กลับมาสู่ปัจจุบัน  ณีราพรรณเดินตามหาหลานสาว  มองไป ช้ายที ขวาที   ทว่าย้อนกลับ หนึ่งขั้วโมงก่อนหน้านี้. ตนกับหลานสาวกลับยังมาที่รถ 

 

"ป้าพรรณค่ะ"

 

"อะไรล่ะ"

 

" ขจีหายไปคะ "

 

 "ห้ะ"

 

"งั้นหลานอยู่ในรถแล้วก็อย่าลืมล็อคประตูด้วยเดี่ยวป้าจะไปตามหาเอง"

 

"ค่ะ"

 

คนเป็นป้านึกขึ้นมาได้ว่า หลานสาวคนนี้ชอบนั่งอยู่ แถวๆ พวกริมน้ำ  ดังนั้นรีบไปทันทีทันใด แต่ตนไม่รู้ว่า ที่วัดนี้มีศาลาริมน้ำหรือไหม 

 

อีกมุมหนึ่ง

 

มีหญิงสาววัยกลางคนรายหนึ่งเดินมาเรื่อยๆ เธอสวมชุดสีดำเข้ม หน้าตาเศร้าหมอง หน้าก็ไม่ได้แต่ง พาร่างไร้วิญาณของตน มาถึง ที่หมายต้องการ และเบิ้องหน้าคือ แม่น้ำ ค่อยๆก้าวเท้าช้าช้า พร้อมปิดตา พลางคิดในใจ 

 

" แม่จะตามลูกไปแล้วนะ ไม่มีลูกแม่คงอยู่ไม่ได้  ลูกรอแม่หน่อยนะ ทำไมเป็นแม่ทีต้องตาย ทำไมต้องเป็นลูก "

 

ณีราพรรณหันไปรอบรอบ ถ้าเห็นใครผ่านมา ตนจะได้ถามทางเขา  จังหวะนั่นเอง เห็นมีผู้หญิงคนหนึ่งผ่านมา ดั่งนั้นรีบเข้าไปถามทันที

 

" หนู "

 

"ค่ะ "

 

"ในวัดนี้มีศาลาริมน้ำไหมจ้ะ" 

 

"มีค่ะ เดี๋ยวเดินไป ตรงที่มีศาลาอยู่ดูนะค่ะ  ที่วัดนี้มีศาลาริมน้ำ  อยู่สองที่่่คะ" 

 

"ขอบคุณมากนะ "

 

"ไม่เป็นไรคะ "

 

ณีราพรรณยิ้มให้ก่อนจะ รีบวิ่งออกไปอย่างเร็ว ระว่างนั่นเอง ก็มีสายโทรศัพท์เข้าใครบ้างคน  เธอลองหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าสายสะพาย ปรากกว่าเป็นมือถึอตนเอง 

 

`ไงสีผิ้ง `

 

`พี่จินค่ะแม่หายไปค่ะ `

 

`ห้ะว่าอะไรนะพูดใหม่อีกที `

 

`แม่หายไปคะ`

 

`งั้นผิ้งลองหาในวัดก่อนเดี่ยวพี่ไปตามหาที่อื่นดูถ้าได้เรื่องอะไรก็โทรมานะ` 

 

`ค่ะพี่จินแม่เขาจะเป็นอะไรไหมคะ ผิ้กลัว `

 

`อย่าเพิ่งคิดอะไรไม่ดีเลยนะ`

 

`ค่ะ`

 

หลังจากที่วางสายคนที่เป็นน้องสาว ตอนนี้เธอตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก ถึงแม้ว่าตนจะห้ามน้องสาวไม่ให้คิดแบบที่น้องคิด ใช่ว่าตนจะไม่คิดแบบนั้น ถึงอย่างไรเสีย ตนจะมามัวมานิ่งเฉยแบบนี้ไม่ได้ จิลณาลุกขึ้นจากที่นั่งพลางรีบวิ่งออกไปตามหา มารดา