เราทุกคนต่างเป็นครูให้กันและกัน

        ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่ เราก็สามารถเรียนรู้ได้เสมอ ใช่ว่าอายุเยอะเเล้ว จะรู้ไปหมดทุกเรื่อง นอกจากคนที่ทำเป็นรู้ดีไม่ซะทุกอย่างนะคะ อันนี้เราไม่พูดกัน

        เเรงบันดาลใจจากการเขียนบทความนี้ มาจากการที่เเอดได้เล่นกับหลานชายวัย 8 ขวบ นางชวนเเอด ซึ่งมีสักเป็นป้า (เป็นป้าในวัยละอ่อน โอ้ก๊อช) เล่นอูโน่

        ด้วยความที่นางไม่มีเพื่อนเล่น เพราะพ่อเเม่เอามาฝากไว้กับเเอดวันนึง เนื่องจากไปธุระ ตอนเย็น ๆ จะมารับกลับ นางคงเล่นกับเเมวจนเบื่อเเล้ว เลยมาชวนเเอดเล่นอูโน

        เเอดก็นั่งทำงานตามประสา ก็บอกไปว่า " ป้าเล่นไม่เป็น ซอรี่ "  ตัดบทไปเลย 55555 นางก็บอกว่า "เดี๋ยวหนูสอนให้ " สีหน้าอยากเล่นจริง ๆ น่าฉงฉาน เเอดก็เลยตกลงเล่นด้วย

        นางก็จัดเเจงไพ่อูโน่ที่พกมาจากบ้าน สับ ๆ เเจก ๆ เเบบว่าชำนาญเหมือนอยู่วงการนี้มานาน เเต่ตัดภาพมาที่หน้าอีป้า ก็งงไปสิคะ 5555 ทำยังไงก็ไม่รู้ เเอดก็ได้เเต่มอง เเล้วนางก็ค่อย ๆ สอนเเอดเล่น

        เเรก ๆ เเอดก็จะงงหน่อย หลัง ๆ เล่นหลายรอบเริ่มช่ำชอง นางสอนดีนะคะ เข้าใจง่ายด้วย เเละคำนึงที่เเอดประทับใจมาก นางบอกเเอดว่า "ถ้าป้างงตรงไหน ถามผมนะ ผมจะอธิบายให้ฟัง " บร๊ะ ไอนี่มันรู้เรื่องโว๊ย

        เเอดรู้สึกว่า เราทุกคนต่างเป็นครูให้กันเเละกัน บางอย่างเราไม่รู้ เเต่เด็กกว่าเราเขารู้ดี รู้ลึก รู้จริง เขาก็เป็นเหมือนครูบอกเรา สอนเรา เเนะนำเราได้ ในขณะที่บางอย่างเขาไม่รู้ ก็ถามเราได้ เเลกเปลี่ยนความรู้กันได้ ขอเเเค่เราเปิดใจเเบบไม่มีอคติ เเละพร้อมเรียนรู้ไปด้วยกันค่ะ