วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 12 แต่งงานกันไหม (2)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
วาทีเผลอยิ้มเมื่อมัตสยายกแขนสั้น ๆ ของลูกสาวโบกมือให้เขา และเมื่อเดินกลับเข้ามาในร้านอาหาร ขยับตัวจะทรุดตัวลงนั่งเขาก็ต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำถาม “ครอบครัวคุณเหรอ ทำไมไม่ชวนเธอมากินข้าวด้วยกันล่ะ”
“เอ่อ...เธอไม่อยากรบกวนเวลาทำงานของผมน่ะครับ” วาทีเลือกที่จะตอบแค่อย่างหลังเท่านั้น เพราะรู้สึกว่าเวลาเขาพูดถึงเรื่องเมื่อครู่แววตาอีกฝ่ายดูเป็นประกายและมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ไม่บอกเรื่องที่เข้าใจผิดไปน่าจะดีกว่า
“ผมเป็นคนค่อนข้างอินอะไรแบบนี้นะ ผมเชื่อว่าผู้ชายที่เป็นแฟมิลี่แมนเป็นคนที่น่าเชื่อถือมีความรับผิดชอบ สามารถทำงานที่ได้รับมอบหมายได้ดี คิดไม่ผิดนะที่จะร่วมงานกับคนอย่างคุณ”
“ยินดีครับ” วาทีเปิดยิ้มยื่นมือออกไปสัมผัสกับอีกฝ่ายที่ยื่นออกมารอก่อน ไม่น่าเชื่อการเจรจาที่ก่อนหน้าอีกฝ่ายดูมีความลังเล แต่พอเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนมีครอบครัวแล้วทุกอย่างจะกลับกลายเป็นเรื่องที่ดีได้
และนั่นทำให้การเจรจาเซ็นสัญญากับลูกค้ารายใหญ่
สำเร็จ!
ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปวาทีก็ต้องเลิกคิ้วเมื่อเห็นภาพความวุ่นวายของสองแม่ลูก คนหนึ่งเก็บแต่ตัวเล็กอีกคนคือรื้อจากนั้นก็คลานวนไปรอบ ๆ
“อยู่นิ่ง ๆ ได้ไหมคะคุณลูก มีของเล่นก็ไม่เล่นนะเราเนี่ย” มัตสยาบ่นพลางหยิบของเล่นที่เธอเพิ่งซื้อให้กับลูกสาว ซึ่งเล่นไม่ถึงชั่วโมงก็เบื่อ และมากวนเธอจัดของจนเละเทะไปหมด
“ทำอะไรอยู่สองแม่ลูก”
เสียงทักทำให้มัตสยาที่นั่งอยู่บนพื้นหันมามอง แล้วเอ่ยทักพร้อมกับรอยยิ้ม “อ้าว บอสกลับมาแล้วเหรอคะ”
“อื้อ”
“ดูยัยหนูให้แป๊บหนึ่งนะคะ” มัตสยาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องครัวกลับมาพร้อมกับแก้วน้ำที่มีหมดน้ำเกาะพราวไปยื่นให้กับวาทีที่ตอนนี้ก็นั่งอยู่บนพื้นกับลูกสาวของเธอ
“ขอบใจ” วาทียื่นสัมภาระที่ถือติดออกไปข้างนอกด้วยให้มัตสยาและรับแก้วน้ำมาดื่ม จากนั้นก็ยื่นมันกลับไปให้หญิงสาวที่ยืนรออยู่ เพื่อเอามันไปวางไว้บนโต๊ะเล็กจะได้ไม่เกะกะและเกิดอันตรายกับหนูน้อยเพียงคนเดียว
“การเจรจาเป็นไงคะ” มัตสยาถามขึ้นหลังจากที่ตัวเองกลับมานั่งแยกของฝากที่เพิ่งซื้อว่าอันไหนเป็นของใครเพื่อที่ไปถึงจะได้รู้ว่าถุงไหนต้องให้ใคร ไม่ต้องไปเสียเวลาแยก
“อย่างผมต้องถามอีกเหรอ” วาทียกยิ้ม ขณะที่แขนยาว ๆ ก็ดึงเจ้าตัวเล็กที่คลานไปมาให้กลับมาใกล้ ๆ ตัวเองเมื่อจะไปใกล้สิ่งของที่ตัวเองคิดว่าอาจจะก่อเกิดอันตรายกับคนตัวเล็กได้
“พูดแบบนี้แสดงว่าก็เจรจาสำเร็จสินะคะ”
“มันแน่อยู่แล้วสิ” ชายหนุ่มตอบรับอย่างไม่คิดจะถ่อมตัว นั่นทำให้มัตสยาถึงกับยกนิ้วโป้งให้อย่างชื่นชม “บอสของมัทนี่เก่งที่หนึ่งเลยค่ะ”
แม้คนพูดจะพูดโดยไม่คิดอะไร ทว่าคนฟังอย่างวาทีกลับชะงักปรายตามองคนที่กำลังง่วนอยู่กับถุงของฝาก แล้วส่ายหน้ายิ้ม ๆ เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรกับคำพูดของตัวเองเลย “แล้วนี่ทำอะไรของเยอะแยะไปหมด”
“ของฝากค่ะ” ว่าพลางหยิบของจากถุงหนึ่งไปใส่อีกถุงที่วางเรียง ๆ กันเอาไว้
“ทำไมเยอะแยะอย่างนี้”
“ก็หลายคนนี่คะ ทั้งคนที่บ้านตัวเองและบ้านยัยวายด้วยค่ะ อ้อ เดี๋ยวมัทเอาเงินสดให้บอสนะคะ” มัตสยาทำหน้าตาอย่างคนที่เพิ่งนึกออกแล้วคลานไปหยิบกระเป๋าสะพายมาค้น ก่อนจะบ่นพึมพำกับตัวเอง “กระเป๋าตังค์อยู่ไหนนะ” เธอกวาดสายตา ก่อนจะไปเจอมันวางอยู่ที่หลังตู้
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2