ประทับใจชาวพุทธ !! แรงศัทธาเกิดจากอะไร กรณีหลวงตาบุญชื่น ปัญญาวุฑิโท

เพจ แหม่มโพธิ์ดำ โพสต์เรื่องราว ประทับใจชาวพุทธ 

เมื่อหลายวันก่อนได้เห็นข่าวในเฟสบุ้คจากน้องคนนึงว่ามีหลวงตาท่านนึงได้เดินธุดงค์จากจังหวัดนครพนมเดินผ่านหลายจังหวัดและเส้นทางที่ท่านจะเดินผ่านนั้นก็เป็นบ้านผมด้วย แต่ก็แค่ฟังเฉย ๆ เพราะพระก็ต้องธุดงค์อยู่แล้วเลยไม่รู้สึกว่าจะเกิดความศรัทธาใด ๆ จวบจนหลายวันผ่านไปน้องคนนั้นก็ยังแชร์การเดินธุดงค์ของพระรูปนั้นเรื่อย ๆ จนผมรู้สึกว่าอยากรู้ว่าพระรูปนี้ท่านเป็นใคร ก็เลยเข้าไปดูการไลฟ์สดเกาะติดการเดินธุดงค์ของท่าน
เมื่อผมเข้าไปดูการไลฟ์สดก็ได้เห็นหลวงตาอายุ 73 ปีเดินบนถนนที่ลาดด้วยยางมะตอยในตอนเที่ยง ๆ #เดินเท้าเปล่า และที่ไหล่ก็สะพายบาตรใหญ่ ๆ อยู่หนึ่งอัน และน้ำหนักของบาตรผมก็เคยยกดูซึ่งก็หนักพอสมควร ผมเปิดดูการไลฟ์สดไปเรื่อย ๆ ก็เห็นหลวงตาท่านนี้เดินมาเป็นชั่วโมงไม่หยุดจีวรเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ และก็รู้ลึกไปกว่านั้นก็คือหลวงตาท่านนี้เท้าของท่านเป็นแผลลึก
ท่านเดินระยะทางเป็นพันกิโลด้วยเท้าเปล่าบนถนนร้อน ๆ และแถมด้วยเศษหินแหลม ๆ ที่คอยทิ่มแทงไปที่เท้าของท่านโดยที่ท่านไม่มีอาการว่าจะสะดุ้งหรือเดินเลี่ยงหินแหลมเหล่านั้นเลย
ท่านเดินเป็นเส้นตรงด้วยจริยวัตรอันงดงามโดยไม่สนระยะทางและสังขารอันแก่ชรา และผมก็ย้อนกลับไปดูเส้นทางที่ท่านเริ่มเดินมาตั้งแต่แรก จริยวัตรของท่านตั้งแต่เริ่มเดินก็ไม่แปรเปลี่ยน เสมอต้นเสมอปลาย ผมมานั่งย้อนคิดดูว่าเมื่อสองปีที่แล้วที่พี่ตูนออกวิ่ง พี่ตูนเปลี่ยนรองเท้าไปหลายคู่ และมีทีมงานนวดระดับชาติมาคอยนวดคลายเส้น แต่พอมาเห็นหลวงตาแก่ ๆ ท่านนี้กลับไม่มีเลย ท่านใช้ฝ่าเท้าของท่านเองเดิน เป็นพันกิโล มันจะเป็นไปได้ยังไง และผมก็นั่งดูการไลฟ์สดตลอดเวลาด้วยความสนใจ
ท่านแจ้งให้กับคนที่จะมาบริจาคสิ่งของด้วยว่า ท่านไม่รับเงินปัจจัยใด ๆ รับเฉพาะน้ำดื่ม และน้ำดื่มที่ท่านได้รับท่านก็นำไปแจกต่อตามโรงเรียนหรือสถานที่ที่ขาดแคลน และตัวของท่านเองก็ฉันท์อาหารเพียงมื้อเดียว แล้วเป็นไปได้ยังไงที่คนแก่อายุขนาดนี้จะมีเรี่ยวแรงและสามารถเดินบนถนนที่โหด ๆ แบบนี้ได้และถ้าจะนับระยะทางที่ท่านจะเดินกลับไปถึงวัดที่ท่านอยู่ที่นครพนมก็ราว ๆ สองพันกิโล
ผมย้อนคิดมาถึงตัวเองว่าถ้าหากให้ผมถอดรองเท้าแล้วเดินไปบนยางมะตอยในตอนกลางวันที่มีอุณหภูมิ 40 องศาบ้าง ไม่ต้องเยอะซัก 1 กิโลก็พอผมจะเดินได้มั้ย ผมคงเดินไม่ไหวแน่ และไม่แค่จะเดินไม่ไหวผมคงต้องเดินหลบเศษก้อนหินแหลม ๆ ที่คอยตำเท้าอยู่อีกเป็นแน่ เดินไปพลางลูบอุ้งเท้าปัดเศษก้อนหินไปพลาง ผมจึงเกิดศรัทธาในหลวงตาท่านนี้และจึงตัดสินใจไปต้อนรับท่าน
และก็ได้เตรียมน้ำดื่มไปหนึ่งแพ็คและผ้าสะอาด ๆ ผืนนึงจะให้ท่านได้เหยียบอย่างน้อยผ้าสะอาดผืนเล็ก ๆ นี้ก็น่าจะช่วยให้ท่านได้ผ่อนคลายความร้อนระอุของฝ่าเท้าที่มีบาดแผลได้บ้าง ผมนั่งรออยู่ริมถนนอยู่นานพอสมควรเพราะผู้คนที่มานั่งรอท่านมีจำนวนมากเรียกได้ว่ายาวเต็มถนน จนท่านเดินใกล้เข้ามาจนท่านเดินมาถึงผม ผมยกน้ำขึ้นสองมือเพื่อที่จะถวายท่าน พอท่านเดินมาถึงแทนที่จะเหยียบมาบนผ้าที่สะอาดและนุ่มเพื่อจะได้พักเท้าแต่กลับไม่
ท่านใช้ปลายเท้านิดเดียวเดินมาเหยียบโดยไม่สนใจในเรื่องเท้าจะร้อนหรือไม่เลยแม้แต่นิด ทำให้ผมยิ่งศรัทธาท่านขึ้นไปอีก หรือแม้แต่คนที่นั่งรอท่านที่อยู่บริเวณข้าง ๆ ที่ไปเอารูปของท่านมาจากการปรินท์มายื่นให้ท่านดู แต่ท่านกลับเขี่ยรูปของท่านออกไปโดยไม่ใส่ใจเลยและบอกให้ลูกศิษย์นำน้ำผึ้งเอาไปให้กับผู้หญิงที่ท้องด้วย ที่สังเกตุมาตลอดเส้นทางท่านจะมีความเมตตาต่อคนท้อง คนแก่ และเด็ก สาธุ สาธุ สาธุ
#สังเกตุนิ้วเท้าของท่านที่เป็นแผลต้องพันเทนโซพล๊าส
(หลวงตาบุญชื่น ปัญญาวุฑิโท)