วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 9 ชิมไหม (1)

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

+++++++++

ตอนที่ 9

ชิมไหม

             ด้วยความที่วันนี้มีประชุมทั้งวัน และช่วงบ่ายก็อีกรอบทำให้วาทีไม่อยากออกไปกินข้าวข้างนอก ทำให้หน้าที่ซื้อมื้อเที่ยงตกเป็นของมัตสยา เธอจึงถามวาทีว่าอยากกินอะไรที่ร้านไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า คำตอบที่ได้คือ “ถ้าผมบอกอยากกินอาหารญี่ปุ่นที่ต้องซื้อมาจากประเทศญี่ปุ่นคุณจะหามาได้ไหม”

“มัทจะจองตั๋วให้บอสนั่งไปกินทันทีเลยค่ะ” มัตสยาที่ทำงานมาด้วยกันสักระยะ บวกกับเจอกันส่วนตัวบ่อย เพราะมีเพื่อนสนิทอยู่กลุ่มเดียวกันนั่นก็คือญารินดากับแดนไท ทำให้กล้าที่จะต่อปากต่อคำกับบอสมากกว่าเมื่อก่อน

“งั้นเอาอาหารที่โรงอาหารหรือร้านอาหารตามสั่งใกล้ ๆ นี้ก็ได้ ผมกินได้หมด” ทั้งก่อนหน้าและตอนนี้วาทีไม่ได้เงยหน้าจากแฟ้มงานตรงหน้าเลยแม้แต่วินาทีเดียว ปากก็พูดแต่มือก็ทำงานไม่หยุด “ค่ะ” รับคำแค่นั้นมัตสยาก็รีบไปซื้อมื้อเที่ยงให้เจ้านายและเผื่อตัวเองด้วย เมื่อจัดใส่จานเสร็จก็เอาไปเสิร์ฟอีกฝ่ายทันที

             “ข้าวเที่ยงมาแล้วค่ะ” มัตสยาวางอาหารและน้ำไว้บนโต๊ะตรงโซฟา ก่อนจะบอกย้ำชายหนุ่มที่ยังคงก้มหน้าก้มตาสนใจแค่งานตรงหน้า “วางไว้ที่โต๊ะนะคะ” แล้วกำลังจะเดินผละออกไปก็ได้ยินเสียงถามขึ้น

             “คุณกินข้าวหรือยัง”

             “ยังค่ะ แต่ซื้อมาแล้ว”

วาทีปิดแฟ้มงานเงยหน้าขึ้นมามองเลขาฯ สาวที่ยืนรอเขาพูดอยู่ “เอาเข้ามากินด้วยกันสิ” ชายหนุ่มลุกขึ้นเดินมาทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วเอนพิงพนัก ยกแขนขึ้นกอดอกพร้อมกับยกขาขึ้นไขว่ห้างพยักพเยิดหน้าให้เธอ

             “แต่ว่า...” มัตสยาจะปฏิเสธอย่างเกรงใจแต่ก็โดนชายหนุ่มพูดแทรกขึ้น “มาเถอะน่า ทำเหมือนไม่เคยกินข้าวด้วยกัน เร็ว ๆ รีบกินจะได้รีบทำงานต่อ”

             เมื่อเจ้านายเร่งมัตสยาก็คงปฏิเสธไม่ได้ “งั้นก็ได้ค่ะ” รับคำแล้วรีบเดินออกไปถือเข้ากล่องของตัวเองเข้ามาวางบนโต๊ะ

             “ทำไมของคุณเป็นแบบนั้นทำไมของผมเป็นแบบนี้” วาทีพยักพเยิดหน้าไปที่ข้าวกล่อง

             “ทำไมคะ หรือบอสไม่ชอบต้มยำ มัทจำได้ว่าตอนที่ไปกินด้วยกันบอสสั่งต้มยำ” มัตสยารีบแก้ต่างให้ตัวเอง

             “ผมยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ แค่สงสัย จริง ๆ คุณซื้อมาแบบเดียวกันกับคุณก็ได้ นั่งสิ” วาทีพยักพเยิดหน้าไปที่โซฟาเมื่อเลขาฯ สาวเอาแต่ยืนนิ่ง

             “ขอบคุณค่ะ” มัตสยาทรุดตัวลงนั่งแล้วแกะข้าวกล่องของตัวเองออกมา แล้วเอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า “แต่เอาจริง ๆ บอสดูไม่เข้ากันกับอะไรแบบนี้เท่าไหร่นะคะ”

             “อะไร ข้าวกล่องหรือต้มยำ” ชายหนุ่มถามพลางหรี่ตามอง

“ข้าวกล่องค่ะ”

“จะบอกว่าผมเหมาะกับต้มยำอย่างนั้นเหรอทำไม เพราะดูแซ่บเหมือนกันหรือเปล่า”

เจอคำถามนี้เข้าไปมัตสยาถึงกับสำลักข้าวรีบคว้าหาน้ำและคนที่ยื่นมันให้ก็คือวาทีที่นั่งกลั้นขำอยู่ข้าง ๆ “จะรีบกินไปไหน”

มัตสยามองค้อนคนที่พูดเหมือนตัวเองไม่ใช่ต้นเหตุ “เพราะใครล่ะคะ” บ่นงึมงำแต่เมื่อหันมามองแก้วน้ำในมือเธอก็ต้องตกใจ เพราะมันคือน้ำที่เธอเอามาให้วาทีส่วนของตัวเองนั้นขวดยังตั้งอยู่ที่เดิม “น้ำนี่ ขอโทษทีค่ะ เดี๋ยวมัทไปเอามาให้ใหม่นะคะ” พูดจบก็ไปเอาน้ำแก้วใหม่มาให้คนเป็นเจ้านายใหม่ ทว่าพอมาถึงกลับพบว่าเขากำลังดื่มน้ำในขวดของเธอ “บอสคะ...”

++++++++

อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ

ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304

เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834

Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2