นิยายเรื่อง ให้รักหวนคืน EP.4

------------------------------------------------------------------------------

   แจ้งรายละเอียด   

   - นิยายเรื่องนี้ได้จัดทำเป็น E- book วางขายใน MEB   

   - ซึ่งใน Posjungไรท์ลงให้ฟรีถึงตอนที่ 24 เท่านั้นจ้า   

______________________________________________________________

EP.4 ขอไข่เจียว

        “ขอบใจมากเลยนะ หนูขวัญกลับมาคราวนี้ ฉันคงต้องจัดการอะไรบางอย่างให้เข้าที่เข้าทางเสียที” ขวัญจิรายิ้มตอบก่อนจะเอนกายของชายชราลงนอน พลางห่มผ้าให้เขา

        “หนูขวัญควรไปพักผ่อนได้แล้วเหมือนกันนะ เดินทางมาเหนื่อย มัวแต่มาเฝ้าคนแก่เดี๋ยวก็พลอยจะไม่สบายไปด้วย”

        “ขวัญยังไหวค่ะ ที่สำคัญขวัญเองก็ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ อยากนั่งดูพลุที่เขาจุดเฉลิมฉลองกัน คุณท่านหลับเถิดนะคะ” ชายชราพยักหน้าพลางหลับตาลง ขวัญจิราเห็นดังนั้นจึงปล่อยยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน พร้อมกับนั่งเฝ้าเกริกวิทย์จนเขาหลับไป

        เมื่อหญิงสาวเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วจึงเดินไปปิดไฟพร้อมกับเดินออกจากห้องมา

        ขวัญจิราเดินตรงมายังระเบียงขนาดใหญ่ของบ้าน ทอดสายตามองลงไปยังเบื้องล่างที่มีพนักงานจำนวนมากนั่งทานอาหารอยู่ ก่อนสายลมในฤดูหนาวจะพัดผ่านร่างบางไป ขวัญจิราเงยหน้ามองบนท้องฟ้าที่มีดาวระยิบพลางหวนนึกเรื่องราวในวัยเด็ก

        “ขวัญมาสวัสดีคุณเกริกวิทย์สิลูก” มารดาเรียกขวัญจิราในวัยห้าขวบไปหาชายชราที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รายวันอยู่

        “สวัสดีค่ะคุณท่าน” เด็กหญิงถูกฝึกมาให้เรียกเกริกวิทย์เช่นนั้น ก่อนชายในวัยใกล้หกสิบ จะก้มลงมองหน้าเด็กหญิงชัด ๆ อีกครั้ง เพียงแรกพบเขาก็รู้สึกถูกชะตากับเธอไม่น้อย ถึงกับวางหนังสือพิมพ์แล้วเอ่ยคุยด้วยอย่างเป็นกันเอง

        “ชื่ออะไรเราน่ะ”

        “หนูชื่อขวัญจิราค่ะ”

        “แล้วมาทำไม” เด็กหญิงหันไปมองมารดา ก่อนจะหันกลับมาตอบเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม

        “หนูมาช่วยแม่ทำความสะอาดบ้านให้คุณเกริกวิทย์ค่ะ”

        “ตัวแค่นี้ ทำเป็นเหรอเรา”

        “เป็นค่ะ แม่จะได้ไม่เหนื่อย” เพียงเท่านี้เกริกวิทย์ก็เห็นถึงความกตัญญูในตัวของเด็กหญิง เป็นสิ่งที่เขาประทับใจอย่างมาก ทว่าไม่พูดอะไรเพียงแต่ปล่อยยิ้มออกมา แล้วทอดสายตามองร่างของสองแม่ลูกเดินลับหายเข้าไปในครัว

        ปาริสามารดาของของขวัญจิราง่วนอยู่กับการทำกับข้าวในครัว โดยมีขวัญจิราเป็นลูกมือคอยช่วยล้างผัก และทำความสะอาดโต๊ะเก้าอี้ ก่อนที่เด็กชายตัวเล็กจะเดินเข้ามาพลางอ้าปากหาว

        “น้าสาครับ” เสียงเรียกของเด็กชายตัวเล็กทำให้ปาริสาวางมือจากอาหารบนเขียงแล้วเงยหน้ามองหลานชายเจ้าของบ้าน

        “อ้าวคุณเต ตื่นแล้วเหรอคะ”

        “ตื่นแล้วครับ แต่เตหิวแล้ว น้าสาทอดไข่ให้เตหน่อยได้ไหมครับ”

        “ได้ค่ะ ๆ งั้นคุณเตรอเดี๋ยวเดียวนะคะ” หลังจากขวัญจิราหันมองมารดาที่วางมือจากอาหารบนเขียง หันมาทอดไข่ให้กับเด็กชายแปลกหน้า เธอก็เดินมาเอาถ้วยใบเล็กให้มารดา แล้วเลื่อนสายตาหันไปหาเตวิชอย่างไม่มั่นใจนัก

        “น้าสาครับ ใครเหรอครับ” เขาถามด้วยความอยากรู้ ขณะที่สายตาจับจ้องไปยังเด็กหญิงตัวเล็กน่าตาจิ้มลิ้ม

        “อ่อ..นี่ขวัญจิรา ลูกสาวน้าเองค่ะ วันนี้ปิดเทอมขวัญเลยมาช่วยน้าทำกับข้าวและก็ทำงานบ้านค่ะ”

        “ครับ” เขารับรู้ พลางยืนมองปาริสาและขวัญจิราทอดไข่เจียวแสนอร่อยนั้นอย่างเงียบ ๆ ก่อนกลิ่นหอมฟุ้งจะส่งสัญญาณบอกว่าเขาจะได้รับอาหารมื้อเช้าก่อนใคร

        “ขวัญจ๊ะ ถือไปให้คุณเตที่โต๊ะอาหารด้านนอกสิลูก”

        “ค่ะ” ขวัญจิรารับคำพลางเอื้อมหยิบจานข้าว แล้วทำท่าเดินตรงไปยังโต๊ะอาหารใหญ่ด้านนอก

        “ไม่ต้องหรอก พี่กินตรงนี้ดีกว่า” ว่าแล้วเตวิชเป็นฝ่ายเอื้อมไปหยิบจานข้าวจากขวัญจิรา พลางนั่งกินตรงโต๊ะนั้นอย่างง่าย ๆ โดยไม่ถือตัว เด็กหญิงตัวเล็กมองเขาอย่างไม่เข้าใจนัก ก่อนที่เด็กชายจะหันมองเธอ แล้วส่งยิ้มให้

        “กินด้วยกันไหม”

        “ไม่ได้หรอกค่ะคุณเต คุณเตทานเถอะนะคะ ของขวัญเดี๋ยวน้าจะทำให้เอง” ปาริสารีบกล่าวห้าม เพราะอย่างไรเสียเธอกับขวัญจิราก็อยู่ในฐานะลูกจ้าง ไม่ควรทำอะไรที่ก้าวล่วงจนเกินเลยไปนัก