมหานคร ประมาณ 630 กิโลเมตร แบ่งการปกครองออกเป็น 25 อำเภอ 216 ตำบล 2,699 หมู่บ้าน มีเทศบาลนคร 1 แห่ง เทศบาลเมือง 4 แห่ง และเทศบาลตำบล 54 แห่ง มีพรมแดนติดกับประเทศเพื่อนบ้าน คือ สาธารณะรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และราชอาณาจักรกัมพูชา รวมระยะทาง 424 กิโลเมตร มีอำเภอที่ติดชายแดนทั้งสองประเทศ 10 อำเภอ

        อำเภอที่ติดชายแดน ด้านกัมพูชา ได้แก่ อ.น้ำยืน และ อ.น้ำขุ่น ส่วนอำเภอที่ติดชายแดนด้าน สปป.ลาว ได้แก่ อ.เขมราฐ, นาคาล, โพธิ์ไทร, ศรีเมืองใหม่, โขงเจียม, สิรินธร, บุณฑริก, นาจะหลวย และ อ.น้ำยืน

        พรมแดนด้านที่ติดกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว มีระยะทาง 361 กิโลเมตร รวม 3 แขวง คือ แขวงจำปาสัก แขวงสาละวัน และแขวงสะหวันนะเขต โดยมีเส้นแบ่งเขตตามลำน้ำโขง 188 กิโลเมตร และมีดินแดนติดต่อกันทางบกอีก 173 กิโลเมตร และมีพรมแดนด้านที่ติดกับราชอาณาจักรกัมพูชา 67 กิโลเมตร เป็นพื้นที่ติดต่อกับจังหวัดพระวิหาร

 คำขวัญประจำจังหวัด

        อุบลเมืองดอกบัวงาม แม่นำสองสี มีปลาแซบหลาย หาดทรายแก่งหิน ถิ่นไทยนักปราชญ์ ทวยราษฎร์ใฝ่ธรรม งามล้ำเทียนพรรษา ผาแต้มก่อนประวัติศาสตร์ ฉลาดภูมิปัญญาท้องถิ่น ดินแดนอนุสาวรีย์คนดีศรีอุบล

แหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ ได้แก่  แก่งสะพือ  แก่งตะนะ  แม่น้ำสองสี  น้ำตกสร้อยสวรรค์  ผาชะนะได  สามพันโบก เสาเฉลียง อุทยานแห่งชาติผาแต้ม น้ำตกแสงจันทร์ วัดสิรินธรวราราม พระธาตุหนองบัว เป็นต้น

2. จังหวัดปทุมธานี

        จังหวัดปทุมธานีมีความเป็นถิ่นฐานบ้านเมืองมาแล้วไม่น้อยกว่า 300 ปี นับตั้งแต่รัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราชแห่งกรุงศรีอยุธยา คือ เมื่อ พ.ศ. 2202 มังนันทมิตรได้กวาดต้อนครอบครัวมอญ เมืองเมาะตะมะ อพยพหนีภัยจากศึกพม่า เข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภารสมเด็จ พระเจ้าอยู่หัวกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุธยา ซึ่งสมเด็จพระนายรายณ์มหาราชทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ครอบครัวมอญเหล่านั้นไปตั้งบ้านเรือนอยู่ที่บ้านสามโคก ต่อมาในแผ่นดินสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชแห่งกรุงธนบุรี ชาวมอญได้อพยพหนีพม่าเข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภารอีกเป็นครั้งที่ 2 พระองค์ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตั้งบ้านเรือนที่บ้านสามโคกอีก และในรัชกาลพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ก็ได้มีการอพยพชาวมอญครั้งใหญ่จากเมืองเมาะตะมะเข้าสู่ประเทศไทยเรียกว่า "มอญใหญ่" พระองค์ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ชาวมอญบางส่วนตั้งบ้านเรือนอยู่ที่บ้านสามโคกอีกเช่นเดียวกัน จากชุมชนขนาดเล็ก บ้านสามโคกจึงกลายเป็น เมืองสามโคก ในเวลาต่อมา

        ต่อมาเมื่อวันที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2358 พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยโปรดเกล้าฯ ให้เปลี่ยนชื่อเมืองสามโคก เป็น เมืองประทุมธานี และเมื่อ พ.ศ. 2461 พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้ใช้คำว่า "จังหวัด" แทน "เมือง" และให้เปลี่ยนการสะกดชื่อใหม่จาก "ประทุมธานี" เป็น "ปทุมธานี" กลายเป็น จังหวัดปทุมธานี ต่อมาเมื่อ พ.ศ. 2475 ในสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้ยุบจังหวัดธัญบุรีมาขึ้นกับจังหวัดปทุมธานี จังหวัดปทุมธานีจึงได้แบ่งการปกครองเป็น 7 อำเภอดังเช่นปัจจุบัน มี เทศบาลนคร 1 แห่ง เทศบาลเมือง 10 แห่ง เทศบาลตำบล 18 แห่ง

คำขวัญประจำจังหวัด

        ถิ่นบัวหลวง เมืองรวงข้าว เชื้อชาวมอญ นครธรรมะ พระตำหนักรวมใจ สดใสเจ้าพระยา ก้าวหน้าอุตสาหกรรม

แหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญ  ได้แก่ ตลาดอิงน้ำสามโคก ตลาด 100 ปี ลำลูกกา ตลาดสี่มุมเมือง พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติ พิพิธภัณฑ์พระราม 9 วัดโบสถ์ วัดศาลเจ้า วัดปัญญานันทาราม เป็นต้น

ขอขอบคุณข้อมูลจาก กรมการปกครอง, สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดอุบลราชธานี,ปทุมธานี