วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 6 ของฝากให้ลูกสาว (1)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
ตอนที่ 6
ของฝากให้ลูกสาว
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการทำงานของอนุรักษ์ มัตสยาเลยซื้อของขวัญให้ชายหนุ่มเป็นการตอบแทนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่สอนงานเธอแบบไม่กั๊ก แถมบอกข้อมูลต่าง ๆ ให้มากมายจนสามารถทำงานได้อย่างราบรื่นในหลาย ๆ ครั้ง
“น้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับคุณนุนะคะ ที่อุตส่าห์สอนงานให้มัท”
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มรับมาถือไว้พลิกกล่องในมือไปมาแล้วขออนุญาตคนให้ ที่ตอนนี้คุยโทรศัพท์อยู่ “ผมขอแกะเลยได้ไหมครับ” เมื่อมัตสยาพยักหน้ายิ้ม ๆ เขาก็จัดการแกะมันทันที แต่ยังไม่เสร็จคนที่เพิ่งวางหูก็เอ่ยขึ้น “บอสเรียกเข้าไปพบค่ะ” นั่นทำให้การแกะของขวัญของอนุรักษ์ถูกยุติลง เขายัดมันใส่ลิ้นชักแล้วเดินตามหลังมัตสยาเข้าไปในห้องทำงานของคนเป็นเจ้านายทันที
“วันนี้คุณนุทำงานเป็นวันสุดท้ายแล้ว ผมเลยว่าอยากจะเลี้ยงส่งท้ายให้คุณหน่อย ไม่ทราบว่าเย็นนี้พวกคุณสองคนว่างไหม” วาทีละจากงานเงยหน้าขึ้นมาถามเลขาทั้งสองคน
“บอสว่างแล้วผมจะไม่ว่างได้ยังไงล่ะครับ” อนุรักษ์ตอบติดตลกไม่มีปัญหา ทว่าเลขาอีกคนกลับมีอาการลังเล อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ จะพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่พูด จนวาทีที่มองอยู่เอ่ยปากถามขึ้น
“หรือปัญหาอะไรหรือเปล่าคุณมัท”
“เอ่อ...มัทอยากไปนะคะบอส แต่ไม่สะดวกจริง ๆ คือลูก...” พูดยังไม่ทันจะจบ แค่ได้ยินคำว่าลูก วาทีก็เหมือนเพิ่งจะนึกออก “นั่นสินะผมลืมไปว่าลูกคุณไม่สบาย วันนี้ก็ยังไม่หายใช่ไหม”
“ก็ดีกว่าเมื่อวานเยอะเลยค่ะ ยังมีไข้ แต่ก็เป็นแค่ไข้ต่ำ ๆ เท่านั้นเอง แต่มัทก็ยังไม่อยากวางใจ เลิกงานแล้วก็อยากกลับไปดูแลลูก ถ้าไม่ว่าอะไรบอสกับคุณนุไปกันสองคนเถอะนะคะ” มัตสยาบอกอย่างเกรงใจระคนรู้สึกผิดเล็กน้อยที่ไม่สามารถตอบรับคำเชิญของเจ้านายได้
“อืม...งั้นไปเที่ยงนี้เลยไหมล่ะ ผมเลี้ยงเอง ได้ไหมคุณนุ” วาทีหันขอความคิดเห็นจากคนที่กำลังจะกลายเป็นอดีตเลขาฯ นับตั้งแต่พรุ่งนี้ไป
“ไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ”
“จะดีเหรอคะ” มัตสยาหันไปมองทั้งสองหนุ่มสลับกันไปมาอย่างเกรงใจหนักขึ้นไปอีก เพราะถ้าทั้งสองไปกันเองหลังเลิกงานอาจจะไปกินหรือไปสถานที่ที่ผู้ชายชอบไปก็ได้
“ถือว่าเลี้ยงส่งคุณนุและเลี้ยงต้อนรับคุณด้วย” เมื่อวาทีสรุปมาอย่างนั้นมัตสยาก็แย้งอะไรไม่ได้ “ขอบคุณค่ะ บอสยังใจดีเหมือนเดิมนะคะ”
“พวกคุณไปทำงานเถอะ คิดไว้แล้วกันว่าเที่ยงนี้อยากกินอะไร” พูดจบก็เปิดแฟ้มงานตรงหน้าเป็นการเข้าสู่โหมดทำงาน เลขาฯ ทั้งสองจึงตอบรับ “ค่ะ / ครับ” แล้วเดินออกจากห้องไปทำงานของตัวเองต่อ
ด้วยความที่ตอนเที่ยงมีเวลาจำกัด อนุรักษ์กับมัตสยาเลยตัดสินใจว่าจะหาอะไรกินร้านใกล้ ๆ แถวนี้ เมื่อวาทีเดินออกมาและถามถึงที่ที่ทั้งสองอยากไปกินมื้อเที่ยง ก็ทำให้เขาถึงกับเลิกคิ้ว
“จะกินใกล้ ๆ นี้จริง ๆ เหรอ ผมให้โอกาสพวกคุณอีกครั้งนะ”
แต่ยังไม่ทันที่อนุรักษ์หรือมัตสยาจะได้ตอบเสียงทักจากผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น “มาทันพอดีเลย นึกว่าพี่ทีจะไปกินข้าวเสียแล้ว” ไอซ์หญิงสาวที่เพิ่งเจอกันเมื่อวาน จู่ ๆ ก็โผล่มาแบบไม่ได้บอกได้กล่าว
วาทีถามมัตสยาด้วยสายตาว่าอีกฝ่ายได้โทรนัดอะไรหรือเปล่า เมื่อเลขาฯ สาวส่ายหน้าเขาก็ได้แต่ถอนหายใจ “เรานัดกันไว้เหรอครับ”
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2