หัวใจบ่มรัก ตอนที่ 4 พนักงานใหม่กับตำแหน่งที่คาดไม่ถึง (1)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
ตอนที่ 4
พนักงานใหม่กับตำแหน่งที่คาดไม่ถึง
“มานี่เลย เป็นเด็กเป็นเล็กใครสั่งใครสอนให้แต่งตัวแบบนี้ฮ้า!”
พศวัตถามห้วนกระด้างอย่างไม่พอใจ หลังจากลากร่างบางของวรรณวลีที่ออกอาการขัดขืนเล็กน้อยออกมาคุยกันตามลำพังนอกผับได้สำเร็จ
“ฉันจะแต่งตัวยังไงมันก็เรื่องของฉัน คุณเกี่ยวอะไรด้วย”
ถามกลับด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าไม่พอใจพร้อมสะบัดแขนให้หลุดออกจากการเกาะกุม และมันก็หลุดอย่างง่ายดายเมื่อเจ้าของมือใหญ่กำลังนิ่งอึ้งกับคำถาม
วรรณวลีมองปฏิกิริยาคนตรงหน้าแล้วทำเสียงหึขึ้นจมูกพร้อมเบ้ปาก อย่างไม่รู้จะทำอะไรดีไปกว่านี้ จากนั้นก็หมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปข้างใน แต่ก็ถูกมือใหญ่คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน
“เกี่ยวสิพี่เป็น…เป็น…”
วรรณวลีเอียงศีรษะเลิกคิ้วจ้องมองใบหน้าคมสันที่ตอนนี้มีความลังเลปรากฏเด่นชัดกับสิ่งที่กำลังจะพูดออกมาอย่างลุ้นระทึก แต่สุดท้ายเธอก็ต้องถอนหายใจกระชากแขนกลับอย่างผิดหวังกับคำตอบที่ได้ยิน
“เป็นพี่ชายเราไง พี่ชายห่วงน้องสาวที่แต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้มันผิดตรงไหน”
บอกออกไปท่ามกลางความโล่งใจของตัวเอง เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแค่คำว่า ‘พี่ชาย’ ทำไมเขาถึงได้เอ่ยมันออกมายากเย็นหนักหนานักก็ไม่รู้
“ฮึ! ก็แค่พี่ชายข้างบ้าน ฉันไม่สนหรอกนะคะ ขนาดพ่อกับแม่ของฉันท่านยังไม่ว่าสักคำ ถ้าคุณจะลากฉันมาคุยเรื่องแค่นี้ฉันขอตัว”
“พี่ไม่ให้เปรี้ยวกลับเข้าไป” ร่างสูงกระโดดเข้ามาขวางทางเอาไว้
“เอ๊ะ! คุณมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน ถอย!”
หญิงสาวทั้งผลักทั้งทุบแต่ร่างสูงตรงหน้าก็ไม่มีท่าทีว่าจะขยับเขยื้อน วรรณวลีเงยหน้าถลึงตามองเขาอย่างมีโมโหก่อนจะผลักอกกว้างแรงๆ เป็นการส่งท้าย จากนั้นก็เดินเลี่ยงแต่ไม่ว่าเธอจะเลี่ยงไปทางซ้ายหรือขวาร่างสูงที่ก่อนหน้านั้นเคยนิ่งปักเป็นหลักกิโลก็กระโดดขวางทุกครั้งไป
“นี่คุณ!”
“กลับบ้านพร้อมกับพี่เดี๋ยวนี้”
“อยากกลับก็กลับไปคนเดียวสิ”
“โอ๊ย!”
ชายหนุ่มร้องลั่นพร้อมกับยกแขนที่จู่ๆ วรรณวลีก็เข้ามาคว้ามันไปกัดจนจมเขี้ยวปล่อยเรียวแขนเล็กมาลูบปอยๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างบางที่ตอนนี้ถอยหลังเดินห่างอออกไปด้วยรอยยิ้มเยาะอย่างคาดโทษ
“สมน้ำหน้า ต่อไปอย่ามายุ่งกับฉันอีก”
“ไม่ยุ่งหรอกถ้าเราไม่ใส่ชุดที่บ้าๆ นี้มาเที่ยว ไม่มีแล้วยังอยากจะโชว์”
เมื่อทำอะไรไม่ได้พศวัตจึงเลือกใช้คำพูดเหน็บแนมหวังจะให้ได้ผลตามที่ตัวเองหวัง แต่ผลที่ได้กลับตรงกันข้ามเมื่อวรรณวลีที่กำลังเดินฉับๆ จะเข้าไปข้างในหยุดชะงักหันขวับมาจ้องเขาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อแล้วตวาดแว้ดอย่างมีโมโห
“ไอ้ตาแก่บ้า! ไม่น่าดูฉันก็ไม่ได้ขอร้องให้คุณดูสักนิด…จะไปตายที่ไหนก็ไปเลยไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”