วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 5 ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่ (3)

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

+++++++++

“มันจะดีเหรอคะ” มัตสยาถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ไม่คิดว่าคนเป็นเจ้านายจะใจดีกับลูกน้องที่เพิ่งมาทำงานแค่สองวันขนาดนี้

“ถือเป็นการตอบแทนที่ใช้คุณเกินหน้าที่” วาทีปรายตามองคนที่กำลังทำหน้าตื่นเต้นดีใจแล้วกระตุกยิ้มอย่างคิดว่าเป็นการตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อนะ เพราะตอนกินข้าวสีหน้าดูกดดัน ลำบากใจ และน่าจะเกร็งเอามาก ๆ “ไปกลับคิดว่าทันนัดลูกค้าไหม” ชายหนุ่มถามเพื่อความแน่ใจ ถึงจะใจดียังไงเรื่องงานก็ต้องมาก่อน

“ทันค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” มัตสยายกมือไหว้ชายหนุ่มอย่างซึ่งในน้ำใจ มีเจ้านายใจดีอย่างนี้เธอทำงานถวายหัวเลยจริง ๆ

“เพื่อประสิทธิภาพของการทำงานของลูกน้องน่ะ”

“คุณเป็นเจ้านายที่ดีมาก ๆ อย่างที่คุณนุบอกจริง ๆ นะคะ”

“ไม่ต้องไปฟังเขามาก เผื่อใจไว้ตอนผมโหดด้วยแล้วกัน” ชายหนุ่มแกล้งขู่

ทว่าคนตอบรับกลับยิ้มเต็มวงหน้า “ค่ะ”

             หลังจากที่ปล่อยให้วาทีเป็นคนขับโดยมีมัตสยาเป็นคนบอกทางอยู่ไม่นาน หญิงสาวก็อาสาขับเองเพื่อที่จะประหยัดเวลา ด้วยความที่เป็นเจ้านายในบางครั้งมัตสยาก็ไม่ค่อยจะกล้าบอกหรือตำหนิชายหนุ่มที่ในบางครั้งเขาเลยซอยที่จะต้องเลี้ยว

             เมื่อมาถึงจอดรถเสร็จมัตสยาก็เดินนำคนเป็นเจ้านายเข้าไปในบ้านทันที “แม่ค่ะยัยหนูเป็นยังไงบ้าง” หญิงสาวที่เดินเข้าบ้านไปถามคนเป็นแม่ที่กำลังเก็บกวาดบ้านอยู่ ในขณะที่คนเป็นพ่อหลับอยู่บนโซฟาที่ถูกปรับให้เป็นเตียง

             “อ้าว ยัยมัทมาได้ไงเนี่ย เวลางานไม่ใช่เหรอ อย่าบอกนะว่าแกลางานครึ่งวันน่ะ” นางมินตราถามอย่างสงสัย ก่อนจะเดินเอาขยะในที่ตักผงไปเททิ้ง

             “เปล่าค่ะ พอดีออกมาคุยงานกับลูกค้าแต่ยังไม่ถึงเวลา บอสเขาเลยอนุญาตให้มัทแวะมาบ้านได้ค่ะ แม่คะคุณทีเจ้านายมัทเองค่ะ”

             “สวัสดีครับรบกวนด้วยนะครับ” วาทียกมือไหว้ผู้สูงวัยที่รับไหว้เขาด้วยสีหน้างง ๆ ถึงอย่างนั้นก็เปิดยิ้มและนำเขาไปที่โซฟา

             “เชิญนั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวป้าเอาน้ำมาให้นะคะ” นางมินตราบอกก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องครัวทันที

             “มัทขอไปดูลูกก่อนนะคะ” มัตสยาบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปหาพี่เลี้ยงที่นั่งไกวเปลอยู่ “พี่อ้อยยัยหนูเป็นไงบ้างคะ” เธอถามพลางทรุดตัวลงนั่งพับเพียบแล้วยื่นหน้าเข้าไปส่องเปลดูลูกสาว

             “ยังมีไข้อยู่เลยค่ะ นอนก็หลับ ๆ ตื่น ๆ” พูดยังไม่ทันขาดคำเด็กน้อยก็ดิ้นจากนั้นก็ร้องไห้จ้าขึ้นมา ทำให้มัตสยารีบยกตัวลูกสาวขึ้นมาอุ้ม “โอ๋...มาหาแม่ลูกมะ” เธอหอมแก้มลูกสาวที่มีความอุ่นอยู่แล้วเอานมมาป้อน “เหมือนมัทจะเห็นว่าคลินิกใกล้ ๆ บ้านเราก็มีนะ ถ้ารอเลิกงานกลัวมันดึก พอมีเวลาอยู่ มัทจะพายัยหนูไปหาหมอ” พูดจบเธอก็อุ้มลูกลุกขึ้นเดินไปหาเจ้านาย “คุณทีคะเดี๋ยวมัทจะพาลูกไปหาหมอที่คลินิกใกล้ ๆ นี้ คุณทีรออยู่ที่นี่ก่อนได้ไหมคะ”

             “คุณไปจะไปกับใคร”

             “พี่อ้อยค่ะ” หญิงสาวพยักพเยิดไปที่พี่เลี้ยง

             “เดี๋ยวผมพาไปเองดีกว่า” วาทีอาสา อย่างคิดว่าอย่างน้อยเขาก็มีรถ ถ้าให้มัตสยาไปกับพี่เลี้ยงทั้งคู่ต้องเสียเวลาไปเรียกรถอีก ไม่มีทางเป็นไปได้ที่อีกฝ่ายจะมาขอยืมรถของเขาไปขับเอง

             “เอ่อแต่ว่า...” มัตสยาพยายามจะแย้ง แต่ก็โดนชายหนุ่มแทรกขึ้น “ไปเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทันเวลา”

++++++++
 
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ

ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304

เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834

Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2