ขีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกทำความดีได้
เรื่องที่ ๑ บทนำคุณพ่อของผมมีลูกติดเป็นผู้หญิง ๑ คน แต่ภรรยาเก่าพ่อเล่นการพนัน ถึงขั้นขายบ้านกันทีเดียว จนคุณพ่อโกรธมาก แจวเรือหนีไปสำโรง และไปสอบเป็นทหารอากาศตอนนั้นประจำการอยู่ที่กองบิน ๗ สัตตหีบ เงินเดือนสมััยแรก 800 บาทก็พอใช้จ่ายเดือนชนเดือน ส่วนคุณแม่ตอนท่านเป็นสาวท่านสวยมาก แต่ด้วยเพราะท่านเป็นลูกสาวคนแรกพอเรียนจบ ป.๔ จำต้องเสียสละให้พี่ชาย และน้องๆ เรียน คุณแม่ต้องทำทุกอย่าง ตักน้ำ หุงหาอาหาร ชีวิตของคุณแม่วนเวียนไปเช่นนี้ตลอด จนพี่ชายจบการศึกษาได้งานข้าราชการเงินเดิอนดีแต่ไม่เคยสนใจน้อง ๆ เลย คุณแม่ทำงานวนเวียนอยู่เช่นนี้จนน้องสาวคนสุดท้องจบปริญญาตรี ได้การงานดี ๆ ทำดี ๆ กันทุกคน แต่ก็ไม่เคยมีใครสนใจความเหน็ดเหนื่อยของท่านเลย ผมฟังประวัติท่านเล่าจนน้ำตาไหลสงสารท่านมาก ๆ คุณแม่เล่าต่อไปอีกว่า ช่วงนั้นเป็นช่วงสงคราม มีทหารมาเดินลาดตะเวน และมาพักขอดื่มน้ำที่หน้าบ้าน คนสมัยก่อนมักจะตั้งโอ่งน้ำดื่มไว้ เกือบทุกหลัง ก็มีเพื่อนของพ่อเป็นหัวหน้าหมู่มาชอบคุณแม่ แต่คุณพ่อตัดหน้ามาขอเสียก่อน โดยต้องเข้าเป็นมุสลิม คุณตาคุณยายท่านก็ดีใจ เพราะถ้าได้ชายนอกศาสนาแต่งกับมุสลิมจะได้บุญมาก คุณพ่อทำท่าใส่หมวกสวมโสร่ง ไปละหมาดที่มัสยิด อยู่ได้ประมาณ ๒ เดือนก็มีสงครามขึ้น คุณพ่อได้รับคำสั่งให้กลับฐานทัพ และพาคุณแม่ไปด้วยช่วงแรกก็มีความสุขดีจนคุณแม่ตั้งท้องผม คุณพ่ออยู่ฝ่ายถ่ายรูป จึงเป็นที่รักของสาว ๆ หลายคน กิเลสความหลงไหลครอบงำ อ้างว่าต้องไปทำข่าวที่นั่นที่นี่ ไปทีหลายวัน กลับมาก็ไม่เคยเหลือมาจุนเจือในบ้านเลย คุณแม่ก็ไม่ได้ปริปากประการใด พอดีพวกอเมริกันนำทัพเข้าทางท่าเรือน้ำลึก บางลำเข้าถึงท่าไม่ได้ก็โยนอาหาร หรือของไม่จำเป็นลงทะเล สมัยนั้นผมได้กินลูกเกรดและอาหารดี ๆ หลายอย่าง เมื่อคุณพ่อไม่มีเงิน คุณแม่เชื่อคุณพ่อสนิท เป็นจังหวะดี ที่อเมริกันมาตั้งฐานทัพ ก็จะมีรถทหารไปรับชุดอเมริกันมาให้แม่บ้านที่สนใจแม่ก็ไปรับผ้ามาซักรีดด้วยจนท้องแก่ วันน้ั้นท้องฟ้าแปรปรวนจนหน้ากลัวมาก แม่รีบปิดบ้านกำลังเอื้อมมือใส่กลอน สายฟ้าก็ฟาดลงหัวเขาใกล้บ้านมาก คุณแม่ตกใจจนปวดท้องคลอด พ่อก็ไม่อยู่ พอดีคุณแม่เห็นไฟบ้านอาสุนทรเปิดอยู่ แม่ก็ค่อย ๆ เอามือกุมท้องก้าวไปกะว่าจะเรียกให้ช่วยเหลือพอดีอาสุนทรท่านเห็นก่อนรีบมารับเป็นอะไรพี่วิ แม่ปวดท้องมาก อาสุนทรท่านดีมากรีบพาแม่ขึ้นรถพาไปส่งโรงพยาบาลทหาร ในกองบินเค้าเรียกกันว่า ส.ร. พอคลอดผมเสร็จก็ไม่มีวี่แววว่าคุณพ่อจะมา ผอ.ส.ร. เลยให้รถพยาบาลมาส่งที่บ้าน อีก 2 - 3 วันพ่อก็กลับมาเห็นเป็นลูกชายก็ดีใจ แล้วก็ได้ไปแจ้งเกิด ผมเกิดวันที่ 8 แต่ต้องแจ้งเกิดวันที่ 10 แม่ไม่ได้อยู่ไฟ ช่วงนั้นพ่อดีมาก แม่เล่า ช่วยเหลือทุกอย่าง ความสุขมันจะมักจะอยู่ไม่นาน แม่เล่าตอนนั้นผมประมาณขวบกว่า คุณแม่ว่า ผมเลี้ยงง่าย นอนง่ายไม่งอแง แม่จึงรับผ้าอเมริกันมาซักรีดอีก พวกเค้ามักง่ายคือ ชอบลืมเงินดอลล่าไว้ในกระเป๋า แม่เจอก็มักจะแพ็คเขียนชื่อแล้วสคืน คนอื่นผมไม่ทราบเพราะคุณแม่ไม่ได้เล่าไว้ ก็ขอจบบทนำไว้เพียงเท่านี้ก็นะครับ กลัวท่านผู้อ่านจะเบื่อ แล้วจะเชียนตอนที่ ๒ ๓... มาให้อ่านเรื่ิอย ๆนะครับ ชอบก็ให้กำลังใจผมด้วยนะครับ... นามปากกา นายป๊อด