เพราะทุกคนมีความทรงจำ

 ทุกอย่างล้วนแล้วมีเหตุผล 

การจากไปของคนๆหนึ่งก็เช่นกัน

ในวันที่คุณจะจากโลกนี้ไป มีสิ่งหนึ่งที่คุณไม่รู้ว่าคนที่อยู่ข้างๆคุณ นั่งรอคอยให้คุณได้ลืมตาขึ้นมา

คุณไม่รู้เลยว่าคนๆหนึ่งพยายามเรียกคุณจับมือคุณจนวินาทีสุดท้าย

คุณไม่รู้เลยว่าคนๆนั้นไม่ว่าจะทำอะไรจะมีความคิดที่จะทำเพื่อคุณเสมอ ไม่ว่าตอนคุณยังมีชีวิตอยู่จะคุณจะหายไปจากโลกนี้

คุณต้องรู้ไว้ว่าคนๆนั้นรักคุณมาก จนวินาทีนั้นมาถึงจริงๆ คือวันที่ เขาเรียกชื่อคุณคุณไม่ยอมตอบไม่มองหน้าเขา 

ใจของเขากะระวนกระวาย แต่ในความกระวนกระวายนั้นทำให้เขาทำอะไรไม่ได้ จนคุณได้นิ่งไป 

-สุดท้ายนี้อยากบอกคุณรู้ไว้ว่า ความรัก คำว่าเป็นห่วง คำว่าคิดถึง คำว่าห่วงหา มันทรมานกว่าการหายไป..

..ถึงคุณยายที่รัก