จูบแรกของนายทหารกับผู้ชาย

ณ ป้อมทหาร กลางดึก ฤดูหนาว ลมพัดโชยๆ ได้กลิ่นหญ้า หอมกลิ่นดอกไม้ ท่ามกลางความมืดดำสนิท มีแสงไฟจาก ป้อมเก่าๆ ที่มุงด้วยสังกะสี และ ข้างๆ ก็เป็น ไม้ ข้างใน ยังมี ทหารคนหนึ่ง ชื่อแซม วันนี้เข้าเวร นั่งห่มผ้าทับกับชุดทหาร เนื่องด้วยอากาศหนาวและมีลมพัด อยู่ตลอดเวลา จึงทำให้ห่มผ้าอยู่แบบนั้น  และดูรายการ ทีวีในโทรศัพท์โดยที่ใส่หูฟังอยู่ด้วย

สักพักมีรถยนต์มาจอดตรงหน้าป้อมยามที่แซมอยู่  เขาเงยหน้าขึ้นดู แล้วเกิดความสนใจในใจว่ารถใครมา ป่านนี้แล้ว ซึ่งเป็นเวลาประมาณเที่ยงคืนได้ สักพักรถเครื่อง ก็ดับลง และมี ทหาร ร่างกายกำยำ เดินลงมาจากรถ จากเงามืด แล้วเดินตรงเข้ามาหาแซม เขารีบเอาผ้าห่มออก พร้อมกับลุกขึ้นยืนและทำความเคาร เพราะนั่นคือ หมวดต้า แต่เขาเองก็ไม่แน่ใจ ว่าหมวดต้ามาทำไม เพราะโดยปกติแล้วเวลา ประมาณนี้จะไม่มีใครมาที่คลังอาวุธอีกแล้วและ ที่สำคัญ หมวดต้าเองก็ไม่ค่อยได้มาที่นี่สักเท่าไหร่ แต่แซมก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป นอกจากทำความเคารพ 

หมวดต้าไม่พูดอะไร แล้วเดินเข้ามานั่งข้างในป้อม ตรงข้างๆกับผ้าห่ม ของแซมที่กองไว้ แซมทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะต้องทำอย่างไรดี เพราะในป้อมยาม มันก็มีที่นั่ง ยาวๆหนึ่งที่ซึ่งต้องนั่งข้างๆกันถึงจะนั่งได้ แซมก็เลยยืนอยู่แบบนั้น แต่สักพักนึง แซมได้ยิน เสียงฟ้าร้อง และฟ้าแลบ จึงขยับตัวเข้ามาในป้อม ที่มีหมวดต้านั่งอยู่ โดยไม่พูดไม่จาอะไรเลย แต่ตนก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป เพราะคิดว่า หมวดต้าเองก็คงไม่ได้รู้จักกับแซมด้วย

สักพักนึงฝนก็ตกลงมา และตกแรงขึ้นเรื่อยๆจนทั้งคู่จะต้องปิดม่านกั้นปิดทุกอย่างเพื่อไม่ให้ฝนสาดลงมาแล้วทั้งแซม และหมวดต้าก็ต้องมานั่งอยู่ข้างๆกันโดยที่ทั้งคู่รู้สึกหนาวจากทางอากาศที่หนาวอยู่แล้วและยังมีฝนตกลงมาอีกด้วยยิ่งเพิ่มความเหน็บหนาวให้กับทั้งคู่และลมข้างนอกที่พัดโชยอยู่ตลอดเวลาอีกด้วย

หมวดต้าจึงได้ยื่นผ้าห่มของแซมให้กับแซมแต่ปฏิเสธไปแล้วบอกว่าไม่เป็นไรครับ เอาไปเถอะน่า หมวดต้าเอ่ย แต่ด้วยความเกรงใจและกลัวก็เลยหยิบผ้าห่มมาแต่ไม่ได้ห่ม แล้วหมวดไม่หนาวหรอครับ แซมตัดสินใจเอ่ยถามขึ้นมาก็หนาวนิดหน่อยแต่นี่มันเข้าห่มของนายนี้ เมื่อเช้าไปห่มก็ได้นะครับผมไม่ว่าไม่ได้หรอกนี่มันของนายนายก็ห่มเลยฉันทนได้

นี่จึงถือว่าเป็นการเปิดประเด็นในการพูดคุยตั้งแต่ที่หมวดๆเดินเข้ามาในป้อม แซมรู้สึกเกร็งน้อยลง เลยตัดสินใจถามออกไปว่าหมวดมาที่นี่มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ ไม่มีหรอก ผมแค่ผ่านมา แล้วเห็นว่าไปที่ป้อม ไฟเปิดอยู่ก็เลยเดินลงมาดูเฉยๆ แต่แซมก็รู้สึกว่าไม่น่าใช่ เพราะป้อมยามที่นี่ตอนกลางคืนก็ต้องเปิดไฟอยู่แล้วแต่นั่นแซมก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก

ใจจริงแซมอยากจะถามกับหมวดต้าว่าเมื่อไหร่หมวดจะกลับไป เพราะแซมเองก็อยากที่จะนั่งดูรายการในจอมือถือต่อแล้ว แต่ ก็รู้ดีว่าข้างนอกฝนยังตกหนักอยู่เลยและยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ก็เลยไม่ได้ถามออกไป ทั้งคู่ ก็เลยต้องนั่งกันอยู่แบบนั้น และในจังหวะนั้นเอง  แซมที่นั่งอยู่ข้างๆ หมวดต้า จึงได้สังเกตเห็นท่าทีของหมวดต้า ในแววตา ที่เศร้าหมอง เหมือนจะต้องมีเรื่องทุกข์ใจอะไรอยู่แน่เลย แต่แซมก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามอะไรออกไป เพราะความเกรงใจและไม่ได้มีความสนิทกันขนาดนั้น

แซมได้สังเกตดูว่าตรงที่หมวดต้านั่งอยู่นั้น มี ฝนรั่วจากหลังคาสังกะสีจึงขยับตัว แล้วให้หัวตาขยับตา จนทั้งคู่ นั่งชิดแนบติดกัน ไหล่ชนไหล่แขนชนแขน แล้วตอนนั้นหมวดต้าก็เริ่มรู้สึกหนาวจนตัวสั่น ก็เลยบอกว่างั้นเรามาห่มผ้าด้วยกันเถอะ และแซมมันก็เลยยื่นผ้าห่มให้ หมวดต้าก็คี่ผ้าห่มออก พร้อมกับที่พลาดไปที่ตักของทั้งสอง แซมเอามือไปจับที่ผ้าห่มฝั่งที่อยู่ ข้างตน เพื่อไม่ให้ผ้าห่มหล่นลงพื้น นั่นเป็นจังหวะเดียวกับหมวดต้ากำลังที่จะจับผ้าห่ม ตรงที่แซมจะจับพอดีจนทำให้มือทั้งสองคนจับกันอยู่

แซมมองหน้า หมวดต้า แล้วเห็น ดวงตา ที่มีความเศร้าลึกลงไปในใจ อยากใกล้ๆ นอกจากความเศร้าหมองแล้วหมวดต้ายังมีรูปร่างหน้าตาที่ อยู่ในขั้นหล่อ เลยก็ว่าได้ จมูกโด่งตาสองชั้น ปากกระจับ ทั้งคู่ยังคงจับมือกันอยู่แบบนั้น โดยที่ไม่ปล่อยมือ หมวดต้าเองก็มองหน้า แซมเหมือนกัน แซมเองก็เป็นคนที่มีรูปร่างหน้าตาดีผิวขาว จมูกโด่ง หล่อไม่แพ้กับหมวดต้าเลย

ทั้งคู่จับมือกันอยู่แบบนั้นแน่นขึ้นเรื่อยๆและมองหน้ากันไปมาอยู่แบบนั้น เหมือนตกอยู่ในภวังค์ท่ามกลาง พายุฝนที่อยู่ข้างนอกป้อมยาม เหมือนว่า ฝนฟ้าและบรรยากาศจะเป็นใจที่ได้ทำให้ทั้งคู่ อยู่ในป้อมนี้ด้วยกันและนั่งสบตากันมองหน้ากันแบบที่ไม่เคยรู้สึกกันมาก่อน

หมวดต้า ค่อยๆเอามืออีกข้างหนึ่งที่ไม่ได้จับมือกับแซม ค่อยๆเลื่อนมือไปโอบที่เอวของแซม ทำให้แซมเองต้องขยับตัวเข้ามาใกล้ๆหมวดต้า จนกระทั่งตอนนี้แซม ได้อยู่ในอ้อมกอดของหมวดต้าไปแล้ว หน้าของทั้งคู่ใกล้กันมาก จนแทบจะเป็นลมหายใจเดียวกัน แซมเผลอไปมองที่ปาก และตาของหมวดต้า สลับกันไปมา จนทำให้หมดตารู้สึกได้ว่า แซมกำลังเขินอยู่ที่อยู่ในอ้อมกอดของหมวดต้า นั่นจึงทำให้หมวดต้ายิ้มออกมาปั่นของหมวดต้าเรียงสวยขาวอวบกับปากที่เป็นกระจับและตาก็คลายจากความเศร้าหมองกลับกลายเป็นดวงตาแห่งรอยยิ้ม

แซม เลื่อนมืออีกข้างนึงที่ไม่ได้จับมืออยู่กับหมวดต้า เผลอไปจับที่ ขอบหน้าของหมวดต้าอย่างแผ่วเบา ทั้งคู่รู้สึกพอใจซึ่งกันและกันและเพลิดเพลินไปกับโมเม้น ความรู้สึกนี้มากๆ จนทั้งคู่โน้มตัวเข้าไป จูบกัน แบบดูดดื่ม เหมือนคนกระหายจูบมากๆ และยิ่งเป็นแรงของผู้ชายที่เป็นทหารทั้งคู่ ยิ่งมีความรุนแรงเข้าไปใหญ่