ครั้งหนึ่งแฟนผมเป็นชาวเขา

หลายปีมาแล้วที่ผมยังไม่เคยลืมเธอเลย จำได้ว่าครั้งหนึ่งผมมีเรื่องไม่สบายใจจากงานที่ทำและเบื่อผู้คนที่อยู่รอบข้างไปเสียหมด ผมเลยคิดที่จะปลีกวิเวกเพื่อไปอยู่ในป่าสักพักหนึ่งซึ่งตอนนั้นผมก็โสดอยู่สามารถที่จะไปใหนก็ได้ตามสะดวก ผมเลือกที่จะขึ้นไปอยู่บนเขาในจังหวัดเชียงราย โดยไปอยู่บนดอยแม่สะเรียงในตอนนั้น ผมต้องเดินขึ้นไประหว่างทางผมไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งมาเก็บชาเธอมากับเพื่อนของเธออีกสองคน แต่ผมไปคนเดียวเลยเข้าไปคุยกับเธอ สังเกตุดูว่าเธอเป็นคนผิวขาวถึงแม้จะอยู่ในป่าก็ตาม ได้ความว่าเธอและเพื่อนเป็นคนเผ่าเย้าถึงว่า ที่ผิวเธอขาวเพราะชาวเผ่าเย้ามีเชื้อจีนนี่เอง เธอก็อายุราว ๆ สิบแปดสิบเก้าปีนี่แหละส่วนผมก็ยี่สิบปลายๆแล้วเราเดินคุยกันไปเรื่อยๆ

รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างรู้สึกว่ามีความสุขตามประสาหนุ่มสาวซึ่งความรู้สึกแบบนี้มันขาดหายจากผมมานานแล้ว แล้วเธอก็ชวนผมไปที่หมู่บ้านเธอผมไม่ปฏิเสธเลยจึงเดินตามเธอไปอย่างว่าง่าย หมู่บ้านเธออยู่บนดอยสูงเธออยู่กับแม่โดยปลูกกระท่อมไม้ไผ่

แต่ภาคเหนือเขาเรียกตูบส่วนมากตามดอยตามเขาจะสร้างคล้าย ๆ กัน ผมเลยได้ใช้ชีวิตอยู่กับชาวเขาเผ่าเย้าตั้งแต่วันนั้น และมีเธอเป็นภรรยา โดยเป็นไปตามขั้นตอนของธรรมชาติ และหัวใจเรียกร้อง

แต่ปัญหาที่มันเกิดขึ้นภายหลังนี่สิครับสำคัญมากผมใช้ชีวิตอยู่บนเขาได้สามสี่เดือนผมเริ่มมองเห็นอนาคตว่าจะอยู่อย่างนี้คงไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เพราะผมเป็นคนเมืองมีการศึกษาพอประมาณอย่างน้อยก็อนุปริญญา จำเป็นจะต้องลงมาสู้ชีวิตในเมืองอีกสักตั้ง ครั้นชวนเธอลงมาด้วยเธอก็ไม่ลงมา ผมก็เห็นจริง กับเธอด้วยเพราะเธอไม่เคยเรียนหนังสือเลยหากเธอลงมาก็คงใช้ชีวิตในเมืองลำบาก ผมเลยจากเธอมาด้วยน้ำตา โดยสัญญาว่าหลังจากผมได้งานทำแล้ววันใหนผมมีเวลาหยุดผมจะขึ้นไปหาเธอซื้อของไปฝากเธอ ด้วยเหตุผลหลายประการ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้สามสิบกว่าปีแล้วผมไม่มีโอกาสเจอเธออีกเลยและไม่รู้ว่าเธอจะยังรอผมอยู่อีกหรืเปล่า

สาวเย้าที่รักของผม ( ขอรับรองว่าเป็นเรื่องจริงของผมที่ผ่านมาเกินสามสิบปีแล้วครับ )