ประสบการณ์เจอผีหลอกครั้งแรก

วันนี้ผมจะมาแชร์ประสบการณ์จริงเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับให้ฟังกันครับ เรื่องจริงที่ผมเจอเองมากับตัว

หลายๆคนมีทั้งเชื่อและไม่เชื่อว่าสิ่งลี้ลับพวกนี้จะมีจริงหรอ ผมจะเล่าที่ผมเจอมาให้ฟังกันครับ

        ผมจะย้อนกลับไปตอนนั้นผมอายุประมาณ 19ปี เป็นเด็กวัยรุ่นในหมู่บ้าน แต่ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่อ.เมืองของจังหวัด

เพราะไปเรียน ปวส.ที่นั่น ตอนนั้นผมอยู่ ปวส.1 ช่างกล เรียน จันทร์-เสาร์

       และเดือน1ผมจะกลับบ้านครั้งสองครั้งต่อเดือนกลับเย็นวันเสาร์หลังเลิกเรียน หมูบ้านผมกับอ.เมือง ห่างกัน80กว่าโลโดยผมมีมอเตอร์ไซค์ไปกลับไม่ได้ใช้รถประจำทาง

        หมูบ้านผมถือว่าห่างไกล ติดภูเขา มีอ่างเก็บน้ำ มีน้ำตก ติดชายแดนเขมร ถือว่าป่ายังค่อนข้างสมบุรณ์ มีถนนดำ มีไฟฟ้าเข้าแล้ว แต่ช่วงนั้นหมู่บ้านผมยังไม่มีโทรศัพท์ใช้กันสักหลัง ทั้งตู้โทรศัพท์และตู้สาธารณะ 

       มีช่วงนึงที่ผมต้องเดินทางกลับบ้านเพราะว่าช่วงหยุดต่อเนื่องสองถึงสามวัน ไปช่วยพ่อแม่ทำงานและจะได้เงินมาใช้ที่ในเมือง

ที่บ้านมีอาชืพรับจ้างตัดตั้นไม้ แล้วแต่ใครจะจ้างตัดเพราะมีเลี่อยยนต์ ตัดไม้แปรรูปเป็นแผ่น เป็นเสา เป็นวงกบ และที่บ้านก็ทำเตาอบเพื่อเผาถ่านขายด้วย การตัดตันไม้พวกนี้จะออกไปตัดอยู่2เวลา คือ เช้ามืดถึง 3โมงเช้า และ 5โมงเย็นถึง4-5ทุ่ม

       วันอาทิย์ที่ผมกลับบ้านน่าจะเป็นวันพระนะดวงจันทร์เต็มดวง เย็นวันนั้นคนในหมู่บ้านได้จ้างให้พ่อผมไปตัดตั้นไม้และแปรรูปเป็นแผ่นให้ พ่อก็พาผมกับแม่ไป โดยใช้รถมอไซค์พ่วงด้วยรถเข็นข้างหลังโดยไปตั้งแต่4โมงเย็นเพราะอยู่ไกลจากหมู่บ้านเข้าป่าไปลึกพอสมควรหากจากทางหลักพอประมาณแต่ยังไม่ถึงอ่างเก็บน้ำที่เคยเป็นแหลงท่องเที่ยวสมัยผมเด็กๆ ทางที่ไปตัดไม้จะถึงก่อนโค้งหักศอกเล็กน้อยก่อนะะลงอ่างเก็บน้ำ และมักจะมีการเกิดอุบัติเหตุบ่อยๆ ทางเข้าที่ผมไปตัดจะมีตั้นไม้ใหญ่ 2 ต้น อยู่ข้างทางทั้ง2ฝั่ง มองไปเหมือนเวลาขี่รถไปจะมองเห็นเหมือนอุโมงเลย ทางที่ผมเลี้ยวไปจะเป็นทางเล้กๆไว้สำหรับรถไถเข้าไปเป็นทางดิน ขุขละ ทางเข้าก็ช้างตันไม้ใหญ่ที่ว่า และต้นฝั่งนี้จะมีศาลพระภูมิ สังเกตุดีๆจะเห็น จะไม่ใหญ่มาก แต่มีมานานแล้วผมจำความได้ก็เห็นแล้ว จะเก่าๆหน่อย ขี่มอไซค์เข้าไปอีกลึกพอสมควรแต่ไม่ได้เอามอไซน์เข้าไปด้วยจอดไว้ไม่ไกลจากต้นไม้ใหญ่และถนนใหญ่มากนัก ถนนก็แบบเป็นคลื่นล่องปลูกมันสำปะหลังลำบากนิดๆต้องลากรถเข็นเข้าไปต่อ

        เย็นวันนั้นตัดกันยากพอสมควร ไม้แข็งมาก กว่าจะเสร็จเป็นเวลา 4-5ทุ่มแล้ว แบบมันเหลือนิดนึงจะเล่งให้เสร็จพรุ่งนี้จะไม่ต้องมาเก็บอีก หลังจากที่เสร็จก็เก็บของถอดเลี่อยยนต์แล้วก็เอาใส่รถเข็นแล้วเข็นออก ตอนแรกผมกับแม่เข็นออกมา ส่วนพ่อยังไม่ออกให้พวกผมออกมาก่อนแกเก็บไม่แปบนึง ผมก็เข้นกับแม่ออกมา ปมเลยบอกแม่เข็นคนเดียวนะผมออกไปเตรียมสตาร์ทรถมอไซค์ก่อน เดินออกไปก่อนคนเดียว เพราะวันนี้สว่างดวงจันทร์เต็มดวง ให้แม่เข็นรถมาตามหลัง พอถึงรถผมก็เตรียมรถ หันหน้ารถสตาร์ทรอเสร็จสับ นั่งค่อมรถรอแม่มา

  และทันไดนั่นเอง.................ได้มีเสียงร้องออกมาว่า ช่วยด้วย..ช่วยด้วย..ช่วยด้วย..เป็นเสียงผู้หญิงที่อายุยังไม่เยอะแต่รับรู้ได้ว่าเสียงจะเย็นเยือกนิดนึงและเจ็บปวดเหมือนแบบเจ็บมาก....ยังแยกไม่ออกว่าเสียงคนรึไม่ใช่คน ผมก็ไม่ได้เอะใจ พอได้ยินก็เอาขาตั้งรถลงคิดว่ารถคงแหกโคงหักศอกโค้งที่ผมพูดถึงก่อนหน้าอาจจะมีวัยรุ่น ที่พากันมาเที่ยวอ่างเก็บน้ำ แล้วเกิดประสบอุบัติเหตุ ผมก็ว่าจะออกไปดูเพื่อที่จะไปช่วยแผื่อช่วยอะไรได้

        แต่..............เดี๋ยวก่อนพึ่งจะเอาขาตั้งลง ก็ได้มีเสียงร้องออกมาว่า ช่วยด้วย.....ช่วยด้วย.....ช่วยด้วย..... รอบนี้เสียงลากยาวกว่าครั้งแรก แล้วเย็นกว่าเดิมมากเจ็บปวดกว่าเดิมมากผมเริ่มแยกออกแล้วไม่น่าใช่เสียงคน พอได้ยินครั้งนี้ผมเริ่มรู้สึกแปลกๆๆและรู้แหลงที่มาของเสียงเลยว่ามาจากจุดไหน คือจุดที่ศาลพระภูมิตั้งอยู่ไต้ต้นไม้ใหญ่นั่นเอง ผมคิดในใจใครมันมาแกล้งกูวะ ผีรึคนวะ เริ่มสับบนละ ใครมันจะมาแกล้งวะ รึเป็นผีวะ เริ่มหวัน คิดเพื่อที่จะให้มีสติ ผีรึคนเป็นผีหลอ กูจะจับทำเมียเลยมึง แค่คิดในใจนะ ทะลึ่งดันคิดเพื่อปลุกใจแบบนี้

        และ..........ทันใดนั้นคิดพึงจบ มาอีกแล้วครับ เสียงร้องออกมาว่า ช่วยด้วย.........ช่วยด้วย..........ช่วยด้วย........รอบนี้เสียงโครตหลอนและเย็นมากไม่ใช่เสียงคนแน่นอน และจุดที่เสียงมาจุดเดิมเลย รอบนี้ไม่ได้มีแค่คำว่าช่วยด้วย.........ช่วยด้วย..........ช่วยด้วย........ที่เย็นและหลอนกว่าเดิม พอหมดคำว่าช่วยด่วย คำสุดท้ายแล้ว...........มันมีเวียงหัวเราะของเธอ ฮะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ..........แบบหวีดร้องสะใจมาก ทันใดนั้นนนนน เสียงหัวเราะสิ้นสุดลง อากาศข้างกายผมเหมือนมีลมพัดผ่านเย็นมาก ขนผมลุกตั้งขึ้นโดนที่ผมไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรและก็เหตุการเกิดพร้อมกันกับนกที่อยู่ในต้นไม้ใหญ่อีกต้นหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกันนั้นได้แตกตื่นร้องลั่นเสียงดังสนั่นได้บินออกไปจากต้นไม้ แต้ต้นไม้ใหญ่ที่เกิดของเสียงและมีศาลเจ้าที่เล็กๆเก่าๆ เหมือนว่าไม่มีนกนอนที่ต้นนี้เลย เหตุการที่เกิดพร้อมกัน เสียงหัวเราะที่แบบแบบหวีดร้องสะใจมาก ดังขึ้น นกแตกออกจากรัง ขนผมลุกแบบไม่รู้ตัว และทันใดนั้น.......ใจผมตกลงถึงตาตุ่ม ผมรู้ซึ้งเลยว่าใจตกถึงตาตุ่มคืออะไรเป็นยังไง ตอนนั้นจิตผมหลุดมากกกกกแบบหลอนไปเลยไม่รู้จะทำยังไงดีจิตใจหวาดกลัวไม่มีสมาธิหลอนไปหมด ฉุดคิดขึ้นได้ เรามากับแม่นี่ ร้องเรียกแม่เลยครับ แบบสุดเสียงเลย ร้องแบบหวาดกลัวเหตุการที่เกิดตั้งแต่ต้นนั้นคือผมอยู่ท่าเดิมขยับไปไหนไม่ได้นั่งท่าที่เอาขาตั้งมอไซค์ลงนั่งค่อมรถอยู่ พอเรียกแม่ออกไปได้สติก้กลับมามี แล้วเรียกแม่ตลอด...จนแม่มาถึงก็เอารถเข็นค่อมเบาะแม่ถามเป็นอะไรถึงเรียก แกถามผมก็บอกปะะะะะะะออกไปกันก่อน แกก็ถามทำไมแบบสงสัยทำไมนกมันแตกจากรังตอนกลางคืนเสียงดังลั่นเลย ผมเลยบอก กลับบ้านก่อนเดี่ยวเล่าให้ฟัง แต่ว่า ทางที่ผมจะออกไปนะสิ มันต้องผ่านต้นไม้และศาลเจ้าที่นั่นคิดในใจถ้ามันโผ่ออกมาจะทำยังไง....ใบหน้าอาบเลืดผมยาวๆๆๆๆมาให้เห็นจะทำยังไงแค่คิดก็หลอน คิดสักพักนึงตัดขี่นถออกใจเต้นรัวมากกกก ขับออกไปไม่หันไปมองมันเลย มองออกไปอีกข้าง พอไปถึงบ้าน เล้าให้แม่ฟังว่ามันเป็นไง เกิดอะไร แล้วแม่ก็บอกว่าไปรับพ่อด้วย บอกม่ายๆๆๆๆๆไปออกมาได้ดีแค่ไหนแล้วๆๆๆๆ ให้นองไปน้องก็ไม่ไป เลยพาน้องไปด้วยเลย ไปถึงขี่ผ่านกดแตรให้ได้ยินว่ามาแล้วแล้วขับผ่านแล้ววนกลับมาอยุ่สองสามรอบไม่จอด เป็นความสยองครั้งแรกที่ผ่านมันมาได้ ใครไม่เคยโดนจะรับรู้ความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้