ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

 

 

+++++++++

 

“...” มัตสยาที่อุ้มลูกน้อยขึ้นจากทรายหันมาขมวดคิ้วมองอย่างไม่แน่ใจว่าเมื่อครู่เธอหูฝาด หูแว่วหรือฟังผิดกันแน่ และจากท่าทางนั้นทำให้วาทีลุกขึ้นเดินไปยืนตรงหน้าหญิงสาวแล้วพูดย้ำมันอีกครั้ง

“มาแต่งงานกันไหม”

“ฮ้า!” มัตสยาอุทานก้าวเท้าถอยหลังไปถึงกับสะดุด จนวาทีต้องคว้าเอาไว้พร้อมกับตำหนิเล็กน้อย

“ระวังหน่อยสิ มาผมช่วยอุ้ม” จากนั้นก็คว้าหนูน้อยในอ้อมแขนของมัตสยามาไว้ในอ้อมแขนของตัวเอง โดยที่หญิงสาวยังคงนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นทราย

“บอสล้อเล่นใช่ไหมคะเนี่ย” มัตสยาถามเสียงแผ่ว ตอนนี้ในหัวมันตีกันมั่วไปหมด

“คนอย่างผมเคยล้อเล่นหรือไง” วาทีนั่งยอง ๆ มาบอกกับหญิงสาวด้วยสีหน้าจริงจัง ก่อนจะยกยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน “คุกเข่าขนาดนี้ไม่แต่งไม่ได้แล้วนะ”

“มัทแค่หมดแรง...” หญิงสาวปฏิเสธด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ แต่ก็ยื่นมือไปจับมือของชายหนุ่มที่ยื่นออกมาเพื่อฉุดเธอให้ลุกขึ้น

“ถึงผมอยากจะอุ้ม แต่มือไม่ว่างแล้วสิ” วาทีบอกติดตลก ซึ่งมัตสยาที่แม้จะเขินก็ยังไม่วายย่นจมูกใส่เขาอย่างหมั่นไส้

“ไม่ว่าจะผู้หญิงที่เข้าหา หรือที่คุณนายหาให้ สวย ๆ รวย ๆ และดีกรีไม่ธรรมดาทุกคนเลยนะคะ”

“แล้ว...” วาทีเลิกคิ้วมอง ที่จู่ ๆ มัตสยาก็มาพูดถึงบุคคลที่ไม่น่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่เธอและเขากำลังพูดคุยกันอยู่

“แล้วทำไมต้องเป็นมัทล่ะคะ” เธอถามออกไปอย่างข้องใจ เพราะไม่ว่าจะมองมุมไหนองศาใด เธอก็เทียบผู้หญิงเหล่านั้นไม่ติดในทุก ๆ ด้าน

“คุณเคยพูดเองนี่ว่าถ้าเราสองคนเป็นแฟนกัน เรื่องเวลาคงไม่มีปัญหาเพราะทำงานด้วยกันตลอด” วาทีเตือนความทรงจำ

“แต่ปัญหาชีวิตคู่มันไม่ใช่แค่นั้นนะคะ” มัตสยาที่ผ่านเรื่องราวเหล่านี้มาแล้วแย้งขึ้นด้วยน้ำเสียงและสีหน้าหงุดหงิด

“คุณเคยผ่านมันมาแล้ว ผมเชื่อในประสบการณ์และคิดว่าคุณจะรับมือกับมันได้แน่นอน”

“ชีวิตคู่นะคะ คำว่าคู่มันก็บอกอยู่แล้วนี่คะ ดังนั้นมันคือปัญหาของคนสองคนค่ะ ถ้ามัทแก้แต่บอสไม่หือไม่อือมันแก้ไม่ได้”

“ผมจะฟังคุณทุกอย่าง”

พูดมาอย่างนี้มัตสยาที่กำลังจะอ้าปากค้านถึงกับไปไม่เป็น

ตายสิคะ แทบอยากจะเอาตัวเองใส่พานถวายชายหนุ่มไปเลยทีเดียว ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ก็ใช่ว่าจะทำได้ เพราะการมโนกับชีวิตจริงมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

“แล้วทำไมไม่เลือกจากผู้หญิงเหล่านั้นล่ะคะ พวกเธอก็คงชอบแหละถ้าผู้ชายบอกว่ายอมฟังเธอทุกอย่าง” มัตสยาแนะนำ

“คุณไม่ชอบเหรอ” วาทีหันมาเลิกคิ้วถาม และมัตสยาก็พยักหน้ายอมรับออกมาตรง ๆ “ชะ ชอบค่ะ”

“งั้นก็ไม่น่ามีปัญหา เพราะผมเองก็ชอบคุณมากกว่าผู้หญิงพวกนั้น แล้วทำไมผมต้องเลือกผู้หญิงพวกนั้นด้วยล่ะ”

“บอสบอกว่าชอบมัทเหรอคะ...” มัตสยาหลุดปากถามออกไปอย่างที่ใจคิดทันที เมื่อรู้ตัวก็รีบยกมือตะปบปากตัวเองเอาไว้อย่างเขินอาย

“อื้อ ก็คุณทั้งเก่งและแกร่ง นอกจากเป็นแม่ที่ดีแล้วยังสามารถดูแลทุกคนในครอบครัวด้วยตัวคนเดียว ผมรู้นะว่าคุณลำบากแค่ไหน ให้ผมช่วยดูแลนะ” วาทียื่นมือข้างที่ว่างออกไปจับมือของมัตสยาเอาไว้

“นอกจากเหตุผลนี้มีเหตุอื่นอีกไหมคะ”

“ผมอยากมีลูก แน่นอนว่าผมจะรักและดูแลน้องของขวัญไม่ต่างกับลูกของผมเช่นกัน ผมสัญญา” ไม่พูดเปล่าเขายังหอมแก้มหนูน้อยที่เขาอุ้มอยู่ในตอนนี้ไปหนึ่งฟอดใหญ่อย่างเอ็นดู

“อย่าบอกนะว่าเกี่ยวข้องกับพินัยกรรมอะไรทำนองนี้” มัตสยาแกล้งถาม เพราะใจแอบคิดเล่น ๆ ว่ามันอาจจะเหมือนละครหรือเปล่าที่จู่ ๆ ชายหนุ่มก็มาขอเธอแต่งงานทั้งที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่เดือน

“จะว่าใช่ก็ใช่ แต่ผมไม่สนใจเท่าไหร่ คิดอยากจะปล่อยผ่าน แต่ติดที่แม่คิดมากจนพานจะป่วยเอา” วาทีบอกออกไปตามตรง เพราะไม่อยากมีปัญหาทีหลัง

และคำตอบนั้นก็ทำเอามัตสยาอึ้งไปอีกรอบ ที่คิดเล่น ๆ มันคือเรื่องจริงหรือนี่ แล้วที่เขาบอกว่าชอบเธอมันเรื่องจริงหรือแค่ลมปากล่ะ

“เลยมาขอฉันแต่งงานอย่างนั้นเหรอคะ” เธอถามเสียงหยันออกไปโดยไม่รู้ตัว

“ใช่ ถ้าจะแต่งก็อยากเลือกเองน่ะ และคนคนนั้นก็คือคุณ” ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงที่จริงจัง มัตสยาที่ตอนแรกใจออกแล้วต้องถอนหายใจ

“ขอเวลาฉันสักหน่อยได้ไหมคะ” เรื่องนี้เธอตัดสินใจคนเดียวไม่ได้ และคนที่กลับไปจะต้องรีบไปปรึกษาคนแรกคือญารินดา แน่นอนเพราะครอบครัวนี้รู้จักกับวาทีดีกว่าเธอแน่นอน

“ได้สิ แต่อย่านานมากนะ”

“ค่ะ”

มัตสยาก้มหน้ายิ้มตอบรับชายหนุ่มเขิน ๆ ก่อนจะเขินหนักขึ้นไปอีกเมื่อเขาชวนกลับแล้วเดินเข้ามาจับมือของเธอไปจูงไม่ยอมปล่อย โดยที่มืออีกข้างก็อุ้มลูกสาวตัวน้อย

นี่มันภาพครอบครัว พ่อแม่ลูกชัด ๆ

 

++++++++

อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ

ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304

เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834

Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2