ทำให้ Sex worker และ หนังผู้ใหญ่ถูกกฎหมายไม่ดีกว่าเหรอ

เซ็กซ์ครีเอเตอร์ (sex creator) กลายมาเป็นช่องทางหารายได้ที่ได้รับความสนใจจากคนทั่วโลกรวมถึงคนไทยจำนวนหนึ่ง แม้เป็นการใช้สิทธิในเรือนร่างแต่ไม่ชอบ

ด้วยกฎหมายและบริบทของสังคมไทย

ต้องแก้ไขกฎหมายมาตรา 287 ว่าด้วยเรื่องสื่อลามกอนาจาร ต้องการให้สังคมแยกออกจากคำว่าศิลปวัฒนธรรมอันดีงามและลามกอนาจาร เนื่องจากปัจจุบันควรแยกสื่อบันเทิง กับสื่อทางเพศออกจากเยาวชนอย่างชัดเจน ไม่ใช่กดทับด้วยกฎหมายแล้วเอาศิลปวัฒนธรรมอันดีไปปะหน้าเพียงอย่างเดียว

สาระสำคัญของหนังโป๊ถูกกฎหมายว่าด้วยเรื่องสิทธิเสรีภาพ เสรีภาพกับการใช้ชีวิต เป็นการเปิดโอกาสให้ประชาชนคนไทยได้เข้าถึงนวัตกรรมใหม่ๆ โดยเฉพาะสื่อออนไลน์ที่อนุญาตให้เข้ามาผลิตวิดีโอและรูปภาพเชิงศิลปะ ซึ่งเป็นภาพยนตร์แบบผู้ใหญ่ ที่มีตลาดสามารถหารายได้ในการครองชีพได้ แต่ด้วยกฎหมายที่ล้าหลัง ทำให้ผู้ประกอบการถูกปิดกั้นการประกอบอาชีพ อีกทั้งยังถูกด้อยค่าความเป็นมนุษย์ด้วยบริบทของสังคมที่ผูกติดกับคำว่าลามกอนาจาร กับศีลธรรมอันดีที่ไม่เป็นบรรทัดฐานและไม่เคยตรงกัน 

ดังนั้น ถึงเวลาแล้วที่สังคมต้องเลิกเอาบรรทัดฐานของคำว่าคนดีของกลุ่มหนึ่งมาบังคับใช้คนที่เหลือ ควรเปิดกว้างให้มีเสรีภาพอนุญาตให้คิดและทำเองได้โดยไม่เบียดเบียนผู้อื่น

หนังผู้ใหญ่ หรือเรียกกันง่ายๆ ว่า หนังโป๊ ไม่ได้ทำร้ายใคร ตราบใดที่มีการควบคุมผู้ผลิต เช่น หนังโป๊เด็ก หนังโป๊ที่มีเนื้อหารุนแรง ก็ควรผิดกฎหมาย แต่หนังโป๊ที่มีเนื้อหาสวยงาม สนุกสนาน เป็นเรื่องบันเทิง ควรจะได้รับการเปิดกว้างให้มีเสรีภาพในการแสดงออกได้ และไม่ควรมีใครด้อยค่าความเป็นมนุษย์ในการแสดงออกสิ่งๆ นั้น

ขณะที่หนังโป๊ การแสดงออกเรื่องเซ็กซ์ในหลายประเทศ ไม่ผิดกฎหมาย แต่ในเมืองไทยถูกมองเป็นเรื่องบัดสีบัดเถลิง นอกจากมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญาแล้ว ยังมีความผิดตาม พ.ร.บ. คอมพิวเตอร์ฯ มาตรา 14 (4) ในการโพสต์สื่อลามกเข้าไปในระบบคอมพิวเตอร์

ควรแก้กฎหมายมานานแล้ว เนื่องจากสื่อลามกอยู่กับสังคมไทยมานาน กระทั่งมาถึงยุคอินเทอร์เน็ต ได้มีการเคลื่อนไหวให้แก้กฎหมายมาอย่างต่อเนื่อง จนสุดท้ายแล้วก็ยังใช้กฎหมายในการปราบปราม ทำให้ไม่มีทางออก โดยเฉพาะเรื่องทางเพศของผู้คนทั่วไป ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวัน เมื่อมีการปราบปราม ก็ต้องลงใต้ดิน 

กฎหมายสื่อโป๊ และสื่อลามก อาจต่างกันและอาจทับซ้อนกัน โดยรัฐตั้งใจคุมสื่อลามกมากกว่า เลยกลายเป็นว่าเข้ามาคุมสื่อโป๊ไปด้วย ยกตัวอย่างในสหรัฐฯ มีการเปิดพื้นที่ทางเพศพอสมควร เช่นเดียวกับญี่ปุ่น แหล่งอุตสาหกรรมหนังโป๊ ก็มีกฎหมายสื่อโป๊ และมีพื้นที่เปิดให้คนในสังคม หากเปิดเผยให้เห็นอวัยวะเพศถือเป็นสื่อลามก และถ้าไม่เห็นก็เป็นสื่อโป๊ แต่สังคมไทย อาจออกกฎหมายสื่อลามก ตามคำนิยาม ทัศนคติของคนในสังคม หลายสิบปีมันนานไปแล้ว

เมื่อสังคมไทยเปลี่ยนไปตามยุคสมัยใหม่ ควรให้คำนิยามสื่อโป๊แยกจากสื่อลามกให้ชัดเจน เพื่อเพิ่มพื้นที่ให้กับคนในสังคมในเรื่องนี้ ส่วนประเด็นจะเกิดปัญหาอาชญากรรมทางเพศ พบว่าไม่เกี่ยวข้องกัน หรือต่อให้มีการปราบปรามสื่อเหล่านี้เป็นจำนวนมากก็ตาม เพราะอาชญาทางเพศจะเกิดขึ้น ถ้ามีโอกาสและยังคงมีเหยื่อเกิดขึ้น แม้มีหรือไม่กฎหมายสื่อลามก ตามทฤษฎีอาชญาวิทยา

ที่ผ่านมาแม้มีการเคลื่อนไหวให้แก้กฎหมาย แต่ทัศนะของรัฐต่อเรื่องนี้ มองว่าผิดกฎหมาย เพราะฉะนั้นแล้วการจะแก้ให้ถูกกฎหมาย โดยเฉพาะเรื่องเพศอาจค่อนข้างลำบาก ทั้งๆที่สื่อโป๊ รวมทั้งเซ็กซ์ทอย และธุรกิจที่เกี่ยวข้องทางเพศ สร้างเงินมากมาย กลับไม่ได้คิดนำมาสร้างรายได้ให้กับรัฐ 

หนังโป๊ควรถูกกฏหมาย แต่ต้องกำหนดสถานที่ขายและเผยแพร่ ทั่วโลกเขาก็ทำกัน และมันเป็นคนละเรื่องกับการถ่ายคน xxx กันตามสถานที่ไม่เหมาะสม หรือสถานที่สาธารณะ 

ถ้าทำถูกกฏหมายและมีการควบคุมอย่างดี มีการลงทะเบียนเสียภาษีถูกต้อง มันก็ดีกว่าปล่อยให้ทำกันเอง และทุกวันนี้ก็มีให้เห็นเกลื่อนไปหมด แค่เปลี่ยนมาควบคุมให้เหมาะสมเป็นเรื่องที่ดีถูกแล้ว

‘เซ็กซ์เวิร์กเกอร์’ หรืออาชีพขายบริการทางเพศ ทุกคนต่างรับรู้ว่ามีอยู่จริง บางคนเป็นลูกค้าขาประจำ และอีกจำนวนไม่น้อยที่อยากรู้อยากลองสัมผัสประสบการณ์ข้ามคืนกับหญิงสาวหรือชายหนุ่มแปลกหน้า สนนราคาหลักร้อยถึงหลักหมื่นบาท

หากเซ็กซ์เวิร์กเกอร์ไม่เป็นงานที่ผิดกฎหมายจะช่วยยกระดับมาตรฐานด้านสุขภาพในอุตสาหกรรมค้าบริการทางเพศ สนับสนุนให้มีการร่วมเพศอย่างปลอดภัย อีกทั้งยังไม่พบหลักฐานสนับสนุนว่าการปลดล็อคเซ็กซ์เวิร์กเกอร์ให้เป็นสัมมาชีพไม่ได้ส่งเสริมให้มีผู้ขายบริการเพิ่มขึ้นแต่อย่างใด

ที่สำคัญกฎหมายที่ห้ามการค้าประเวณีของแถบเอเชียแปซิฟิกยังไม่ช่วยลดการระบาดของโรคเอดส์ในหมู่เซ็กซ์เวิร์กเกอร์และผู้ใช้บริการ แต่ในทางกลับกัน ประเทศที่เซ็กซ์เวิร์กเกอร์ถูกกฎหมายกลับพบว่ามีการระบาดของโรคเอดส์ต่ำกว่าและมีอัตราการใช้ถุงยางอนามัยสูงกว่า อีกทั้งช่วยลดอัตราการถูกทำร้ายของเซ็กเวิร์กเกอร์อีกด้วย 

ถ้าเซ็กซ์เวิร์กเกอร์ไม่เป็นงานที่ผิดกฎหมาย รัฐจะเก็บภาษีได้มากขึ้น

เมื่อการค้าประเวณีในไทยผิดกฎหมายก็ย่อมเป็นการปิดประตูโอกาสในการจัดเก็บภาษีดังกล่าวไปโดยปริยาย ซึ่งนับว่าน่าเสียดายไม่น้อยเพราะอุตสาหกรรมขายบริการน่าจะมีเม็ดเงินหมุนเวียนไม่น้อยกว่าแสนล้านบาทในแต่ละปี

บางคนมองว่าการทำให้ Sex Worker ถูกกฎหมายจะไปสั่นคลอนจริยธรรมศีลธรรมอันดีของสังคม แต่ที่จริงแล้วทุกอาชีพก็มีคุณค่าและศักดิ์ศรีความเป็นคนเช่นเดียวกัน หากทำให้เป็นเรื่องผิดกฎหมายก็จะมีผู้ใช้ช่องทางในธุรกิจสีเทาสีดำเรียกส่วยเอารัดเอาเปรียบข่มขู่หาประโยชน์จากช่องทางนี้ หากทำให้เป็นเรื่องถูกกฎหมายก็จะยุติการฉวยโอกาส ยุติความรุนแรงต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับอาชีพ Sex Worker ซึ่งให้ความสำคัญกับประเด็นนี้ เนื่องจากเป็นเรื่องปากท้องและศักดิ์ศรีความเป็นคน

ข้อเสนอคือ กำหนดสถานะคนทำงานในสถานบริการให้มีสถานะเป็นลูกจ้าง ส่วนคนเป็นเจ้าของสถานบริการให้มีสถานะเป็นนายจ้าง

เมื่อมีนายจ้าง มีลูกจ้าง ก็ไม่ต้องเขียนอะไรใหม่ เพราะมีกฎหมายคุ้มครองแรงงานอยู่ ต้องคุ้มครองพนักงานบริการ หรือ Sex Worker ในสถานบริการให้เป็นแรงงานในระบบ และถ้าเขาอยู่ในพื้นที่อิสระก็เป็นแรงงานนอกระบบเหมือนภาคแรงงานทั่วไปที่มีทั้งแรงงานในระบบและนอกระบบ ซึ่งเข้าถึงกลไกการคุ้มครองได้ ไม่ต้องไปทำอะไรใหม่ เขาจะมีสถานะเป็นแรงงานเสียภาษี

แปลว่าประเทศจะได้รับประโยชน์ทางเศรษฐกิจอย่างเต็มที่ แต่หากยังมีการพิจารณาว่าการค้าประเวณีในไทยที่ผิดกฎหมาย ย่อมเป็นการปิดประตูโอกาสในการจัดเก็บภาษีดังกล่าวไปโดยปริยาย นับว่าน่าเสียดายไม่น้อย เพราะอุตสาหกรรมขายบริการน่าจะมีเม็ดเงินหมุนเวียนไม่น้อยกว่า แสนล้านบาทในแต่ละปี ซึ่งตัวเลขเงินหมุนเวียนดังกล่าวมูลค่าทางเศรษฐกิจของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวไทย

วันยุติความรุนแรงต่อผู้ค้าบริการทางเพศสากล 17 ธันวาคม มีที่มาเนื่องจากเป็นวันรำลึกเหตุการณ์ความรุนแรงที่ Sex Worker ถูกฆาตกรรม

องค์กรต่างๆ ที่สนับสนุนสิทธิผู้ทำอาชีพนี้จึงกำหนดเป็นวันรำลึกถึงผู้ตกเป็นเหยื่อเพราะเป็นการฆ่าที่มองคุณค่าความเป็นคนไม่เท่ากัน ฆ่าด้วยความเกลียดชัง

ผู้ขายบริการทางเพศถูกกฎหมาย เพื่อต้องการให้การค้าประเวณีในประเทศไทยเป็นงานที่ถูกกฎหมาย คุ้มครองผู้ให้บริการ