วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 13 ผู้หญิงปากแข็ง (2)

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

+++++++++

“บอส!” เธออุทานพร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำหัวใจเต้นรัว

             “อื้อ” คนถูกเรียกครางพร้อมกับกอดกระชับอ้อมแขนซุกหน้ากับแผ่นหลังของมัตสยาหลับตาอย่างมีความสุข

             “ทำไมถึงมานอนตรงนี้ล่ะคะ” มัตสยาเอี้ยวตัวมองคนที่กอดเธอไม่ยอมปล่อยแล้วรีบหลบสายตาเมื่ออีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นมา

             “กลัวกลิ้งทับน้องของขวัญน่ะ เห็นที่ข้าง ๆ คุณว่างพอนอนได้เลยมานอนด้วย อุ่นดีออก” พูดเพียงเท่านั้นชายหนุ่มก็หลับตาซบแผ่นหลังของมัตสยาต่อ

             “บอส...ลุกได้แล้วค่ะ” หญิงสาวพยายามแกะแขนที่โอบรอบเอวของเธอเอาไว้พร้อมกับขยับตัว ทว่ายิ่งขยับเขาก็ยิ่งรัดแน่น

             “ขอนอนต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ วันนี้ไม่มีงานใช่ไหม” ชายหนุ่มต่อรองเสียงอู้อี้

             “ค่ะ”

             “นั่นแหละตื่นสายหน่อยจะเป็นไรไป นอนต่อเถอะ” วาทีคะยั้นคะยอ

             “มัทตื่นแล้วนอนไม่หลับหรอกค่ะ ถ้าบอสจะนอนก็นอนไป แต่ปล่อยมัทก่อนได้ไหมคะ” มัตสยาไม่กล้าดิ้นแรงเพราะกลัวลูกสาวตื่น

             “ไม่ปล่อยได้ไหม มันอุ่นดี”

             น้ำเสียงที่ฟังดูออดอ้อนนั้นทำให้มัตสยาแอบปรายตามองเจ้านายที่ไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้ได้แล้วอมยิ้ม อยากใจอ่อนแต่ก็ต้องห้ามตัวเองเอาไว้ ก่อนจะทำเสียงเข้มเข้าสู้ “ไม่ได้ค่ะ มัทต้องรีบไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนยัยหนูจะตื่น”

             “เฮ้อ! คุณนี่นะ ดื้อจริง ๆ” วาทีถอนหายใจแล้วจับหญิงสาวให้หมุนตัวมาเผชิญหน้ากัน และด้วยความที่เพิ่งตื่นทำให้มัตสยายกมือขึ้นบังหน้าตัวเอง มองลอดผ่านระหว่างนิ้วก็เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังกลั้นขำอยู่ เลยอดไม่ได้ที่จะถามเสียงเขียว “อะ อะไรคะ”

             “ผมเพิ่งรู้นะว่านอนแล้วตื่นขึ้นมาเจอใครสักคนแบบนี้มันก็รู้สึกดีเหมือนกัน” ชายหนุ่มว่าพลางกอดกระชับร่างสมส่วนที่นอนตัวแข็งทื่อ

             “ไม่เชื่อหรอกค่ะว่าไม่เคยตื่นแล้วมาเจอผู้หญิงบนเตียงน่ะ” มัตสยาไม่รู้ตัวเลยว่าน้ำเสียงเง้างอดที่พูดออกไปนั้นมันทำเอาวาทีถึงกับหลุดยิ้มออกมา

             “หึงเหรอ”

             “ไม่ใช่ค่ะ” มัตสยาลดมือลงพร้อมกับปฏิเสธเสียงสูง วาทีเห็นความลนลานนั้นแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “แต่มันคนละความรู้สึกนี่ อดีตแก้ไขไม่ได้ แต่ปัจจุบันกับอนาคตผมกำหนดมันได้นะ ว่าที่ตรงนี้จะให้ใครอยู่” ชายหนุ่มยกนิ้วขึ้นจิ้มหน้าผากคนที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเองเบา ๆ

             “เห็นตอนทำงานเนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ปากหวานใช่เล่นนะคะ”

             “ชิมดูไหมล่ะ”

             “หื้อ” มัตสยาส่ายหน้าปฏิเสธอย่างไว ใจเต้นรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก และแทบกลั้นใจตายเมื่อชายหนุ่มคะยั้นคะยอ

             “น่าชิมหน่อยเถอะ”

             “ไม่เอาค่ะเกรงใจ” มัตสยาคิดว่าตัวเองปฏิเสธเสียงหนักแน่น ทว่าจริง ๆ แล้วมันทั้งสั่นและแผ่วเบา

++++++++

อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ

ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304

เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834

Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2