วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 12 แต่งงานกันไหม (1)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
ตอนที่ 12
แต่งงานกันไหม
หลังจากคุยเรื่องงานเสร็จวาทีก็พาลูกค้ามารับประทานอาหารที่ร้านริมทะเลชื่อดังแห่งหนึ่ง และในขณะที่เขานั่งกินไปคุยไป สายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวสะพายเป้อุ้มเด็กกำลังเดินเลาะริมหาด และคงเพราะแดดแรงเธอจึงเดินเลาะและยืนแค่ในร่มเท่านั้น
“เอ่อ ผมขอตัวสักครู่นะครับ” วาทีบอกชายสูงวัยกว่าเขาที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม โดยที่สายตายังไม่คงหันไปหญิงสาวที่อยู่ด้านนอกเป็นระยะ ๆ
“เชิญเลยครับ”
วาทีผงกศีรษะให้อีกฝ่ายเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นรีบเดินออกไปด้วยท่าทีเร่งรีบ “คุณมัท” ทันทีที่มัตสยาหันไปมองตามเสียงเรียกหมวกสานปีกกว้างใบใหญ่ที่ชายหนุ่มแวะซื้อก่อนจะมาหาหญิงสาวก็ถูกสวมลงบนศีรษะ
มัตสยาช้อนตามองคนตรงหน้าแล้วอมยิ้ม “ขอบคุณค่ะ” เธอบอกเสียงแผ่วก้มหน้ามองพื้นด้วยหัวใจที่เต้นแรงเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้ เพราะวันนี้ชายหนุ่มขยันทำเธอใจเต้นเหลือเกิน
“ออกมาข้างนอกทำไมไม่ใส่หมวกมาด้วย” ชายหนุ่มตำหนิอย่างไม่จริงจัง ก่อนจะหันไปยิ้มและเอานิ้วเขี่ยแก้มหนูน้อยที่อยู่ในเป้อุ้มยิ้มให้พร้อมกับยื่นมือมาดึงเสื้อของเขาเล่น
“ขอโทษทีค่ะ ไม่คิดว่าแดดมันจะแรงขนาดนี้ แล้วนี่บอสไม่ได้คุยงานอยู่กับลูกค้าเหรอคะ” หญิงสาวถามอย่างสงสัย
“คุยเสร็จแล้วตอนนี้เลยพาเขามาหาอะไรกิน” ชายหนุ่มพยักพเยิดหน้าไปยังร้านอาหารริมทะเลที่อยู่ใกล้ ๆ
“อย่าบอกนะคะว่าที่เดินมาหานี่แค่เอาหมวกมาให้เท่านั้น”
“ก็ห่วงเจ้าตัวเล็กนี่ไง โดนแดดจัด ๆ เดี๋ยวไม่สบายกันพอดี ยิ้มใหญ่เลยสงสัยชอบทะเล” วาทีหัวเราะเบา ๆ เมื่อรู้สึกจั๊กจี้ปนเจ็บนิด ๆ ที่นิ้วเมื่อหนูน้อยที่ฟันเพิ่งสี่ซี่คือด้านล่างสองซี่ขึ้นเมื่อเดือนที่แล้ว และด้านบนอีกสองซี่ที่เพิ่งขึ้นดึงไปกัด
“น่าจะใช่นะคะ ไม่งอแงเลย” มัตสยามองลูกสาวแล้วใช้มือลูบที่ไรผมบาง ๆ นั้นอย่างเอ็นดู
“เอ้อ แล้วผมลืมบอกให้คุณโทรกลับบ้านด้วยนะ เมื่อเช้าคุณป้าโทรมา คุณนอนหลับผมเลยถือวิสาสะรับแทน”
“เรียบร้อยแล้วค่ะ เมื่อกี้นี้เอง โดนบ่นจนหูชาเลย” มัตสยาบอกเสียงกลั้วหัวเราะ
“แล้วนี่ออกมาได้กินข้าวไหม” เมื่อพูดถึงเรื่องลืมวาทีก็ไม่ลืมที่จะถามเรื่องที่เขากำชับหญิงสาวก่อนจะออกมาคุยงาน
“เรียบร้อยค่ะ”
“คุณจะไปไหนต่อ”
“ก็เดินเล่น แล้วก็จะหาซื้อของแถว ๆ นี้แหละค่ะ” แม้จะมีหมวกไว้ป้องกันแดดแล้ว แต่ด้วยสภาพอากาศที่ค่อนข้างร้อน มัตสยาเลยคิดว่าจะเดินเล่นต่ออีกนิดจากนั้นก็จะไปหาซื้อของฝากดีกว่า
“เสร็จแล้วไปรอผมที่ห้องนะ เย็น ๆ ค่อยมาเดินเล่นใหม่ตอนนี้แดดมันเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว”
“ค่ะ”
“งั้นผมไปล่ะ” แม้จะอยากอยู่ต่อ แต่ภาระหน้าที่ของเขายังไม่เสร็จสิ้นซะทีเดียว ทำให้ต้องแยกจากสองแม่ลูกไปก่อนชั่วคราว
“บ๋ายบาย”
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2