ความรัก ความเหงา หรือเราหลง (ตอนที่4 รักสามเส้า หรือเราโง่เอง)

     เมื่อเหตุการณ์มาถึงโรงแรมแล้วเป็นแบบนี้ ล.ทำเหมือนกักขังผมไม่ให้เข้าไปเล่น ไปคุย หรือไปร่วมกิจกรรมใดๆเลย ผมก็รู้สึกอึดอัด น้อยใจ ท้อใจ รู้สึกอยากจะออกจากห้องนี้ไปเร็วๆเหลือเกิน คิดแล้วก็เอาแค่กระเป๋าส่วนตัว ออกจากห้อง424นั้นลงมาข้างล่างทันที โดยที่ไม่ให้พวกเขาได้รู้เลย ข้างล่างติดกับที่จอดรถก็อากาศดี กว้างขวาง มีโต๊ะ-เตียงให้นั่ง-นอนพักผ่อน พอหายเครียดไปได้มาก นั่งเล่นโทรศัพท์และบันทึกอะไรไปเพลินๆอยู่พักใหญ่ ก็มีเสียงคนเดินออกมาจากลิฟท์ พูดมาแต่ไกล "แหม .. ตายูง หนีมาอยู่นี่เองนะ พวกเขาให้มาถามว่าจะออกไปเที่ยวชายหาดกี่โมง" ล.ถามผมพร้อมกับเดินมากับ อ. ผมอยากจะบอกความในใจที่ต้องหนีลงมา ก็คงไม่เหมาะ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่ จึงตอบไปว่า "อ๋อ.. ลงมาดูรถอ่ะ ออกไปบ่าย4โมงดีมั้ย นี่ก็เกือบ3โมงแล้วนะ" แล้ว ล.กับ อ.ก็ขึ้นลิฟท์ไป

     ผมจึงเข้ามาในรถผม เพื่อดูแลความสะอาดเรียบร้อยที่มีแต่เศษขนม สักพัก ล.ก็ลงมาคนเดียวเหมือนอาบน้ำแต่งตัวมาแล้ว มายืนข้างรถ สยายผม หวีผมที่เพิ่งสระมา รถก็เปิดประตูอยู่แล้ว เธอจึงเข้ามานั่งด้านหลังคุยกับผม ใส่เสื้อเกาะอกแบบเอวลอยสีเนื้อ และใส่กางเกงช้าง (ตามภาพที่ใส่ไปทะเล) ผมจึงเปิดพัดลมที่เบาะหลังให้เธอเป่าผม ซึ่งกำลังหวีอยู่ตลอด ไม่หยุด แล้วผมก็ข้ามจากเบาะหน้ามานั่งข้างเธอที่เบาะหลัง คุยกันเรื่องทางบ้าน มีตอนหนึ่งเธอบอกว่า  "... เวลาแม่เมาแล้ว หนูจะพูดหรือขออะไร ก็จะด่าอย่างเดียว จนเบื่อ ไม่อยากอยู่บ้าน.. " ผมถามว่า "แล้วเมื่อขามาเป็นไรจึงนั่งร้องไห้บนรถ" .... "ก็เพื่อนมันรุมกันด่าหนู หนูก็เสียใจ"  ผมเห็นเธอสยายผมที่ยาวเกือบถึงกลางหลังด้วยความเซ็กส์ซี่อยู่ข้างๆแบบนั้นก็อดใจไม่ไหวละครับ ดึงปลายผมด้านหลังเธอมาหอม โอบไหล่มากอด จูบที่หัวไหล่ แล้วก็ดึงหน้าเธอเข้ามาหอมฟอดใหญ่ เธอแค่ผลักผมออก ยังไมได้ลุกหนี คุยต่ออีกพักหนึ่ง แล้วจึงขึ้นห้องพักไป ผมตามไปทีหลังเพื่อพักผ่อนและเตรียมตัวไปชายหาด

     4 โมงกว่าจึงลงมาพร้อมกัน ล.ก็นั่งหน้ารถข้างผม ลงไปนั่งเปลที่ชายหาดก็นั่งข้างๆผม ถัดไปก็เป็น อ.ซึ่งคอยเอาใจ ล.ตลอดเวลาเหมือนคนรักกันแบบแฟนแท้ๆเลย แต่ก็พยายามเรียกแทนตัวเองว่าพี่ ว่่าน้องทั้งคู่ เหมือนจะหลอกให้ผมเชื่อว่าไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว แต่ก็ไม่เนียน ส่วน ก.กับ ท.ก็นั่งเบียดกันแบบคนรักอยู่ตรงกันข้ามกับผม แม่ค้าอาหารก็เดินชักแถวกันมาพร้อมแผ่นเมนูอาหาร มายืนล้อมโต๊ะ ผลัดกันเสนออาหารที่หลายหลากมาก ในฐานะที่ผมเป็นเจ้ามือ จึงถามคนสำคัญของผมก่อนว่าจะกินอะไร "เอาส้มตำกุ้งสด หอยแครง หอยนางรม ...  " ผมนึกรู้อยู่แล้วว่าเป็นของโปรดของ ล. และผมก็สั่งเบียร์ให้2ขวด ยังมีเด็กๆเดินมาขายของสารพัด ผมก็จะหันไปถาม ล.เสมอว่าอยากกินมั้ย พอเริ่มจะมืดก็มีแม่ค้าถือลูกโป่งที่มีแสงสีลูกเล็กๆอยู่ภายใน สวยมาก ล.เห็นแล้วจึงเรียกมาขอให้ผมซื้อให้ ท่าทางเธอตื้นเต้นและชอบมันมาก ช่วงนั้นเราทุกคนก็มีความสุขกันดี อากาศดี กินอร่อย อิ่มท้องคุยสนุก แต่เทวดาคงไม่เห็นดีด้วยรึป่าว พอทุ่มกว่าฝนก็เริ่มลงเม็ด ผู้คนรอบข้างเริ่มกลับ แม้เรายังไม่เต็มที่เลย ก็ต้องรีบกลับด้วย เบียร์เขากินกัน4คนหมดแล้ว จึงไปแวะซื้อเหล้าอีก1แบนกลับไปที่โรงแรม

    ผมเลิกกินเหล้าเบียร์มานานมากแล้ว แล้วในฐานะคนขับรถครั้งนี้ด้วย จึงไม่ร่วมวงกินด้วย พวกเขาจึงไปนั่งกินกันในห้อง แต่ก็ยังเดินเข้าออกมาเอาอาหารที่ตู้เย็นอยู่ห้องผมตลอดเวลา ก็ได้พูดคุยทักถาม ล.ได้บ้าง ล.และ ก.ใส่ชุดนอนที่ผมซื้อให้แบบคู่แฝดก็รู้สึกเป็นปลื้ม แต่เมื่อเข้าห้องนอนทีไรก็จะล็อคประตูทุกครั้ง ผมจึงถาม ล.ว่า "ทำไมต้องล็อคประตูด้วยเหรอ.." ล.ตอบผมแบบเสียงอ่อยๆเกรงๆว่า "ก็หนูกลัวตายูงจะแกล้งหนู" ผมยิ่งงงว่าเธอกลัวอะไรผมขนาดนั้น หรือเรากอดจูบเธอเมื่อตอนบ่ายในรถนั้น เป็นการแกล้งอย่างงั้นเหรอ .. ? เธอคิดยังไง ผมก็ยังไม่เข้าใจเลย แต่แล้วผมก็ต้องนอนข้างนอกอยู่คนเดียว ปัญหาไม่ใช่ผมอยากจะเข้าไปนอนด้วย หรือร่วมวงกินเหล้าด้วย เพราะเด็กพวกนี้กินกันจุ๊บๆจิ๊บๆก็เลิกแล้ว ประตูก็เปิดทิ้งไว้ให้โล่งๆให้มองเห็นกันผ่านไปมาสบายๆไม่เห็นเป็นไร ทำไมต้องปิดกั้นอย่างจริงจัง เหมือนกักขังให้ผมอยู่ข้างนอกคนเดียวแบบนี้ รู้สึกท้อ และน้อยใจมากๆ นอนเครียด ตาแข็งไม่หลับง่ายๆเลย

   พวกเธอตื่นแต่เช้า ผมก็รู้สึกตัวแต่นอนเงียบ พวกเธอค่อยๆเปิดปรธตูย่องออกมาเหมือนเกรงใจว่าผมจะตื่น ผมก็นึกในใจว่า กับแค่นี้มาทำเป็นเกรงใจ แต่ที่ทำร้ายจิตใจเราแค่ไหนคิดกันบ้างมั้ย ยังคิดติดใจว่าเมื่อคืนนี้ นังเด็กทอมมันจะทำอะไร ล.บ้างหรือเปล่า ที่โรงแรมนี้ไม่มีอาหาร เราจึงกินอาหารแห้งที่เตรียมมาไว้ มีผมคนเดียวที่กินกาแฟ ลงมาเช็คเอ๊าท์เกือบเที่ยง ทางโรงแรมให้แผนที่และแนะนำให้ไปดูลิงที่เขาสามมุก เราจึงตรงไปที่เขาสามมุกที่อยู่ไม่ไกลเลย สนุกกับความทะลึ่งทะเล้นของลิงพวกนี้กัน ซื้ออาหารมาไม่ทันให้มันก็วิ่งมาแย่งไปจากมือแล้ว เปิดกระจกรถไม่ได้เลย ต้องแค่แง้มๆส่งอาหารให้เท่านั้น สนุกกันแล้วก็ตรงไปบางละมุง แต่ก็แวะร้านอาหารข้างทางก่อน ผมพา ล.ไปที่แม่ค้าให้เลือกสั่งอาหารที่ ล.อยากกินเพื่อตามใจเธอ อิ่มกันแล้วจึงไปส่ง ท.ที่ปั๊มน้ำมันที่ทำงานตอนบ่ายๆ

    เดินทางกลับทางสายมอเตอร์เวย์(7) ทั้ง3คนนั่งเบาะหลัง และเล่นหยอกล้อกันสนุกสนาน ล.เป็นคนที่ความคิดและความรอบรู้ไม่ค่อยทันเขา จึงถูก ก.และ อ.รุมกันแกล้งบ่อยๆ ครั้งนี้เล่นกันแรงจนเธอร้องว่า "ตายูง ช่วยหนูด้วย ..." ผมก็แค่ชลอรถและชำเลืองไป "เป็นไรเหรอ.." 2คนนั่นจึงหยุด มันเป็นความรู้สึกที่อยากจะปกป้องดูแลเธอ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้มาก แล้วก็นอนหลับเงียบกันไป จนถึง กทม.บอกว่าหิวกัน จึงแวะเข้าไปห้างประจำของเรา ล.ก็ถือลูกโป่งแสงสีแว็บวับเข้าไปด้วย เพื่อนๆหัวเราะกันเธอก็ไม่สน กินข้าวแล้วไปส่งทั้ง3ลงในหมู่บ้านตอนค่ำๆ เห็นมีเหล้ายังเหลือมาจากโรงแรมครึ่งแบน ถามว่าใครจะเอาไปมั้ย อ.จ้องตาเป็นมันบอกว่า "หนูเอาไปเอง"  อ.อายุน้อยสุดแต่กินเหล้าเก่งเขาหมด ขาไปก็ยังมีน้ำท่อมไป1กลม เธอยังแอบดูดบุหรี่อยู่หลังผมในรถตลอดทาง ครั้งหนึ่ง ล.เคยพูดว่าอยากจะซื้อบุหรี่ไฟฟ้าให้ อ. ฟังเหมือนอยากจะขอเงินจากผมไปซื้อของให้คนที่ตัวเองรัก รู้สึกเจ็บนิดๆ มันเหมือนคนที่ขอให้เติมเงินโทรศัพท์แล้วไปโทรคุยกับคนที่รัก ประมาณนั้นเลย และ อ.ยังเล่นกัญชาบางครั้งด้วย เพราะเธอเป็นทอมรึป่าว จึงพยายามทำตัวให้เป็น Bad Boy

    เมื่อกลับมาแล้ว ล.ก็ยังชวนผมไปห้างพร้อมกับ ก.อยู่หลายครั้งผมก็ไม่เคยขัดใจ ล.กับ ก.บ้านอยู่ใกล้กัน แต่ อ.ที่เป็นทอมนั้นอยู่อีกฝั่งของแม่น้ำต้องนั่งเรือข้ามฟาก ผม ล. และ ก.จึงไปไหนด้วยกันเสมอ เวลาเหงาๆผมก็จะแชทไปซักถามด้วยความเจ็บปวดในหัวใจถึงความสัมพันธ์ของเธอกับ อ.และตัดพ้อต่อว่าที่ ล.ทำห่างเหินผมแล้วไปสนิทกับ อ. เธอก็จะพูดเสมอว่าไม่มีอะไรกัน นอนผู้หญิงด้วยกัน3คน แต่ละคนก็พูดไม่ตรงกัน ซึ่งผมก็แน่ใจแล้วว่า ก.นอนกับ ท.จนได้เสียกันแล้ว และอีกไม่กี่วัน ก.ก็มาชวนให้ผมไปบางแสนอีก เซ้าซี้ชวนอยู่หลายครั้ง ยิ่งแน่ใจได้ว่าเขาเป็นผัวเมียกันแล้ว ทีแรกก็คิดว่าคนเราไม่ควรโง่เป็นครั้งที่2 ยังไงก็จะไม่ให้ อ.แฟนทอมของ ล.ไปด้วยอีกแล้ว ผมบอกยังไงก็ไม่ให้ อ.ไปด้วย ขอให้ ล.หาเพื่อนหญิงคนอื่นไปแทน ล.ก็ทั้งอ้อนวอนและขอร้อง โดยมี ก.ช่วยร่วมขอร้องด้วยอีก เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน คงปรึกษากันมาแล้ว ก.ก็คงติดแฟนอยากพบใจจะขาด ล.ก็ติดความสนุกสุขสบายและมีความสุขกับแฟนทอมของเธอ มีแต่ผมที่ต้องเสียใจ เสียเงิน อกหักเพราะทอมอายุแค่15มาแย่ง ล.ไปจากผม ล.ถึงขนาดบอกว่าถ้าไม่ให้ อ.ไปเธอก็จะไม่ไป ถกเถียงเรื่องนี้กันอยู่หลายวัน ด้วยความรักที่ผมจริงจังและยังคิดหวังต่อ ล. คิดว่าเธอคงยังไม่ได้จริงจังกับ อ.มากนัก และ อ.ก็เป็นแค่ทอมเด็กๆ ผมน่าจะมีความหวังบ้าง ขอยอมเจ็บเพื่อตามใจเธออีกสักครั้ง แต่มีข้อแม้อยู่ 3อย่าง ที่ผมจะยอมเจ็บปวดเอง ผมจะเสียสละเพื่อให้พวกเธอมีความสุขกันให้เต็มที่ โดยเฉพาะ ล.คนที่ผมยังรักอยู่เสมอ

     โปรดติดตามตอนต่อไป ที่มันหนักขึ้นเรื่อยๆ