เธอเอารักมาให้ผู้ชายฤดูฝน
ฤดูฝนสาดเข้ามาในหัวใจ ใครๆก็รู้สึกดีกับมัน กลับกลายเป็นฉันที่ต้องหวาดกลัว ในคืนนี้ก็เป็นอีกวันที่ฉันรู้สึกไม่ต่างไปจากที่เคยเป็น...
"โบอา เราต้องไปร้านหนังสือกันแล้วนะ แต่งตัวเร็วเข้า"
"แปปนะซอลมุน เราหามือถือไม่เจอ"
"เธอก็ขี้ลืมแบบนี้แหล่ะ ไม่ต้องหาแล้ว เดี๋ยวฝนก็ตกหรอก" เร่งจริงๆนะยัยเพื่อนบ้า
ฉันวิ่งลงจากบันไดด้วยความเร่งรีบ ก็อย่างที่บอก ฉันมันขี้ลืมจริงๆนี่ ก็จำได้ว่ามือถือมันอยู่ที่นอน เอ้.. หรือเอาเข้าไปเล่นเกมในห้องน้ำ อือออ ฮืออ... - -'
"มัวแต่ชักช้า เร็วเข้า" อุ้งมือมารคว้าข้อมือฉันและลากไปตามแรงนางอย่างแรงกล้า
"ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้น่า" รู้สึกเลือดไม่วิ่งละ
"ก็ได้ๆ ฉันอยากได้นิยายที่อ่านวันนั้นง่ะ ที่พระเอกเป็นมะเร็งตาย คืออ่านแค่เรื่องย่อ แต่วันนั้นดันงบน้อย เฮ้อ.. วันนี้ฉันจะคว้ามาให้ได้ เย่!!"
เป็นบ้าอะไรของเธอ - -'
"นิยายๆ ล๊าาลาาา สวรรค์ ฉันขอตัวนะโบอา ฮี่ฮี่" แล้วนางก็จากไป
ร้านหนังสือคนน้อยดีเเฮะ ช่วงเช้าๆคนยังไม่ค่อยเข้ากัน ก็ดี (เดินไปหน้าเหงาหงอย ไม่ต่างอะไรกับท้องฟ้าสีเทาในเวลานี้เลย)
ฉันเดินไปยังมุมๆเดิม มุมที่มีแต่หนังสือรวมมุกฮาๆ ที่ถึงแม้มันจะฮาแค่ไหน แต่มันก็ไม่ทำให้ฉันมีรอยยิ้มหรือหัวเราะขึ้นมากเลย
"เธอทำให้ฉันหลงใหล แม้ดวงตาเธอจะดูเศร้า เธอทำให้หัวใจฉันร้อนเร่า แม้เธออยู่ในกลีบเมฆสีเทาก็ตาม..."
น้ำเสียงเเบบนั้น เขากล่าวถึงใครกันนะ
"สวัสดี เธอมานั่งที่ประจำผมน่ะ" O.o ฉันหรอ....
"อ่ะ อ๋อ ขอโทษค่ะ เดี๋ยวฉันจะลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"
"ไม่เป็นไรๆ นั่งด้วยกันก็ได้ ผมก็มาคนเดียว" ทำไมเขาดูมีเสน่ห์จัง แถมดูเจ้าชู้พิกล
"อ๋อค่ะ ฉันมากับเพื่อน.... (อ๊ากๆ เหมือนมีอีกาดำบินผ่านหัว)"
"งั้น ก็อยู่นั่งคุยกับผมละกันนะครับ ผมอยากมีเพื่อนคุย"
"ก็ได้ค่ะ (ไม่รู้จักปฏิเสธเลยนะยัยบื้อ >,<) เมื่อตะกี้ที่นายพูดคือ..."
"อ่อ อ๋อ เรื่อยเปื่อยน่ะ ผมชอบมาอ่านมุกไรเล่นๆ เผื่อเอาไปจีบสาวบ้าง"
"คุณไม่มีแฟน?" ถามอะไรของฉันเนี่ยยยย บ้าบอที่สุด
"เธอถามผมแบบนี้ มันดูซื่อๆดีนะ 555 เป็นแฟนกันมั้ยล่ะ ^^"
ฮ๊ะ!!! พูดอะไรของเขาเนี่ย เพิ่งเจอกันไม่กี่นาทีเองนะ!!
"เราเพิ่งเจอกันเองนะ"
"เอาน่า รับผมไว้พิจารณาก็พอ รึเพื่อนก็ได้ เอาที่สบายใจ แต่อยากรู้จักเธอนะ"
คำพูดของเขามันทำให้ฉันหน้าร้อนผ่าว อย่างกับซัมเมอร์ที่ต้องโดดน้ำทะเลเพื่อคลายร้อน แต่ฉันไม่อาจหาทะเลไหนได้ที่มาคลายการเต้นหัวใจที่ผิดจังหวะของฉัน หรือจะเป็นโชคชะตา >.<
"ดูเธอพูดไม่เก่งนะ เอามือถือเธอมาสิ"
"ฮ๊ะ ๆ" มัวแต่คิดอะไรลอยๆ เลยดูเอ๋อกว่าเดิมอีก
"เอามือถือเธอมาครับ"
"อ่อ ลืมไว้ที่บ้านน่ะ เอาไอดีเธอมาสิ เดี๋ยวแอดไป"
"โอเคครับ"
ฉันไม่รู้ว่าฉันมักง่ายเกินไปรึป่าว ที่จู่ๆมีชายคนนึงมาขอเป็นเพื่อนฉัน เอ้ยแฟน เอ๊ะ เอ้ยยย สับสนไปหมดแล้ว มันแปลกๆนะ
"หวังว่าจะเห็นเธอทักมานะ ผมจะรอ บายครับ" อะไรของนายนี่ คิดจะมาก็มารึไง บ้าป่าว แล้วทำไมฉันต้องหน้าร้อนขนาดนี้
"เฮ้!! โบอาร์ กลับกันเถอะ ฉันได้มาแล้ว มีโปรลดแลกแจกแถมด้วยแหล่ะ ปลื้มใจสุดๆ กรี๊ดด"
"กลับกันเถอะ"
"เป็นอะไร ไม่สบายหรอ หน้าเธอแดงนะ อุ้ยย! ตัวก็ร้อนด้วย ฉันขอโทษนะโบอาที่พามาตากอากาศแบบนี้ จะพาเธอกลับเดี๋ยวนี้แหล่ะ"
ถ้าเธอรู้สาเหตุอาการที่ฉันกำลังเป็น เธอจะรู้ว่าฉันสบายดี มากกกกก
ถ้านายมาดี ฉันก็มไม่มีปัญหา ฉันจะเเอดไลน์นายไป..
"สวัสดี แอดแล้วนะ" เพียงแค่ไม่กี่วิ ข้อความจากชายปริศนาวันนี้ก็เด้งขึ้น
"นึกว่าจะไม่แอดมาซะแล้ว ขอบใจเธอจริงนะ โบอา"
"รู้ชื่อฉันได้ยังไง"
"ผมแอบได้ยินเพื่อนคุณณเรียกน่ะ"
"ไหนบอกกลับบ้านแล้ว"
"ผมไม่เคยกลับก่อนเธอเพียงซักครั้ง"
"คืออะไร"
"ผมรอเธออยู่ที่นี่ทุกวันเลยนะ"
"ฉันไม่เข้าใจ"
"ผมแอบชอบเธอตั้งแต่แรกเห็นแล้ว"
"แสดงว่าคำพูดนั่นนายพูดถึงฉันหรอ"
"ใช่ ผมเพียงแค่อยากสะกิดใจเธอ"
"นาย...นาย..."
"ไม่ต้องพูดไรแล้วนะ ผมรอวันนี้เกือบปีแล้ว ผมชอบเธอนะ"
"เจ้าชู้รึป่าว โกหกฉันรึป่าว"
"ผมรอเธอ เพื่อที่จะเข้าหาเธอ จนมาถึงวันนี้ จนแน่ใจ เธอมั่นใจผมนะ"
"เอ่ออ ...." ฉันพูดอะไรไม่ออก ฉันอึ่งกับคำตอบของเขา มันทำให้ฉันเหมือนใจจะวาย
"พรุ่งนี้ว่างมั้ย ชอบกินไอติมช็อคชิพหนิ ไปกินด้วยกันนะ"
"นายรู้ได้ยังไง"
"ร้านหนังสือกับร้านไอติมมันอยู่ตรงข้ามกันน่ะ แล้วผมก็เห็นเธอชอบไปนั่งคนเดียวประจำ ผมก็คอยมองจากร้านหนังสือเรื่อยมา..."
ฉันพูดอะไรไม่ออกจริงๆ พระเจ้าแกล้งรึป่าว ที่ไม่ให้ฉันได้เจอกับใครๆ เพราะคนๆนี้เขารอฉันมาโดยตลอดงั้นหรอ ฉันได้แต่น้ำตาคลอเบ้า ซาบซึ้งบอกไม่ถูก
"ขอบคุณนะ"
"แทนคำขอบคุณ พรุ่งนี้เที่ยงตรงเราเจอกันที่ร้านไอติมมุมประจำเธอนะ ที่รัก..."
.
.
และนั่นก็คือเดทแรก
มินโฮ เธอทำให้ฉันรัก....
อ้างอิงจาก: m.pantip.com