วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 5 ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่ (1)
ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ
+++++++++
ตอนที่ 5
ค่าตอบแทนของการทำงานเกินหน้าที่
แม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกับเจ้านาย แต่เป็นครั้งแรกที่เธอเกร็งและคิดว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่ เพราะจะให้ฟังให้ดูยังไงมันก็เหมือนเป็นการมาดูตัวชัด ๆ แล้วเธอจำเป็นต้องมารับรู้อะไรพวกนี้ของเจ้านายไหม
“คราวหน้าไอซ์ขอนัดพี่ทีมากินข้าวอีกได้ไหมคะ” หญิงสาวที่ค่อนข้างถูกใจในตัวของวาทีเอ่ยปากขอหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว อีกทั้งเธอยังได้รับการสนับสนุนจากแม่ของอีกฝ่ายด้วย
“ก็ได้น่ะครับ แต่ไม่รู้เลยว่าจะว่างวันไหน ใช่ไหมคุณมัท” ตอนท้ายชายหนุ่มโยนไปให้เลขาฯ สาวที่นั่งมองคนนั้นทีคนนี้ทีอยู่เงียบ ๆ มาตลอดการรับประทานอาหาร
“อะ เอ่อ ค่ะ ช่วงนี้ตารางบอสแน่เอี๊ยดเลยค่ะ” แม้จะมีบางวันยังว่างอยู่บ้างแต่ดูจากสถานการณ์แล้วตอนนี้เจ้านายของเธอคงไม่ได้อยากว่างแม้แต่นาทีเดียว
“เดี๋ยวป้าจัดการให้เองดีกว่า วันธรรมดาไม่ว่างยังไงวันหยุดมันก็ต้องมีช่วงเวลาว่างอยู่แล้ว” นางนิลมณีตัดรำคาญพลางมองค้อนลูกชาย
“ขอบคุณค่ะคุณป้า” ไอซ์ยกมือไหว้ผู้สูงวัยพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนหวาน
“ผมต้องเผื่อเวลาเดินทางด้วยคงต้องไปแล้วนะครับ” วาทีบอกก่อนเตรียมตัวจะลุกจากเก้าอี้ เพราะรู้ว่าถ้าเอ้อระเหยแม่เขาคงไม่ปล่อยให้เขาไปแน่
“ไปส่งน้องก่อนไม่ได้เหรอ” นางนิลมณียังไม่วายต่อรอง นั่นทำให้วาทีลอบถอนหายใจ “แม่ครับเรามารถคนละคันนะครับ”
“ก็เหมือนตอนมาที่นี่ไง แกนั่งคันเดียวกับหนูไอซ์ ส่วนเลขาของแกก็นั่งรถคันเดียวกับแม่ ถึงบ้านหนูไอซ์ค่อยให้เลขาไปขึ้นคันกับเดียวกับแก” นางเสนอความคิดที่คิดว่าไม่มีอะไรลงตัวมากไปกว่านี้แล้ว
“อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยนะครับ ถ้าผมวิ่งรถวกไปวนมาอยู่แบบนี้ ไปไม่ทันนัดลูกค้า แม่รู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น” วาทีจ้องคนเป็นแม่ด้วยสายตาจริงจัง นางมองตอบเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจแล้วพยักหน้า แม้นางจะไม่ได้เข้ามาทำงานตรงนี้แต่รู้ดีว่าลูกค้านั้นสำคัญสำหรับบริษัทมากแค่ไหน “ก็ได้”
“ผมเดินไปส่งที่รถนะครับ” วาทียิ้มประจบคนเป็นแม่เดินเข้าไปโอบไหล่ท่านแล้วเดินไปส่งท่านขึ้นรถ “คืนนี้ผมอาจจะกลับดึกอีกนะครับ”
“แม่รู้ วันไหนแกกลับไว หิมะคงตก” นางประชดอย่างหมั่นไส้
“พูดเหมือนผมไม่เคยกลับไว ไปแล้วครับ” วาทีโบกมือให้คนเป็นแม่ที่ตอนนี้ขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว
“แล้วเจอกันนะคะ” ไอซ์โผล่หน้าออกมาบอกชายหนุ่มพร้อมกับรอยยิ้มเหมือนเคย
“ครับ” วาทีรับคำก่อนจะหันไปชวนเลขาฯ สาวที่ยื่นรออยู่ไม่ไกล “ไปครับคุณมัท” แล้วเดินนำไปที่รถ
“เรามีนัดลูกค้าตอนบ่ายสามนะคะ เพิ่งจะบ่ายโมงเรากลับบริษัทก่อนไหมคะ” มัตสยาถามขึ้นขณะเดินตามเจ้านายหนุ่ม
“นั่นสิ นาน ๆ ได้เถลไถลทีไปไหนดีนะ” วาทีคิดอย่างรู้สึกสนุกขึ้นมาเล็กน้อย เพราะนาน ๆ ที่เขาจะว่างและได้ออกมาข้างนอกด้วย
“บอสเก็บกดเหรอคะ ดีใจเหมือนเด็กเชียว” มัตสยาที่เห็นดวงตาเป็นประกายและใบหน้าที่ปกตินิ่งเรียบปรากฏความขี้เล่นของชายหนุ่มเลยเผลอถามออกไปอย่างไม่รู้ตัว
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2