หัวใจบ่มรัก ตอนที่ 3 ออกอาการ (2)

บอร์ด นิยาย เรื่องเล่า เนื้อหาโดย maikwan

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

+++++++++

นายอายุธกำชับอย่างเป็นห่วง ถึงอย่างนั้นเมื่อปรายตามองไปที่ชุดของลูกสาวครั้งใดท่านก็ยังคงถอนหายใจและส่ายหน้าไม่ชอบใจนัก แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้
“เข้าใจค่า งั้นเปรี้ยวไปก่อนนะคะ”
เอ่ยจบหญิงสาวก็หอมแก้มบุพการีทั้งสองคนละฟอด ก่อนแกว่งกุญแจรถซุปเปอร์มินิป้ายแดง ที่เมื่อวานบุพการีทั้งสองทำเซอร์ไพรส์ด้วยการพาเธอไปโชว์รูมเพื่อรับรถที่จองเอาไว้ ซึ่งเป็นรุ่นและยี่ห้อที่เธอเคยเกริ่นๆ เอาไว้ว่าอยากได้เป็นของขวัญในวันที่เรียนจบและเดินทางกลับเมืองไทย เดินออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์ดี ผิดกับคนเป็นพ่อที่ออกอาการหวงและห่วงเกินกว่าเหตุทุกครั้งที่คนเป็นลูกสาวจะออกไปเที่ยวกลางคืน

ทันทีที่วรรณวลีเคลื่อนรถเข้ามาจอดหน้าผับ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าถือที่วางอยู่เบาะข้างคนขับก็ดังขึ้น มือบางเอื้อมไปคว้าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพอเห็นชื่อเพื่อนในก๊วนโชว์หราก็เปิดยิ้มก่อนจะกดรับ
“ว่าไงยัยนิ่ม”
กรอกเสียงลงไปตามสายพร้อมกับขยับตัวลงจากรถแล้วล็อก ก่อนจะก้มดูความเรียบร้อยของตัวเองพลางขยับชุดให้เข้าที่เข้าทาง
“แค่นี้นะแก ฉันกำลังจะเข้าไปข้างในแล้ว”
วรรณวลีกดวางสาย แล้วหย่อนโทรศัพท์มือถือรุ่นทันสมัยกลับลงไปไว้ในกระเป๋าตามเดิม พร้อมกับรีบเดินตรงไปยังประตูทางเข้าผับที่เพื่อนๆ ในก๊วนรออยู่

ดวงตากลมโตที่ถูกบรรจงตกแต่งด้วยอายแชโดว์ไว้อย่างสวยงาม และวันนี้หญิงสาวอยากจะให้ดูเปรี้ยวนิดหนึ่งสีที่ใช้จึงค่อนข้างเข้มกว่าปกติ กวาดสายตามองหากลุ่มเพื่อนและไม่นานริมฝีปากอิ่มก็ระบายยิ้มออกมา เมื่อฐานีย์หรือนิ่มสาวสวยหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของเธอลุกขึ้นโบกมือเรียกพร้อมกับเดินเข้ามาหา
“ทางนี้ยัยเปรี้ยว”
“โทษทีมาช้าไปหน่อย แล้วนี่ทุกคนมาครบกันหมดยัง”
วรรณวลีเดินเข้าไปควงแขนแล้วยื่นหน้าเข้าไปถามข้างๆ ใบหูของเพื่อนรัก เนื่องจากเสียงเพลงในนี้ค่อนข้างดัง ถ้าคุยกันธรรมดาอาจจะไม่ได้ยินหรือสื่อสารกันไม่เข้าใจ
“ครบหมดแล้วย่ะ แกมาคนสุดท้าย…ว่าแต่คืนนี้สวยนะเธอ แอบเซ็กซี่เล็กๆ ด้วย แต่รู้สึกผมยาวๆ ของแกจะบังจนเกือบมิด มีของดีก็โชว์หน่อยสิยะ”
ว่าแล้วฐานีย์ก็รวบผมที่วรรณวลีตั้งใจเอามาไว้ข้างหน้าให้มันไปสยายอยู่ด้านหลังแทน ก่อนจะมองอย่างชื่นชมเพราะวรรณวลีใส่ชุดนี้แล้วดูสวยมาก อีกทั้งเซ็กซี่กำลังดี
“ก็ไม่อวบอึ๋มเลยไม่ค่อยอยากจะโชว์ เดี๋ยวคนมองจะฝันร้าย”
“ฝันดีล่ะไม่ว่า ดูสิผู้ชายแถวนี้มองแกตาปรอยเลย”
ฐานีย์พยักพเยิดให้วรรณวลีมองรอบๆ ตัว วรรณวลีก็เลยแอบเหล่ตามองตามแล้วก็เป็นจริงดั่งเพื่อนว่า และสายตาบางคนยังมองอย่างกับจะเปลื้องผ้า
“ฉันว่าเราไปกันเถอะ ขืนอยู่ตรงนี้นานๆ เป็นฉันเองแหละที่จะฝันร้าย”
วรรณวลีทำท่าแขยงก่อนจะยกมือขึ้นดันหลังเพื่อนให้เดินนำไปที่โต๊ะ ฐานีย์เห็นแล้วก็ได้แต่ปิดปากหัวเราะคิกคักและเอ่ยปากแซวไปจนถึงโต๊ะที่มีเพื่อนในก๊วนอีกสี่คนรอยู่