วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 8 เลขาฯ ผู้น่าสงสาร (4)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
“งั้นกินเสร็จพวกเรากลับเลยดีกว่า ของค่อยมาซื้อวันหลัง” ญารินดาพูดกับสามี แม้โปรแกรมของวันนี้จริง ๆ จะเป็นการกินไอศกรีมเสร็จแล้วจะไปซื้อของกันต่อก็ตาม แต่เมื่อหนูน้อยของขวัญหลับแล้วจะให้เพื่อนกระเตงไปทั้งอย่างนี้คงลำบาก
“ไม่ต้องหรอกแกซื้อไปเถอะ เดี๋ยวฉันกลับแท็กซี่เอง” มัตสยาบอกอย่างเกรงใจ แต่มีหรือญารินดาจะยอม “ได้ไง ฉันไปรับแกมาก็ต้องไปส่งสิ ของน่ะซื้อวันไหนก็ได้”
“ผมไปส่งคุณมัทให้ไหมครับ คุณวายกับไอ้แดนก็จะได้ซื้อของต่อ” วาทีที่นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ เสนอตัวขึ้นมา ทำให้ทุกคนต่างหันไปมอง ก่อนแดนไทจะพยักหน้า “ก็ดีนะ”
“แต่มัทกลับแท็กซี่เองได้นะคะ ไม่ลำบากอะไร” เมื่อบอสเสนอตัวมัตสยายิ่งเกรงใจหนักขึ้นไปอีก
“ผมไปส่งคุณที่บ้านก็ไม่ได้ลำบากอะไร รู้ทางแล้วด้วย อีกอย่างเพื่อความสบายใจของคุณวายและไอ้แดนด้วย” วาทีให้เหตุผลเลขาฯ สาวที่แสนจะขี้เกรงใจไปเสียทุกเรื่อง แต่ดีที่พอเป็นเรื่องงานจะคนละเรื่องกับเรื่องส่วนตัวเลยทีเดียว
“นั่นสิยัยมัทถ้าจะกลับแท็กซี่เองไม่ต้องเลยนะ แต่ถ้าให้คุณทีไปส่งฉันโอเค” ญารินดาเอ่ยเสริม นั่นทำให้มัตสยาที่มีแค่เสียงเดียวไม่สามารถต้านสามเสียงได้ “งั้นก็ได้ รบกวนด้วยนะคะ”
“กลับกันเลยไหม” เมื่อตกลงกันได้วาทีก็ชวนกลับทันที เพราะรู้สึกว่ามัตสยาเอาลูกน้อยนอนไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ กลับไปนอนต่อที่บ้านน่าจะดีกว่า
“ก็ได้ค่ะ”
“จะเอาอะไรเพิ่มไหม เดี๋ยวจะเคลียร์บิลไว้ให้” วาทีถามขณะลุกขึ้นจะไปจ่ายเงินก่อนกลับตามที่ได้พูดเอาไว้ว่าวันนี้เขาจะเป็นคนเลี้ยงเอง
“ไม่แล้ว มึงไปเคลียร์เลย กูก็จะไปแล้วเหมือนกัน” แดนไทพูดขณะที่ใช้ทิชชูเช็ดปากของลูกสาวให้เรียบร้อย
“โอเค คุณมัทรอแป๊บหนึ่งนะครับ”
“ค่ะ” มัตสยารับคำพร้อมกับเก็บของรอ แต่ด้วยความที่มือหนึ่งอุ้มลูกที่หลับจึงไม่ถนัดเท่าไหร่ ญารินดาจึงเข้ามาช่วยพร้อมกับขึ้นลอย ๆ “ตกลงเป็นเจ้านายหรืออะไรกันเนี่ย”
“แม้มันจะเป็นคนบ้างานแต่โดยพื้นฐานก็เป็นผู้ชายที่ดีแหละ”
“ใช่ค่ะมัทยืนยันได้” มัตสยาเอ่ยเสริมแดนไทด้วยสีหน้าและสายตาที่บ่งบอกว่าชื่นชมในตัวของเจ้านายหนุ่มมากขนาดไหน
“จ้า ๆ” ญารินดารับคำยิ้ม ๆ ก่อนจะหันมาอุ้มลูกชายที่ยื่นมือมาหา ส่วนวาทีที่ไปจ่ายเงินก็กลับมาพอดี “จ่ายเงินแล้วกูไปแล้วนะ” วาทีบอกเพื่อนก่อนจะหันมาหามัตสยาที่มือหนึ่งก็อุ้มลูกส่วนอีกมือก็ถือกระเป๋าดูพะรุงพะรังไปหมด “มาผมช่วยถือของดีกว่านะ”
“ขอบคุณค่ะ” มัตสยายื่นสัมภาระทุกอย่างให้วาที ก่อนจะหันมาบอกลาเพื่อนรัก “ฉันกลับก่อนนะคะ แล้วเจอกันนะยัยวาย”
“เคจ้า เอาไว้ว่าง ๆ จะพาหลานไปเล่นด้วย”
“โอเค” พูดจบก็เดินตามวาทีไป ก่อนจะเร่งฝีเท้าไปจนทันเขา “ขอโทษนะคะวันหยุดบอสทั้งที่ยังต้องมาให้ไปส่งที่บ้านอีก”
วาทีหันมามองมัตสยาเล็กน้อยแล้วมองเลยผ่านไปที่เด็กน้อยที่ยังคงนอนหลับปุ๋ยอย่างมีความสุขแล้วเผลอเปิดยิ้มออกมา “ไม่เป็นไร ถือว่าขับรถเล่น” ก่อนจะเดินไปเปิดประตูรถเอาของไปเก็บแล้วรีบมาเปิดให้มัตสยา
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2