เมื่อรักไม่ถูกคน
สวัสดีจ้า วันนี้เรามีประสบการณืความรักที่เราเคยเจอมา เรารู้จักผู้ชายคนนึงเมื่อ2ปีก่อน เขาเป็นคนที่อายุมากกว่าเราเกือบ2รอบ ห่างกับเรา20ปีอ่ะ ตอนนี้เราก็เป็นเด็กที่ก็แรดแหละมั้ง เราก้มีโอกาสได้คุยกันประมาณนึง เราบอกเราว่าเขาโสด เค้าเคยมีครอบครัวแล้วและเค้าก็เลิกกับเมียแล้ว เรายอมรับเลยนะว่าตอนนั้นเราชอบเขาคือเขาก็ดูและเอาใจใส่เราดีทุกอย่างเลย แต่เราไม่เคยขอเงินเขาเลยนะ และเขาก็ไม่ได้เลี้ยงดูเราด้วย คือเราก็ทำงานพาร์ทไทม์ แต่ก็มีเค้าคอยให้กำลังใจ และเป็นที่ปรึกษา เหมือนเราก็เป็นที่ปรึกษาเรื่องลูกเขาด้วย เพราะเรากับลูกเค้าอายุใกล้ๆกัน เราเป็นเด็กที่ถูกให้ทำงานมาตั้งแต่เด็กแต่ลูกเค้าไม่เหมือนเรา เราชอบความใจเย็น ความเป็นผผู้ใหญ่ของเขา เราคอลหากันทุกครั้งเวลาที่เขาหรือเราว่าง ถึงบางครั้งเขาจะติดงานหรือมีธุระเขาก็จะบอกเรา เราไม่เคยจุกจิก ไม่วุ่นวายเรื่องส่วนตัวเขาเลย นอกจากเขาจะเล่าให้ฟัง เราถือว่าเคารพพื้นที่ส่วนตัวของเขา จนมีวันนึงที่เราโทรหาเค้าแล้วเค้าตัดสาย และไม่ได้ทิ้งข้อความไว้อะไรเลย จจนเราเริ่มสงสัยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร จนพี่ชายเราที่สนิทกับเค้าโทรหาเราแล้วบอกเราว่า อยู่บ้านของเขา สิ่งแรกที่เราเห็นคือผู้หญิงคนนึงและนั่งข้างๆเขาและพี่ชายเราก็แนะให้รู้จักนั่นก็คือเมียของเขานั่นเอง วินาทีนั้นเราอยากถามเค้าว่าเรื่องของเรามันคืออะไรแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าเมียเขารู้เมียเขาอาจจะเสียใจ เราเลยเลือกที่จะเก็บมาถามเค้า พอผ่านไป2วันเค้าก็ติดต่อมา คือระหว่างที่รอเขาเราร้องไห้และเสียใจมาก เรารู้สึกตัวเองเป็นเมียน้อยหรือป่าว หรือเรานั้นเป็นอะไรกับเขากันแน่ พอเค้าติดต่อมาใจนึงเราดีใจมากๆ ใจนึงเราก็อยากรู้จนเขาบอกกับเราว่า เขาต้องกลับมาอยู่ด้วกันเพราะลูกซึ่งมันฟังไม่ขึ้นเลย ตอนนั้นเราเลยตัดสินใจบอกเค้าไปตรงๆว่าเราไม่อยากอยู่แล้วเรารู้สึกผิดที่ไปทำลายครอบครัวเค้า
จนตอนนี้ เราได้ไปเจอเค้าอีกครั้ง เราคิดว่าเราไม่น่าจะกลับไปรู้สึกหรือคิดถึงเค้าอีกแล้วเพราะตอนนี้เราสามารถอยู่ด้วยตัวเองได้ แต่ไม่เลยแว็บแรกที่เจอเค้าคิดเรากลับไปใจเต้นอีกครั้งเรา หวั่นไหวกับเค้าอีกครั้งเมื่อเค้าเดินมาบอกว่าคิดถึง เราเหมือนที่ผ่านมาที่เราต้องเจอปัญหาอะไรคนเดียวแบบไม่มีเขา (คือเราผ่านมาได้แค่เราอาจจะยากหน่อยอะไรแบบนี้แหละ) เหมือนความอ่อนแอที่สะสมมามันเอ่อล้นออกมา พร้อมที่จะทรุดตัวลงเมื่ออยู่หน้าเค้า เค้าเดินมาถามว่าทำไมเราไม่คุยกับเค้าเลยเวลาที่ผ่านมา(คือเค้าก็ทักมาหาบ้างแต่เราเลือกที่จะไม่ตอบ) เราเลยบอกเค้าว่าเราไม่อยากยุ่งกับเขา เราไม่อยากทำลายครอบครัวของใคร เขาก็บอกเราไม่ได้เป็นคนทำ มันพังก่อนเราจะเข้ามา แล้วเขาก็เปลี่ยนเรื่องมาถามเราว่าเราเป็นยังไงบ้าง เรียนเป็นไง ไหวไหม คือเค้าทำแบบเดิมกับเมื่อ3ปีก่อนเลยจนเราคิดถึงอดีตที่ผ่านมาว่าเออมันดีแบบนี้ มันเคยเป็นแบบนี้ แต่เราก็ใจอ่อนกลับไปรู้สึกกลับไปรักเขาแบบเดิม มันเกิดขึ้นเรามากจนเราไปเป็นเขากับเมียเขามาด้วยกัน เรารู้ทันที่เลยว่าเราจะยอมเป็นเมียน้อยเค้าจริงๆหรอ แต่ใจเราคือเรารักเขาไปแล้ว เราเอาเรือ่งนี้ไปปรึกษากับเพื่อน เพื่อนก็บอกให้เราคิดดีๆนะ ว่ารักหรือแค่หวั่นไหว เราสับสนไปหมด เราเจอเขาทุกวันก่อนที่เราจะกลับมามอเรา ตอนนั้นคือเราคิดว่าถ้าเราอยู่ต่อเราต้องยอมเป็นเมียน้อยแน่ๆ เราตัดสินใจกลับมาอยู่ในที่ขอเรา พอเราได้ลองมาอยู่ที่ของเรา เราเริ่มมานั่งคิดทบทวนสิ่งที่เพื่อนพูด สิ่งที่มันเป็นความจริง เรารู้สึกว่าเราอาจจะแค่หวั้นไหวไปเอง ถึงไม่หวั่นไหวยังไงเราก็เป็นคนเสีย เสียทั้งความรู้สึก เสียเกียรติของผู้หญิงอีกอย่าวเราต้องเจอคนอีกเยอะ ถ้าไม่มูฟออน หรือหยุดความสัมพันธ์ตอนนี้ยังไงอนาคตเราก็ต้องหยุดมันอยู่ดี ไม่แน่อนาคตมันอาจจะแก้ไม่ง่ายเหมือนตอนนี้ก็ได้ แค่รู้สึกว่าตัวเองเป็นเมียน้อยก็รู้สึกแย่มากๆแล้ว ถ้าครอบครัวเรารู้อาจจะต้องเสียใจมากๆก็ได้
สุดท้าย รักให้ตาย ถ้ามันไม่ถูกที่ ไม่ถูกเวลา ไม่ถูกคน มันก็ไม่มีค่าอยู่ดี