สับสนชีวิตคู่

เรื่องมีอยู่ว่า ได้แต่งงานกับสามีเป็นคนอเมริกัน อยู่ด้วยกันมา 5 จะ 6 ปี แต่งงานกันมา 3 ปี ตลอดเวลาที่คบกันมา สามีดิฉันไม่มีความเป็นหัวหน้าครอบครัวเลยสักนิด เรื่องทุกเรื่องดิฉันเป็นคนทำเองจัดการเองตลอด อย่างเช่น เรื่องเช่าบ้านดิฉัน ออกค่าใช้จ่ายเอง หาเอง ถามความเห็นสามีก็ไม่รู้เรื่อง เรื่องเอกสารต่างๆเกี่ยวกับการอาศัยอยู่ที่อเมริกาดิฉันก็ได้ทำเองทุกอย่างออกค่าใช้จ่ายเอง เรื่องอาหารการกินสามีดิฉันก็กินยาก ดิฉันไม่เคยได้กินอะไรที่อยากกินเลยเพราะถ้ากินสามีจะกินไม่ได้ คนอเมริกันไม่รู้เป็นทุกคนไหม ไม่ค่อยเอาใจใส่ เห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเอง ดิฉันทำงานหาเลี้ยงตัวเอง เหนื่อยที่สุดแถมต้องมานั่งดูแลบ้าน ดูแลสามีที่วันๆเอาแต่เล่นเกมส์ ดูทีวี เวลาที่นางมีเวลาว่าง สามีดิฉันทำงานค่ะ แต่ทำงานร้านfast food เคยคุยกันหลายครั้งแล้วให้นางหางานใหม่มั่นคงกว่านี้ นางก็ไม่ทำ นางเคยไปสอบทำงานของรัฐบาลได้ แต่นางไม่คิดที่จะลองทำ นางทำเป็นไม่สนใจปล่อยผ่านไป นางคิดว่า งานที่นางทำสบายกับนางแล้วนางได้เป็นหัวหน้าคน สามีกับดิฉันทำงาน เวลาอยู่ด้วยกันไม่ค่อยมีเท่าไร สามีไม่สามารถขอวันหยุดได้ ดิฉันเคยส่งสามีเรียนหนังสือแต่สามีไม่เรียนไม่จบค่ะ เสียเวลา เสียเงิน ตอนนี้ดิฉันรู้สึกเหนื่อยมากค่ะ เราได้แยกกันอยู่มาสักพักแต่กลับว่าสามีไม่มีความเปลี่ยนแปลงทำตัวแบบเดิม ซื้อเกมส์ ซื้อทีวี ซื้อรถใหม่ แต่กลับตัวดิฉัน ได้แต่นั่งเก็บตังงกๆๆ สามีดิฉันมีข้อดีอยู่บ้าง อย่างเช่น นางยังรู้จักทำงาน นางเป็นคนเฉยๆยังไงก็ได้ ให้ทำนี่ก็ทำ ทำนั่นก็ทำ แต่ต้องสั่งค่ะ ฉันเลยรู้สึกว่าเหนื่อยมากทมีสามีเหมือนมีลูก ตอนนี้ดิฉันอยากที่จะหย่ากับสามี แต่อีกใจก็ยังสงสารนาง ไม่รู้ว่านางจะอยู่ยังไง เพราะตอนที่ฉันอยู่กับนาง ดิฉันทำให้นางทุกอย่างไม่เคยบกพร่อง เตรียมเสื้อผ้าเป็นชุดๆ หาข้าวให้นางกินก่อน หาของที่นางกินได้ เครียมอาหารให้นางเวลาฉันไปทำงาน จัดการทุกอย่างให้นางเป็นห่วงนางตลอด แต่วันนี้ความอดทนมันไม่มีแล้ว มันเหนื่อยค่ะ เคยคุยกับนางหลายครั้ง เราสองคนก็ทะเลาะกันในเรื่องเดิมๆ แต่นางไม่ปรับตัวเลย ดิฉันสับสนมากค่ะ ไม่รู้จะหาทางออกยังไง สามีไม่โตเป็นผู้ใหญ่สักที พอจะมีคำแนะนำอะไรไหมค่ะ นอกเรื่องอีกอย่างนะคะ เรื่องบนเตียง นางก็เสร็จแล้วนางก็ไปเลย ไม่สนใจเราเลย เห็นเราเป็นแค่ที่ระบาย

ช่วงโควิด ที่เราต้องหยุดงาน แล้วเขาบอกทำไมเราไม่ทำงาน เพราะที่ทำงานเราปิด ก่อนหน้านี่เราทำงานดูแลเขามาตลอด เราก็ทำงานจ่ายค่าห้องคนเดียวเราไม่เห็นบ่นเลย  พอถามเรื่องถ้ามีลูก จะทำไง เขาบอกคุณก็ต้องทำงานแล้วส่งลูกที่เลี้ยงเด็ก ทำให้คิดว่า ต้องดูแลเองตลอดไปหลังจากนั่นเราเลยขอแยกอยู่พอทะเลาะกันหนักเขาเริ่มมีแบ่งกันออก  รู้สึกสับสนอยากจะหย่า แต่ก็กลัวเขาจะทำอะไรเองไม่ได้ เพราะทุกวันนี้ ดูแลเขาอย่างดี แต่เรากลับมาคิด  เขาก็ดีระดับหนึ่งไม่เคยนอกใจ แต่คือเราอยู่ด้วยเหมือนเขาไม่สามารถดูแลเราได้ เวลากินอะไรก็ไม่เคยปรับตัว กินโน่นนี่ไม่ได้ กินด้วยกันไม่ได้ เวลาไปบ้านพ่อแม่เขา ไม่เคยถามเราเลยจะกินไรไหม พ่อแม่ทำอาหารเสร็จต่างคนต่างตัก แต่เราเป็นแขกเราไม่กล้า สามีเราตักของตัวเอง ไม่ถามเราสักคำทุกครั้งเลย เวลาทีทเข้ากลับจากที่ทำงานเขาจะแวะซื้อของกินตัวเองไม่เคยถามเราเลยอยากกินไรไหม เราต้องคอยถามเสมอว่า วันนี้จะแวะไหนไหม ซื้อเพื่อฉันด้วย เราถามเขาตลอดเวลาที่เราซื้อของ ของใช้ของกินเขาพร้อมทุกอย่าง ตอนนี้เราสับสนไม่รู้จะไปไงต่อดี ตอนนี้เราแยกกันอยู่คนล่ะห้อง