วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 11 ผู้แพ้ (1)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
ตอนที่ 11
ผู้แพ้
นางนิลมณีนั่งมองเรวันต์ที่มาหาพ่อสามีแล้วมาคุยโอ้อวดผลงานตัวเองให้ฟัง ทั้งที่มันเป็นหน้าที่และสิ่งที่ตัวเองต้องทำให้ได้อยู่แล้วอย่างหมั่นไส้ ทั้งที่รู้ว่าฟังแล้วเจ็บใจแต่ก็อยากรู้จนไม่สามารถลุกไปไหนได้
“วันนี้ผมสามารถดีลสัญญากับลูกค้ารายใหญ่ได้สำเร็จด้วยนะครับ ตั้งแต่มีลูกมาเนี่ย อะไร ๆ มันก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ นะครับคุณปู่” เรวันต์ที่ตอนนี้แทบจะนั่งบนโซฟาไม่เป็น เพราะมาที่บ้านนี้ทีไรต้องนั่งบนพื้นคอยนวดขานวดแขนให้คนเป็นปู่ตลอด
“ดี ๆ อย่างนี้เรื่องบริษัทต่าง ๆ ปู่ก็วางใจแล้วล่ะสินะ” พูดจบนายเวโรจน์ก็หัวเราะชอบใจ
“แน่นอนครับ ผมน่ะถ้าตั้งใจจริงคิดว่าน่าจะสูสีกับไอ้ทีได้เลยละมั้ง ใช่ไหมครับปู่”
นายเวโรจน์มองหลานชายคนโตแล้วหัวเราะเป็นคำตอบ ไม่อยากบั่นทอนความมุ่งมั่น แม้วาทีจะอายุน้อยกว่าเรวันต์แต่ชั่วโมงการทำงานถือว่าเหนือกว่าเยอะ เพราะเริ่มศึกษาและเข้ามาดูงานตั้งแต่สมัยเรียนยังไม่ทันจบด้วยซ้ำ ในขณะที่เรวันต์ยังเที่ยวเล่นผลาญเงินตั้งแต่เรียนยันจบ ทำงานก็ทำบ้างไม่ทำบ้างแล้วแต่อารมณ์
“อ้าว พี่เรย์มาคนเดียวเหรอครับ” คนที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านทักทายแขกที่น่าจะว่าเป็นแขกประจำไปแล้วในช่วงนี้ พลางยกมือไหว้แม่และคนเป็นปู่จากนั้นก็มาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา ทิ้งตัวพิงพนักด้วยท่าทีอ่อนล้า
“แวะมาเยี่ยมปู่นะ และมาบอกเรื่องผลการดีลกับลูกค้ารายใหญ่ แล้วแกล่ะเป็นไง”
“ก็ดีครับ”
เมื่อได้ยินคำตอบที่ดูขัดกับท่าทีของวาทีทำให้เรวันต์หัวเราะออกมาราวกับเป็นเรื่องตลก “เหมือนได้ข่าวว่ามีปัญหาอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“ก็ปกติของการทำงานนี่ครับ มีปัญหาก็แก้ไขไปตามขั้นตอน” วาทีตอบโดยที่ยังเอาศีรษะวางพาดที่พนักและหลับตาอยู่ตลอดเวลา
“แล้วเป็นไงล่ะ” นายเวโรจน์ถามอย่างเป็นห่วง เพราะไม่เคยได้ยินหลานชายพูดเรื่องปัญหางานให้ฟังเลย ถ้าได้ยินก็มักจะมาจากปากของลูกชาย รวมถึงเรื่องการประสบความสำเร็จของงานก็เช่นกัน
“เรียบร้อยแล้วครับกว่าจะเคลียร์ได้วิ่งจนเหนื่อย” วาทีหันมายิ้มบาง ๆ ให้กับคนเป็นปู่
“เรื่องงานแกเก่งนะฉันยอมรับ แต่เรื่องอื่นเหมือนจะไม่ได้เรื่องเลยว่ะ” เมื่อข่มเรื่องงานไม่สำเร็จ เรวันต์จึงยกเรื่องที่ตัวเองพอจะเหนือกว่าขึ้นมาพูดบ้าง
“ถ้าหมายถึงเรื่องแฟนละก็ เรย์วางใจได้เลยนะ ได้รู้จักกันเร็ว ๆ นี้แน่” นางนิลมณีที่นั่งฟังหลานชายพูดข่มลูกชายอยู่นานเอ่ยแทรกขึ้นอย่างอดไม่ได้ และคราวนี้นางพูดด้วยความมั่นใจกว่าครั้งไหน ๆ เพราะกำหนดที่นางยื่นให้ลูกชายกำลังจะครบภายในวันสองวันนี้แล้ว
“ผมรอดูมาหลายเดือนแล้วนะครับ” เรวันต์ยิ้มเยาะ มองอาสะใภ้ด้วยความสงสารเห็นใจที่ไม่สามารถบังคับลูกชายอย่างวาทีได้
“แต่คราวนี้ของจริง รอดูได้เลย” พูดจบนางก็มองลูกชายเป็นการบอกว่ามันถึงเวลาแล้วให้เตรียมใจไว้ได้เลย แล้วเดินผละออกไปทันที
“ว้าว ดูจริงจังกว่าทุกครั้งนะครับเนี่ย ว่าแต่ก่อนพูด สองคนนี้ได้ปรึกษากันหรือเปล่าล่ะ” เรวันต์ถามเสียงกลั้วหัวเราะ คิดว่าครั้งนี้คงไม่ต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา แม่พูดอย่างแต่ลูกทำอีกอย่าง นั่นทำให้จนตอนนี้อะไร ๆ ก็ยังไม่คืบหน้า
แต่ยังไม่ทันที่จะมีใครได้ตอบเสียงโทรศัพท์ของเรวันต์ก็ดังขึ้น ชายหนุ่มขออนุญาตคนเป็นปู่ออกไปรับครู่หนึ่งก็เดินกลับเข้ามา
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2